ابروهام بالا پرید . پسر عموی عسل و برادر سوگل اینجا چی کار میکرد؟

پوشه ای رو به طرفش گرفتم وگفتم : اینو بدید خانم جلیلی . اقای کریمی رو هم چند دقیقه دیگه بفرستید بیاد داخل

چشمی گفت و رفت بیرون .

بعد چند دقیقه در باز شد . بلند شدم و به طرفش رفتم .
سلامی کرد و جوابش رو دادم .

با دست اشاره به کاناپه کردم و گفتم : بفرمایید بشینید

ممنونی گفت نشست .

روبروش نشستم و گفتم : خب در خدمتم .
_ نمیدونم باید از کجا شروع کنم ولی میتونم بپرسم چرا میخواید از عسل جدا شید؟

ابرویی بالا انداختم و گفتم : خودش گفته بهتون که ما قراره جدا بشیم؟

_ دیروز زنگ زده بودم تبریک بگم که دعوامون شد ، از دهنش پرید که دارید جدا میشید.

اخمی کردم و گفتم : چرا دعواتون شد؟
_ آقای معینی من الان اومدم ببینم دلیل این جدایی چیه؟ اگه اونیه که من فکر میکنم باید یه توضیحی بهتون بدم .

تکیه زدم به صندلیم و گفتم : منظورتون رو متوجه نمیشم؟
نفس عمیقی کشید . نگام کرد و گفت : تمام بدبختی های عسل مقصرش منم .

منتظر نگاش کردم که شروع کرد به تعریف کردن ……

“عسل ”

_ اینجا چی داره که سرتو بگیرن تهش اینجایی؟

خنده ریزی کردم و گفتم : لیلا نگاه کن چقدر قشنگه .
کنارم نشست و گفت : آره واقعا قشنگه
_عسل من باید ازت تشکر کنم ..

نگاش کردم که ادامه داد : بعد مرگ لیلی تحمل همه چی برام خیلی سخت شده بود و البته تصمیم گرفتم برم دنبال آرزو هام . ولی حتی بعد به دست آوردن چیزایی که دنبالش بودم بازم احساس خوشبختی نمیکردم. الان از ته دل خوشحالم .

لبخندی میزنم و میگم : خیلی خوشحال شدم عزیزم . راستش منم یه عذرخواهی بهت بدهکارم.
ابرویی بالا انداخت و گفت : واسه چی ؟

_ واسه اینکه خیلی فحشت دادم . همش میگفتم بیشعور بی عقل کل خانواده رو فراموش کرده رفته تهران . اونم زندگی نمیکنه ، داره نابود میکنه خودشو.

میخنده و میگه : البته اون قسمت آخرش درست بود .واقعا داشتم خودمو نابود میکردم. ولی الان تصمیم جدی گرفتم.

_ چه تصمیمی؟
_ میخوام 3 روز در هفته رو بیام تو درمانگاه یکی روستاهای نزدیک آلاشت . بقیش هم تهران .

با خوشحالی میگم : خیلی خوبه . کمک خواستی بهم بگو

سری به تکون میده و میگه : حتما ، راستی تا کی اینجایی ؟
لبخند از رو لبم پاک میشه .

سرمو میندازم پایین و میگم : هفته دیگه میرم تهران یه کاری دارم ، باید تمومش کنم . میخوام اینجا فعلا بمونم.

دستش رو شونم میشینه و میگه : پس حدسم درست بود . مشکلت خیلی جدیه . کمکی از دستم بر میاد؟

لبخند تلخی میزنم و میگم : فعلا که از دست خودمم هیچکاری بر نمیاد.

بلند میشم و میگم : هوا داره تاریک میشه بریم .

لیلا هم بلند شد و گفت : اگه ناراحت نمیشی میتونم یه سوالی ازت بپرسم ؟
برميگردم طرفش و میگم: بپرس .

آب دهنشو قورت داد و گفت : واقعا به من ربطی نداره ، اما دلیل دارم برای این سوالم ، کسی تو زندگیت هست ؟

مثل همیشه آخر حرفم،

و حرف آخرم را

با بغض میخورم…

عمریست،

لبخندهای لاغر خود را،

در دل ذخیره میکنم…

_ نه کسی تو زندگیم نیست یعنی الان نیست اگه منو واسه کسی زیر نظر داری از فکرت بنداز بیرون چون حتی واسه یه لحظه هم نمیتونم بهش فکر کنم .

سریع گفت : ببخشید نمیخواستم اذیتت کنم . فقط گفتم من که به عنوان خواهر هیچ کاری برای برادرم نکردم حداقل الان واسش کاری کنم .

با تعجب میگم : علی ؟ خودش گفته ؟

ریز میخنده و میگه : لازم نیست بگه فقط تو یکم تو هپروتی .فکر کنم بدجوری دلش رو بردی . حالا باز فکر کن ، بازم در آخر خودت انتخاب میکنی……

هر شب ماه ،
سرِ آفتاب را زیرِ ابر میکند و من هر شب ،
سرم را زیرِ آوار نبودنت ….

