یزدان اگر جان هم می کند نمی توانست بعد از دیدن اشک لیز خورده بر روی گونه گندم ، همان استقامت اولیه را از خود نشان دهد ………… لقب فرشته مرگ را یدک می کشید ، قلبش از سنگ شده بود و در دلش دیگر خبری از رحم و شفقت نبود ……….. اما با این وجود ، انگار همان قلب سنگ شده اش جانِ دیدن اشک های گندم را نداشت .

آرام تر شده نسبت به ثانیه های قبل دستانش را بالا آورد و روی شانه های او گذاشت :

ـ با پایین اومدنت ، اول از همه به خودت بد کردی ……… بعدش هم به من و کار و کاسبیم .

ـ کا …… کارت ؟ من که با کارت ، کاری نداشتم .

یزدان نفس عمیق و صدا داری کشید و دست از روی شانه های او برداشت و عقب کشید :

ـ مستقیما آره ، اما تو با پایین اومدنت ، غیر مستقیم معامله من و بهم زدی ……… اون فرهاد لاشخور ، چیزایی که من می خواستم ازش بخرم و چندین برابر گرون کرد ……….. فقط هم در صورتی قیمت و پایین می یاره که من تو رو بهش بدم .

ـ مثلا ……. مثلا چقدر گرون کرد ؟

ـ در حد بیست سی میلیارد  .

گندم دستی روی گونه های نم برداشته اش کشید با چشمانی گشاد شده از حیرت  اویی که به سمت تختش راه افتاده بود تا تیشرتش را بپوشد را دنبال کرد .

ـ بیست سی میلیارد ؟ مگه ……. مگه اونا …….. چی بودن ؟

یزدان تیشرت رکابی اش را پوشید و لبه تختش نشست و به اویی که بلا تکلیف میان اطاقش ایستاده بود نگاه کرد .

ـ دو تا شمعدونی .

گندم سمتش رفت و در فاصله کمی مقابلش ایستاد .

ـ دوتا شمعدونی ، اونم بیست سی میلیارد ؟ ………… مگه جنسشون چیه ؟ نکنه می خواد بهت بندازه …………. مگه از الماسه ؟

ـ عتیقن ……….. قدمت چند صد ساله دارن .

ـ  چقدر قیمت داده ؟

ـ جفتش روی هم نود میلیارد تومن .

ـ چی ؟ …….. نود میلیارد ؟ یعنی تو نود میلیارد تومن داری که بتونی بابت دو تا دونه شمعدونی بدی ؟

ـ به لطف دست گل تو نه دیگه ………… در حال حاضر این مقدار پول تو حسابم ندارم . این مرتیکه می دونست که من چندین ساله که دنبال اون شمعدونی ها هستم ، بخاطر همین مبلغ و تا این حد بالا برده که من در قبال گرفتن شمعدونی ها مجبور شم تو رو بهش بدم .

گندم کنارش نشست و نگاهی به چشمان جدی او که به زمین زیر پایش خیره شده بود ، انداخت :

ـ حالا ……. می خوای چی کار کنی ؟

ـ من تعریف این شمعدونی ها رو چندین ساله که دارم می شنوم . خیلی ها دنبالشن که به دستش بیارن . اما فعلا مجبورم بی خیالش بشم ………. در حال حاضر چنین پولی تو حسابم ندارم .

ـ نکنه اون شمعدونی های چهارصد ساله رو میگی ؟

یزدان نگاه خیره اش را از زمین بلند کرد و سمت او برگرداند .

ـ آره . تو از کجا می دونی ؟

ـ وقتی کنارت نشسته بودم ، اون مرده اومد به اون پیرمرده گفت شنیدم .

ـ کدوم مرده ؟ وقتی ما داشتیم درباره شمعدونی ها صحبت می کردیم که تو اونجا نبودی .

ـ چرا بودم ………… اون مرده که اومد به زبون ایتالیایی به اون پیرمرده درباره شمعدونی ها و یه مردی به اسم خشایار گزارش داد ، شنیدم .

ابروان یزدان اندکی درهم رفت و کاملا به سمت گندم چرخید :

ـ مگه تو ایتالیایی بلدی ؟