۲۶)

صدای منیره و نگار جون رو میشنیدم که تو آشپزخونه بودن و منیره صبحانه حاضر میکرد.. ولی من نمیتونستم از اتاق برم بیرون.. نمیدونستم الان باید چیکار کنم، به من گفته بود که برم، منو توی خونه ش نمیخواست و من هرگز دوست نداشتم از کسی که حضورمو نمیخواد آویزون بشم..
تصمیم گرفتم برم، من برای بهتر شدن کامیار اینجا بودم نه اینکه بیشتر عصبیش کنم و مزاحمش باشم.. بلند شدم و با ناراحتی شروع به جمع کردن وسایلم کردم..
دلم خیلی پر بود و اشکم هر آن ممکن بود بریزه ولی لبمو گاز میگرفتم و دوست نداشتم گریه کنم..
کتابامو از کتابخونه برداشتم و گذاشتم توی ساک.. در همین حین نگار جون اومد تو اتاق و با دیدن وسایل و کتابا با تعجب نگام کرد..
_چیکار داری میکنی مادر؟
به زور بغضمو فرو دادم و گفتم
_دارم وسایلمو جمع میکنم که برم
دیگه نتونستم خودمو کنترل کنم و اشکام جاری شد..

_آقا کامیار دیشب گفت برو.. نمیخواد بمونم
چشماش از تعجب گرد شد و اومد جلو بغلم کرد گفت
_تا وقتی خودت نخوای هیچ کس نمیتونه به تو بگه از اینجا بری.. این پسره دیگه شورشو درآورده

بعدشم رفت توی هال و پایین پله ها وایساد و بلند داد زد
_کامیار خان.. بیا ببینم پایین
صدایی از کامیار نیومد.. خبری هم نشد ازش..
_کامیااااار.. میدونم میشنوی.. منو با این پاهای چلاقم نکشون بالا.. بیا پایین سریع
یکم بعد دیدمش که سلانه سلانه از پله ها اومد پایین..
منو اصلا نگاه نکرد و بیحوصله رفت پیش مادرش گفت
_چی شده مامان؟.. نمیزارین یه ساعت راحت باشم.. این بود اون آرامشی که میگفتی تو خونه بیشتر از تیمارستانه؟

_چرا به لیلی گفتی بره؟.. این دختر بخاطر تو زندگیشو ول کرده اومده از جنابعالی پرستاری کنه اونوقت تو هر روز یه فیلم براش بازی میکنی؟.. خجالت نمیکشی؟
به سردی به من نگاه کرد.. مقابل در اتاقم وایساده بودم و منتظر بودم ببینم چی میگه..
_خجالت چرا مادر من؟.. من حال نمیکنم که پرستار داشته باشم، برای این باید خجالت بکشم؟.. بعدشم چرا میگی بخاطر من؟ ایشون کارشون پرستاریه، من نباشم یکی دیگه.. تازه یه بیمار دیگه مسلما خوش اخلاقتره و حقوق بیشتری هم بهش میده

عجب آدم سنگدلی بود این کامیار.. چه راحت چیزایی میگفت که دلمو میتونست بشکنه.. ولی چیزی نگفتم، خوب حق داشت که حق انتخاب داشته باشه..
مادرش با شنیدن حرفاش رفت نزدیکتر بهش و گفت
_لیلی پرستار نیست کامیار.. حقوقی هم از من نمیگیره.. اون فقط بخاطر تو اومده چون معتقده میتونه کمکت کنه.. ولی نمیدونم تو لیاقت این محبت خالصانه شو داری یا نه.. شک دارم

با حرفای مادرش حالت نگاهش عوض شد.. حتی دیدم که آب دهنشو قورت داد و با ناباوری به من نگاه کرد.. سرمو انداختم پایین و رفتم تو اتاقم، دلم نمیخواست بفهمه اینارو ولی دیگه نگار جون عصبانی شده بود و گفته بود..

(دوستان امروز یه پارت دیگه هم میزارم، این پارت اختصاصی بود، بخاطر کوتاه بودنش از راه دور مستفیضم نکنید😁)