از خانه تورج با ذهنی مشغول و انبوه از افکار تیره و تار بیرون زده بود و درون خیابان های بی انتها ، راه می رفت ……… در تمام این مدتی که برای کاووس خوش خدمتی کرده بود و کار نموده بود ، هرگز از کاووس خوشش نیامده بود ، اما شرایطی هم پیش نیامد که از کاووس متنفر شود و بدش بیاید ………. اما حس الانِ درون دلش چیزی جز تنفر و انزجار از آن مرد نبود ……….. آنقدر تنفر در دلش نشسته بود که حتی ریختن خون کاووس هم برایش بد که به نظر نمی رسید هیچ ، خوش خدمتی به این دنیا و روزگار هم حسابش می کرد .

نمی دانست چه مدت درون خیابان ها قدم رو رفته بود ، اما زمانی به خودش آمد که آسمان بالا سرش تیره شده بود و چراغ های خیابان ها ، پیاده روها را روشن نموده بود .

نگاهی به ساعت موبایلش انداخت …….. نزدیک هشت شب بود و نه ناهار خورده بود و نه آبی به لب زده بود ……… پاهایش هم از راه رفتن زیاد آنقدر به گز گز افتاده بود که حس می کرد دیگر جانی در پاهایش نمانده .

وارد خانه امید شد و کاووس را وسط حیاط ، با همان پیژامه همیشگی راه راهش دید .

– به به یزدان خان ……. بالاخره افتخار دادید برگشتید .

– سلام .

– از ظهر تا الان بیشتر از ده بار به اون گوشت کوب تو دستت زنگ زدم ، اما دریغ از یه جواب .

– شارژ موبایلم تموم شد .

– تا الان کجا بودی ؟

– تو بازار جیبم و ازم زدن ……… نه پول تاکسی برای برگشت داشتم نه پول اتوبوس . مجبور شدم همه راه و پیاده بیام .

– واقعا که از هر کسی انتظار داشتم گیج بزنه جیبش و بزنن ، اما از تو نه ……. برو یه ذره استراحت کن بعد ماشین و بردار برو دنبال دخترا .

– مگه سعید نیست که بره دنبالشون ؟

– این نخاله هم معلوم نیست کدوم قبرستونی گیر کرده که پیداش نیست .

یزدان لب هایش را بر هم فشرد و نفس عمیقی از بینی کشید ……… نه تنها روحش داغون بود بلکه تمام جسم خسته اش هم از پیاده روی طولانی مدت امروز درد می کرد .

– باشه . یه استراحت کوچیک می کنم میرم دنبال دخترا .

کاووس در چهره درهم و خسته یزدان دقیق تر شد .

– ببینم ناهار خوردی ؟

– نه .

– پس به اکرم میگم الان برات چیزی آماده کنه بیاره بخوری .

– خیلی گرسنم نیست …….. یه استراحت می کنم میرم دنبال دخترا .

و با نفرت نگاه از او گرفت و بدون آنکه منتظر جوابی از کاووس بماند به سمت اطاق پسرها راه افتاد …….. با ورود به اطاق و دیدن اطاق خالی از هر آدم دیگه ای ، نفس راحتی کشید ………. دلش دعوا می خواست ، آن هم از نوع گلاویز شدن . اینکه مشت بزند و یا حتی مشت بخورد ، بلکه این گدازه های فوران کرده درون قلبش ، آرام بگیرد و سرد شود .

تیشرت در تنش را درآورد و به سمتی پرت کرد و با بالا تنه ای برهنه ، صلیب وار روی زمین دراز کشید و به سقف تبله کرده و پوسته پوسته شده بالا سرش نگاه کرد ………. بدون آنکه بداند و خبر داشته باشد ، تمام این سال ها او در گاراژی زندگی کرده بود که برای او و سهم او بود …….. پلک بست و نگاه از سقف بالا سرش گرفت …….. دیگر چیزی تا منفجر شدن مغزش نمانده بود .

دو ساعتی بیش وقت برای استراحت کردن نداشت ………. تیشرتی که از تنش درآورده بود و مجدداً به تن کشید و از اطاق خارج شد و سمت کاووس رفت تا سوئیچ ماشین را از او بگیرد ………. هیچ وقت رو در رو شدن با کاووس تا این حد برای او سخت و جان فرسا نبود ……… و چه جانی می کند برای اینکه ابروانش درهم گره نخورند و عادی به نظر برسد .

به سمت چهار راهی که گندم و نسرین سرش می ایستادند و گل می فروختند راه افتاد ………. با رسیدن به چهار راه چشمانش تنها گندم را نشسته بر لبه جدول و گل به بغل دید ……….. انگار خبری از نسرین نبود .

ماشین را مقابل پای گندم پارک کرد و پیاده شد و باز برای پیدا کردن نسرین ، این طرف و آن طرف گردن چرخاند …….. انگار واقعا خبری از او نبود .

گندم ترسیده و هول کرده از رسیدن یکدفعه ای یزدان ، با چشمانی گشاد شده از وحشت ، همچون ترقه ای از جا پرید و ایستاد ، و گل های در بغلش را بیشتر به سینه اش فشرد ………. نسرین هنوز برنگشته بود .