دستی تو آب حوض میکنم و به ماه کامل خیره میشم . قشنگه خیلی هم قشنگه . ولی تنهاست ، کسی از جنسش نیست ، کسی اونو نمیفهمه.

_ بلند شدی نماز بخونی ؟

با صدای علی سریع از جام بلند میشم.
خنده ای میکنه و میگه : مگه جن دیدی دختر ؟

با تته پته میگم : ن..نه..نه فقط… اصلا تو چرا بیداری ؟
به شوخی میگه : تو خودت نماز نمیخونی میخوای ما رو هم از راه راست منحرف کنی؟

سرمو زیر انداختم و گفتم : ببخشید.
_شوخی کردم باهات . خوبی ؟

_آره خوبم . میرم تو مزاحم نشم تو
_نه بابا چه مزاحمتی میخواستم وضو بگیرم .
_باشه من میرم تو . قرار شد با لیلا بریم مسجد .
با لبخند میگه : چی کار این خواهر ما کردی که یه هفته اس از اینجا تکون نخورده تازه گوشیشو هم خاموش کرده باورت میشه.

میخندم و میگم : من که کاری نکردم لیلا خودش عاشق اینجاست ، فقط بعضی وقتا طول میکشه تا بفهمیم به کجا تعلق داریم.

_ تو چی؟
_ من چی ؟
_منظورم اینه میخوای اینجا بمونی؟

بدون اینکه فکر کنم میگم : آره ولی اول باید تکلیفمو با ماهان مشخص کنم .

اخم کمرنگی میکنه و میگه : ماهان کیه؟

حرفای لیلا تو ذهنم مرور میشه. باید هر چه زودتر علی این فکر رو از سرش بندازه.
_ شوهرم .

مات میمونه و با تعجب لب میزنه : شوهرت ؟
سری به تائيد تکون میدم و میگم : آره الانم ببخشید منو ، باید برم لیلا رو بیدار کنم .

قبل اینکه بخواد سوالی بپرسه به سمت خونه قدم برمیدارم . حوصله دردسر جدید رو ندارم. علی پسر خوبیه لیاقتش بیشتر از ایناس.

لیلا رو بیدار میکنم و میشینم تا وضو بگیره و بریم .
دلم واسه ماهان خیلی تنگ شده . قاب عکسش رو از تو کیفم در میارم .

لبخند تلخی میزنم . آخرش باز من موندم و قاب عکسش. فقط الان دلم لک زده واسه یه بار دیگه دیدنش.

بی صدا لب میزنم :
چیز دیگری نمی خوام؛
شاید فقط سهمم رو!
از آغوش تو
که روزها به جنونم میکشه و
شبها شاعر……..

_ یعنی برو بمیر به چه حقی زنگ زدی به من هان؟
خنده ای میکنم و میگم : خب ناراحتی الان قطع میکنم ، گفتم بهزاد رو نکشی زنگ زدم بگم خوبم نگرانم نباشی.

رعنا جیغی میزنه و میگه : این هدیه رو چرا نگفتی ؟ من الان باید بفهمم؟ آرشام خره تو دیگه چرا دیوونه؟

پوفی میکنم و میگم : بیخیال رعنا الان گفته دیگه. حالا خوشت اومد ازش ؟

_آره دختر خوبیه خانمه بر عکس تو.

باز میخندم که میگه : نیشت رو ببند از دستت عصبیم الان .
_ ببخشید دیگه رعنا باید درکم کنی حالا این هفته که اومدم تهران میام خونه شما .

تمام عصباتیش خوابید و آروم گفت : میفهمی داری چیکار میکنی؟

_ خودش گفت برم . رعنا الان واقعا دوست ندارم راجب این موضوع حرف بزنم . باید برم کاری نداری ؟
_نه عزیزم مواظب خودت باش . خدافظ.

گوشیمو داخل کیفم میزارم و چشمم به پاکت سیگار میخوره. دستمو میبرم طرفش که پشیمون میشم. الان سه هفته است نکشیدم. بازم نکشم چیزی نمیشه هر چند بکشمم تفاوتی نداره..

بلند میشم و به طرف آشپزخونه میرم.

با لبخند میگم : بی بی کمک نمیخوای ؟

پیشونیم رو میبوسه و میگه : نه عزیزم کاری نیست .

_ باشه پس من میرم بالا تپه…..

“ماهان”

_ ماهان معینی بیا بیرون.

آروم بلند میشم و از اون خراب شده میام بیرون . حتی یه ذره هم خشمم خالی نشده.

مریم با دیدنم سریع به طرفم میاد.

خودمو عقب میکشم و میگم : بغلم نکن مثلا بازداشتگاه بودم لباسام تمیز نیست