این کار تنها راهی بود که بتونم خودم رو نجات بدم ! اما الان وقتش نبود ! اون چاقو قرار بود زندگیم رو رقم بزنه !

فقط دو انتخاب داشتم ، مرگ یا ازدواج با قاتلت !

چاقو رو داخل دستم گرفتم و روی رگ اصلی گردنم گذاشتمش … حتی از برخوردش به پوست گردنم باعث خارش و سوزش بدی توی پوستم میشد …اما برای لحظه ای انگار کسی بهم گفته باشه منصرف شدم باید با گابریل حرف میزدم ، باید دلیل کارش رو میفهمیدم ، چاقو رو زیر تخت برگردوندم ، لوییس قول داده بود که چند دقیقه قبل از عروسی میزاره برم جنگل ، حتما اونا هم عروسی رو داخل جنگل برگزار میکردن اما داخل مرز خودشون و یکم دور تر …. خوشبختانه طبق رسممون کریستوفر نمیتونست منو ببینه یا وارد اتاقم بشه و یا باهام حرف بزنه تا روز عروسی حداقل من قیافه ی نحس اون مرد رو نمیدیدم …

اما من کاری که میخواستم رو میکردم و هیچ چیز و هیچ کس نمیتونست جلوم رو بگیره !

****

روز عروسی ( پنج شنبه )

لباس عروس سیاهم را که باعث میشد گردن و قفسه ی سینم به وضوح دیده بشه به تن کردم ، اصلا دلم نمیخواست که لباسم رو بپوشم اما مجبور بودم ،

مادرم در حالی که با خوشحالی سر تا پام رو برای صدمین بار از نظر میگذروند و سعی میکرد اشک نریزه گفت ….

_ وای دخترم چقدر خوشگل شدی ، شدی مثل یه تیکه ماه قربونت برم …

مادر کریستوفر هم در حالی که با نگاه بدی که بهم میکرد ، مشخص بود چه حالی نسبت به من داره ….

دلم میخواست همون موقع یه کاری دستش بدم ، انگار من به دست و پای پسرش چسبیده بودم ، داشتم دیوونه میشدم ….

بعد از ساعت ها آرایش بالاخره کارشون تمام شد ، آرایش غلیظی نداشتم ، در حد طبیعی بود …. مادر و همچنین مادر کریستوفر طبق رسممون داخل اتاق تنهام گذاشتند و از اتاق بیرون رفتند ، حدود یک ساعت دیگه عروسیمون بود ، و من داخل اتاق باید منتظر میموندم ….

اما آروم از اتاقم بیرون زدم و وارد اتاق لوییس شدم که تقریبا رو به روم بود …

بدون اینکه در بزنم رفتم داخل اتاقش روی تخت نشسته بود و مشغول کتاب خوندن بود که با دیدن من متعجب خیره ام شد:

_ چیشده ؟

_ منصرف شدم …

_ چی رو منصرف شدی ؟

_ منصرف شدم نمیرم جنگل !

_ مطمئنی ؟ ببین کاری نکن که بعدا پشیمون…..

_ مطمئنم

این رو گفتم و بدون اینکه منتظر جواب از طرفش باشم به سمت عمارت پا تند کردم ،

زندگیم رو رسما داشتم نابود میکردم من داخل عروسی گابریل چیکار داشتم‌ ؟ذهنم درگیر بود که

در کمال تعجب کریستوفر با کت و شلواری قرمز رنگ پشت در عمارت که بسته بود … منتظرم بود که مثلا با هم بریم سر اون میزی که زندگیم رو نابود میکرد بشینیم …

با بغضی که سعی میکردم معلوم نباشه ، دستم رو داخل دست کریستوفر قفل کردم ، و در عمارت رو باز کردم ،

جمعیت انبوهی بهمون خیره شده بودند ، نگاه های سنگینشون ، اذیتم میکرد ، من برای گابریل ذره ای اهمیت نداشتم ، که الان داره با کلاره جونش ازدواج میکنه ، بعد من برم اونجا چی بگم ؟ بگم آره من احمق عاشقت شدم ؟

همونطوری که ذهنم درگیر بود ، روی صندلی و پشت میزی که حسابی تزئین شده بود نشستم و در تمام این مدت کریستوفر هم بی سرو صدا کنارم نشسته بود و حتی کلمه ای هم حرف نمیزد ، خب مسلما باید خوشحال میبود ، چون قدرت خاصی بعد از ازدواج با من پیدا میکرد ،

و بچه ای که از ازدواج ما به وجود میومد، قوی ترین ومپایری میشد که تا حالا وجود داشت….خون یه بت پایرز اصیل و خون یه اسنیک پایرز نیمه اصیل ….

کل مراسم رو با صدای مامان و بابا به خودم میومدم و انجام میدادم ، جسمم اینجا بود اما روحم جای دیگه ای !

دقیقه ها سپری میشد …

ذهنم آشوب بود که با صدای مردی به خودم اومدم ….

_ آقای کریستوفر فرزند جاستین ، آیا بدون هیچ اجباری و تنها از سر علاقه و عشق خانم کاترین فرزند هکتور را به همسری خود قبول میکنید ؟

کریستوفر در حالی که به چشمانم نگاه میکرد گفت ؛

_ بله

صدای کف و جیغ و هورای مهمان ها بلند شد ، پدرم با حالتی مغرورانه کنارمادرم ایستاده بود …. به خاطر سفارش های خیلی زیاد پدرم به عاقد ، ازش خواسته بود که مستقیم بره سر اصل مطلب ، استرس همه ی بدنم رو در بر گرفته بود ، از همین قسمت عروسی میترسیدم ، نمیدونستم باید چی بگم …

اون مرد با لبخندی رو به من کرد و ادامه داد …

خانم کاترین فرزند هکتور ، آیا بدون هیچ اجباری و تنها از سر علاقه و عشق ، آقای کریستوفر فرزند جاستین را به همسری قبول میکنید ؟

نگاه ها ی گابریل ، لبخندش ، بوسیدنش ، همه و همه در یک لحظه از جلوی چشمم مثل یک فیلم رد شد ، من باید چی میگفتم ! اگر واقعاً دوستم داشت که ولم نمی‌کرد؟ میکرد ؟

نفس بلندی کشیدم و طوری که بغضم مشخص نباشه ، گفتم …