با صدای تقه ی در عمارت ، خدمتکاری سراسیمه به سمت در رفت و در را باز کرد …
صدای بم و همیشه خش دار پدر بلند شد ، اما فقط صدای خودش نبود ، صدای عمو و زن عمو و همچنین صدای نازک و لطیف دختر از خود راضیشان ژربرا هم بود …
وای خدایا ، من چطور میخواستم این ها رو تحمل کنم ؟
با احساس بوسه ی گرمی کنار صورتم ، متوجه حضور برادرم لوئیس شدم ، بی اراده لبخندی گوشه ی لبم نشست ،
_ چطوری خوشگل خانوم ؟ پکری !
حرصی خندیدم …
_ چطور پکر نباشم ؟ مگه خودت نمیبینی ؟
همیشه عادت داشت انرژی منفی بهم بده که مثلا من رو اذیت کنه …
صندلی را کنار زد و کنارم نشست ،
طعنه وار گفت …
_ فقط سعی کن آرامش و متانت خودت رو در هر حالتی حفظ کنی ! اتفاقات جالبی قراره بیفته !
با آرنج محکم به بازویش کوبیدم که آخش بلند شد …
_ مگه من وحشی ام ؟ خدایااا

صدای قهقه ی خندمون داخل پذیرایی پیچیده شده بود …

با صدای قدم های پدر و آمدنش  به پذیرایی ، سکوت سردی در فضای پذیرایی حکم فرما شد …
من و لوئیس فورا به نشانه ی احترام از روی صندلیمان بلند شدیم و پدر با جذبه ی خاصی وارد پذیرایی شد ، مادر با لبخندی مصنوعی بر روی لبش ، به استقبال پدر و مهمان های ناخوانده اش رفت …
_ خوش اومدید ، بفرمایید بشینید لطفا !
من و لوئیس هم ، هم زمان گفتیم :
_ خوش اومدید …
برای لحظه ای خندم گرفت اما مانع خندیدنم شدم ….
زن عمو بدون اینکه حرفی بزنه کنار عمو نشست …. بلافاصله کریستوفر هم پیش مادرش و درست روبه روی من نشست ،
ژربرا هم در حالی که صدایش را نازک و ظریف جلوه میداد  گفت :
_ ممنونم …
و دقیقا کنار کریستوفر (برادرش) و رو به روی لوئیس نشست ، و پاهای برنزه اش را با عشوه ی خاصی روی هم انداخت ، طوری که در معرض دید لوییس باشد ،
برای لحظه ای حالت تهوع بهم دست داد ، آخه چقدر یه دختر میتونست اینقدر خودش رو کوچیک و خوار کنه ؟
در آخر رهبر بت پایرزها با ابهت خاصی روی صندلی تک نفره ی طلاکاری شده اش  جاگیر شد….
مادر در حالی که هنوز سر پا ایستاده بود روبه خدمتکارها کرد و خطاب به انها گفت …
_ نوشیدنی هاروبیارید !( خون آشام ها علاقه ی بسیار زیادی به خوردن خون دارند و این نوشیدنی هم در واقع خون حیوان هست )

و کنار پدر نشست ….
وای خدایا چه جو کسل کننده ای شده بود ، هیچکس اجازه نداشت کوچکترین حرفی را به زبان بیاورد ، و من برخلاف اینکه برایم خیلی سخت بود اما
همچنان سعی میکردم با متانت رفتار کنم ، نگاه سنگین همه را روی خودم احساس میکردم …. میتوانستم مستقیم ذهن پدر را بخوانم ، اما برایم جالب نبود بدانم چه در ذهنش میگذرد ….
بعد از گذاشته شدن نوشیدنی جلوی همه …
پدر لیوان را برداشت و خیلی مغرورانه ادامه داد …
_ به سلامتی !
آخه چه سلامتی ؟ مثل یک مرده متحرک فقط باید لبخند میزدی ! و تا زمانی که ازت سوال پرسیده نشده حرف نزنی !

