حمیرا با سینی که حاوی لیوانی آب و پیاله ای نمک بود کنارشان برگشت و سینی را کنار دست یزدان گذاشت .

– چیز دیگه ای هست که بخواین من براتون بیارم ؟

ـ نه ممنون می تونی بری .

با رفتن حمیرا یزدان آبی درون پیش دستی ریخت و با مقدار زیادی نمک مخلوطش کرد و سمت گندم که با چشمانی اندک گشاد شده کار او را نگاه می کرد چرخید .

ـ دستت و بده .

گندم مرددانه دست سوخته اش را جلو برد و میان دست یزدان قرار داد و یزدان انگشتان مردانه اش را دور مچ او حلقه کرد و دستش را جلوتر کشید و میان سینی قرار داد ……… می دانست وقتی محلول را روی دست او بریزد ، سوزشش آن ابتدا آنقدر زیاد می شود که گندم طاقت نمی یاورد و برای شستن پوسش پا به فرار می گذارد ……….. انگشتانش را دور مچ او محکم کرد و بدون آنکه نگاهی به چشمان او بی اندازد ، مخلوطی که درون پیش دستی درست کرده بود را به یکباره روی پوست ملتهب او ریخت ………. گندم با حس سوختگی شدیدی که به آنی در سرتاسر پوست سوخته اش حس کرد ، همچون برق گرفته ها در جایش تکان خورد و سعی کرد دستش را عقب بکشد ، اما از آنجایی که یزدان مچش را محکم چسبیده بود هیچ راه خلاصی از دست او پیدا نکرد .

همچون اسپند بر روی آتش در جایش تکان تکان می خورد و گاهی پوستش را فوت می کرد و گاهی دستش را برای خلاص شدن از دست یزدان به عقب می کشید :

ـ سوختم ………… سوختم ……. داره می سوزه ……….. داره می سوزه .

هیچ راه خلاصی وجود نداشت . نگاه ملتمسش را سمت چشمان یزدانی که خیره دست آتش گرفته اش بود ، بالا کشید .

ـ آروم باش الان سوزشش می افته .

حق با یزدان بود ………… ابتدا سوزش وحشتناکی تمام سطح سوختگی اش را پوشاند ، اما دو سه دقیقه بعد سوزش اندک اندک کمتر شد ، تا جایی که کاملا از بین رفت ……….. با آرام گرفتن گندم ، یزدان نگاهی به او انداخت و حلقه دستانش را آرام شل نمود و دستش را رها کرد .

ـ سوزشت چطوره ؟

گندم با انگشت آن یکی دستش پوست سوخته اش را لمس کرد .

ـ دیگه نمی سوزه .

ـ انگولکش نکن ………… یه ذره هم هوا بخوره کاملا خوب میشه ……. لااقلش تاول دیگه نمی زنی .

و مجددا لقمه اش را برداشت و به سمت لبانش برد و داخل دهانش چپاند …………. انگار صبحانه امروزش ماجرای زیادی داشت .

گندم نگاه از پوست دستش گرفت و سمت یزدان کشاند ………… یزدان بیشتر از آنچه که باید عوض شده بود و تغییر کرده بود .

یزدان که سنگینی نگاه او را حس کرده بود از گوشه چشم نگاهی به او انداخت و در حالی که گوشه لپش از لقمه درون دهانش باد کرده بود ، گفت :

ـ چیه نگاه می کنی ؟

ـ تو خیلی تغییر کردی …………. دارم فکر می کنم ، منم اندازه تو تغییر کردم یا نه .

***

یزدان از همان گوشه چشم نگاهش را چرخی روی او داد ………….. چرا گندم فکر می کرد آنقدرها تغییر نکرده ………… از نظر خودش که گندم تغییرات زیادی کرده بود …………. قد کشیده تر از گذشته شده بود ………. زیبا شده بود ……….. زیبایی که دیگر رنگ و بوی کودکانه نداشت و حالا شکل و شمایل زنانه ای به خودش گرفته بود .

ـ مگه میشه این همه سال گذشته باشه و تغییری نکرد ………. همه تغییر می کنن . تو هم خیلی تغییر کردی …………. دیگه از اون گندم کوچولویی که باید دماغش و می گرفتن و صورت سیاهش و می شستن خبری نیست ………….. انقدر بزرگ شدی که حتی دیشب نشناختمت .

گندم لبخند باریکی زد ………… تعریف یزدان همانند همان گذشته ها بود …….. بدون هیچ سوء نیت و یا غرض ورزی . تعریف و تمجید یزدان مثل تعریف یک پدر از قد کشیدن و قد و بالای دخترش بود ، مثل تعریف یک برادر از زیبایی خواهرش بود ………. یزدان همیشه همین طور بود . لااقل با او که اینگونه بود .

ـ آره همه تغییر می کنن ……….. من فقط بزرگ تر شدم ……….. وگرنه خودم حس می کنم هنوزم همون گندم چند سال پیشم ……… با همون خلق و خوی سابق ………… اما ………… اما تو ………..