بعد از اینکه کلی معطل شدم
و خبری ازش نشد سوار ماشین شدم و با سرعت به سمت شرکت روندم

کلی از کارهای عقب افتاده مونده بود که باید انجامشون میدادم با اینکه اعصابم بهم ریخته بود ولی مجبور بودم به کارها سر و سامونی بدم

بعد از اینکه چند ساعتی مشغول بررسی مسائل مربوط به شرکت بودم و از خستگی زیاد رو به موت بودم کلافه خودکار روی میز پرت کردم

و چنگی به موهام زدم
این همه سختی و مشکل بس بود
دیگه از همه جا و همه کس بریده و خسته بودم

با تقه ای که به در اتاق کوبیده شد به خودم اومدم ولی بدون باز کردن چشمام بلند گفتم :

_بیا داخل

از صدای تق تق کفشای پاشنه بلندش میشد حدس زد کسی جز منشی نیست

_رئیس جناب حیدری اومدن و میخوان که ب…..

بدون اینکه بزارم حرفش تموم شه دستمو بالا گرفتم و بلند گفتم :

_بفرستش بره

حوصله حرف زدن با کسی رو نداشتم مخصوصا امروزی که اینطوری بهم ریخته بودم

_ولی قربان نمیشه که ایشون از طرف شرکتشون اومدن و اگه این بار هم ردشون کنیم خیلی بد میشه

این لعنتی نمیدید من توی چه حالیم و باز داشت مشکلات و حرفای الکی خودش رو میزد ؟؟ دهن باز کردم که عصبی سرش داد بزنم

ولی یکدفعه با یادآوری افت سهام شرکت و مشکلات زیادی که داشتیم باهاش سر و کله میزدیم عصبی دستم مشت شد

و با اخمای درهم کلافه لب زدم :

_اوکی بفرستش داخل

_چشم قربان !

با عجله بیرون رفت و طولی نکشید حیدری با کیف چرمی توی دستش داخل اتاق شد و به سمتم اومد

به اجبار بلند شدم
و شروع کردم باهاش سلام و احوالپرسی کردن
انطوری شد که تا شب درپیر شرکت و این چیزا شدم

و وقتی به خودم اومدم که عقربه های ساعت 9 شب رو نشون میداد ، خسته دستی پشت گردنم کشیدم و از پشت میز بلند شدم و بدون توجه به منشی که مشغول جمع کردن وسایل روی میزش بود

از شرکت بیرون زدم
و با روح و تنی خسته از کشمکش های امروز خودم رو به خونه رسوندم

سرمو بلند کردم و نیم نگاهی به عمارت انداختم با دیدن چراغ خاموش اتاق نازی اخمام درهم شد و تازه یادم افتاد که باید باهاش حرف بزنم

نمیشد همه چی رو اینطوری ول کرد
بدون اینکه وقت رو تلف کنم با عجله در سالن رو باز کردم و یکراست به سمت اتاقش رفتم

ولی همین که در اتاقش رو باز کردم و کسی رو ندیدم جفت ابروهام با تعجب بالا پرید و زیرلب با خودم زمزمه کردم :

_ این دختر کجاست ؟؟

یکدفعه با حس بدی که توی دلم افتاد
دستم روی دستگیره خشک شد و بلند خدمتکار رو صدا زدم

دختر ریزه میزه ای که حتی اسمش رو هم نمیدونستم چیه و لباس خدمتکاری تنش بود با نفس نفس خودش رو بهم رسوند

_ بله قربان !!

_ نازی کجاست ؟؟

_ چی ؟!

صدامو بالا بردم و از ته دل فریاد کشیدم :

_ مگه کری گفتممم ناااازی کجاست !!

رنگ صورتش پرید و با ترس چند قدمی رو عقب رفت و با لُکنت گفت :

_ نمی….نمیدونم آقا

یعنی چی که نمیدونست ؟!
این الان داشت من رو مسخره میکرد ؟!

_ یعنی چی هااااا ؟؟

سرش رو پایین انداخت

_ بخدا آقا من خبر ندارم

با حس خفگی که بهم دست داده بود دستی به یقه پیراهنم کشیدم و با دستای که از شدت استرس میلرزیدن دو دکمه بالایی پیراهنم رو باز کردم

با فکر به اینکه حتما خاتون ازش خبری داره
با قدمای بلند از پله ها سرازیر شدم و بی توجه به اینکه نصف شبه و ممکنه خواب باشن بلند خاتون رو صدا زدم

_ خاتوووووون

در اتاقش رو باز کردم و بی هوا وارد شدم
که از روی تخت بلند شد و با نگرانی و چشمای گشاد شده نگاهم کرد

_ چی شده مادر ؟؟

با استرسی که امونم رو بریده بود به سمتش رفتم

_ نازی کجاست ؟؟

صورتش درهم شد

_ مگه توی اتاقش نبود ؟؟

پس خاتونم خبری ازش نداشت رنگم پرید

_ نه ….. چطور شما ازش خبر نداشتید

دستپاچه شد

_ نه آخه امروز کلی کار سرم ریخته بود وقتی دیدم از صبح از اتاقش بیرون نیومده و خو……

چی ؟؟ وحشت زده با صدایی که کم کم داشت بالا و بالاتر میرفت فریاد زدم :

_ یعنی چی که از صبح از اتاقش بیرون نیومده ؟؟

به شدت دستپاچه شده بود
به طوری که سعی میکرد با اون پاهای مریضش با عجله از روی تخت پایین بیاد

_ آره بیرون نیومده فکر کردم عین این چند وقت دلش میخواد تنها باشه حالا تو خودت رو نگران نکن حتما توی خونه اس

دلم شور میزد
حس میکردم اتفاقای بدی افتاده
لعنتی باید زودتر سراغش رو میگرفتم

عصبی تموم خدمتکارا رو ردیف کردم و ازشون خواستم زودی تموم خونه روبه دنبال نازی زیر و رو کن