با جمله ی بعدی عمو‌ ، سکوت تلخ فضا شکست ….
_ برادر جان، میخواستی در رابطه با چیزی باهامون صحبت کنی ! گوش میدیم !
پدر لبخندی با معنا زد …وبا لهجه ی خاصی ادامه داد ….
_ وای جاستین ،جاستین ! اینقدر عجله برای چیه ؟ ما که اینقدر صبر کردیم ! یکم هم بیشتر صبر کنیم …
منظور پدر رو اصلا درک نمی کردم …
حتما میخواستن ژربرا رو برای داداشم خواستگاری کنن … با یاد آوری اینکه ژربرا زن برادرم میشه بی اراده لبخندی زدم که سعی کردم با دست جلوی دهنم رو بگیرم چون حتی خنده بیخودی هم ممنوع بود …

چند دقیقه ای در سکوت سپری شد ، همگی مشغول غذا خوردن شدیم ، بالاخره تونستم یه دل سیر از عزا در بیارم …
ژربرا با لبخند طعنه واری خطاب به من گفت :
_ خب کاترین جون ، تو …هنوز مجردی ؟
نفس تو سینم حبس شد ، احساس میکردم از شدت عصبانیت کل بدنم داغ کرده …
با لحن مسخره واری ادامه دادم …
_ راستش … ژربرا جون … من مثل بقیه ی دخترا نیستم ، که با هر مردی که میبینم ول بچرخم و خودم رو در معرض دیدشون بزارم ، زمانش که برسه حتما خبرت میکنم !
این حرفم مثل مشت به صورتش کوبیده شد …. واضح بود منظورم از دخترا ، خودشه ! برای همین سکوت کرد و خودش رو به کوچه علی چب زد …
_ به هرحال موفق باشی …
و مشغول خوردن نوشیدنی شد ….

لوئیس که متوجه عصبانیتم شده بود ، به نشانه ی “آرام باش” دستم را محکم به داخل دستش فشرد …
صدای پدر بلافاصله بلند شد …
_ کاترین ! درست صحبت کن !
سرم رو به طرف پدر چرخوندم و با عصبانیتی که سعی میکردم فرو کش کنم
ادامه دادم …
_ چشم پدر
با صدایی گلویش را صاف کرد ،
_ خب ، من شما رو اینجا جمع کردم ، که در باره ی قضیه ی مهمی صحبت کنم … و دوست ندارم مخالفتی به هیچ عنوان صورت بگیره ،
لوییس طعنه وار خطاب به پدر گفت :
_ استغفرالله ، این چه حرفیه بابا ، ما هیچ وقت حق اعتراض نداشتیم و راهی جز قبول کردن هم نداشتیم ، اینطور نیست ؟
مادر دست پدر را آرام فشرد و نگاهی حرصی به لوییس انداخت ….
پدر خیلی زود عصبانی میشد و مادرم همیشه سعی می کرد با پدرم محتاط گونه رفتار کند ….

کریستوفر با نگاهی حیله گرانه به پدر گفت :
_ شما هر تصمیمی که بگیرید ، ما با کمال میل قبول میکنیم .. عمو جان !
مشخص بود کریستوفر مرد سیاستمداری بود …
پدر لبخندی به کریستوفر و با غضب به لوئیس نگاه کرد و سپس مغرورانه ادامه داد :
_ من به عنوان رهبر بت پایرز ها ، دوست دارم به زودی زود صاحب نوه  هایی از جانب دخترم و همچنین پسرم بشم … چون خیلی ها شایعه هایی داخل قلمرو پخش کردند که دوست ندارم الان مطرحشون کنم … در ثانی شاید بر حسب اتفاقی من دیگه نتونم پیش شما باشم ، و بعد از مرگم…
مادر حرف پدر را قطع کرد …
_ هکتور عزیزم این چه حرفیه میزنی ، مرگ چیه ؟ انشاالله همیشه…
_مارتا لطفاً …
خب پس من میرم سر اصل مطلب ، میخوام که …..