از زبان مارال :

از دیشب بخاطر طرز حرف زدنش تو فکرم . آخه انصاف بود فقط یه شب بعد خواستگاری اینطوری باهام حرف بزنه ؟

بی حوصله مشغول کارام شدم که صداش رو از پشت سر شنیدم :

– سلام مارال خانوم ، حال شما ؟

با غیض گفتم : ببخشید من واقعا نمیتونم صحبت کنم . میترسم یه چیزی بگم ناراحتی پیش بیاد

فردا میام دانشگاه حرف میزنیم .

با خوشرویی گفت : حرفای خودمو به خودم تحویل میدی ؟

ببخشید دیگه خانومی

ناز نکن دیگه …

بیا بریم تو حیاط پشتی بیمارستان

بی حرف همراهش شدم .‌

بی حوصله پشت سرش راه میرفتم که بالاخره رو‌ یکی از نیمکت ها نشست ، منم کنارش :

منتظرم ، بگو

– راستش …

با حرفایی که بهم زد خشک شده بودم . تاکید کرده بود به مامانم چیزی نگم . راستم میگفت . همینجوریش گل بود به سبزه هم آراسته میشد .

با این اتفاق یعنی قرار بود طوفان بزرگی به پا بشه …

از زبان غزال :

– غزاااااااااااال ، وایسا ببینم مقاله ی منو حذف میکنی ؟ بخدا اگه دستم بهت نرسه

زبونمو تا ته براش در آوردم :

د آخه پیرمرد مگه تو هم میتونی بدویی ؟؟؟ عمرا نمیتونی بگیریم

این منم . دختر شر و شور و شیطون و پرحاشیه ای که صدای کل اعضای خونوادمو در آوردم .

اسم مامانم هاجر ، بابام بهرام و یه داداش که هشت سال ازم بزرگتره و جونم به جونش بنده به اسم مهراد

خیلی همدیگه رو اذیت میکنیمااااا ولی خب عاشقشم دیگههههه

یهو یکی از پشت بلندم کرد

دادم در اومد :

بزارم پاییییییییییین مهرااااااااااااااد

با صدای خشک و جدیش گفت : نه دیگه ، میخوام تنبیهت کنم

مهراد فوق العاده خشک و مغرور بود .تا اونجایی که یادم میاد  تو کل فامیل کسی جرئت حرف زدن رو حرفش رو نداشت و روحیه ی مبارزه طلبیش باعث میشد از همه موفق تر بوده باشه .

اینکه میگم مغرور یعنی مغروراااااااا

البته برا خونوادش اصلا اینجوری نبود

همینجوری که منو عین گونی سیب زمینی رو دوشش انداخته بود جیغ زدم :

هووووی با توامااااااا منو کجا میبری گنده بک ؟؟؟؟؟؟؟؟

با نزدیک شدن به استخر توی حیاط به غلط کردن افتادم :

مهراد ، داداشی ولم کن

ببین این آبش یخه ، سرماخوردم میافتم رو دستتا

بعدش تب میکنم ، بعدش تشنج میکنم . بعدش دکترا میگن ما همه ی تلاشمونو کردیم ، متاسفیم

بعد میای سر قبرم میگی آجی غلط کردم . اگه الان ولم کنی ، بعدا به غلط کردن نمیوفتی .

معلوم بود خندش گرفته ولی بروز نمیداد :

چقد حرف میزنی غزال ، ببین اگه آسمون به زمین بیاد

زمین بره آسمون ، من امشب تو رو میندازم تو آب .‌

مظلومانه گفتم :

نامرد

– شنیدما

حرصی گفتم : اتفاقا گفتم که بشنوی

هم نامردی ، هم سنگدلی

در کل نامرد سنگدلی خیلی هم ..

حرفم با افتادنم تو آب نصفه موند  خودش هم پشت سرم پرید تو آب

شنا کردم و خودمو رسوندم به دیواره ی استخر و‌ خودمو کشیدم بالا

قبل از اینکه بیرون بیام پام کشیده شد و دوباره پرت شدم تو آب

عصبی به مهرادی که حالا با آرامش تمام داشت میخندید نگاه کردم

دلم میخواست خفش کنم

با لحنی که هنوز ته مایه خنده داشت گفت :

وای غزال حرص میخوری بامزه میشی .

با قهر رومو برگردوندم که از پشت بغلم کرد :

تو که انقد بیجنبه نبودی عشق داداش

اداشو درآوردم :

توهم انقد روانی نبودی عشق آجی

بغلم کرد و از استخر بردم بیرون

جفتمون عین موش آب کشیده شده بودیم ، همین که باد خورد بهم ، لرزی کردم و سرم رو تو سینش فرو کردم

این آغوش آرامم میکرد

آغوشی برادرانه و مقتدر که به تو حس امنیت میداد

بردم توی اتاقم و بعدش رفت

سریع رفتم حموم و یه دوش آب داغ گرفتم و رفتم تو آشپزخونه

پریدم و از پشت مامان رو بغل کردم که دادش رفت هوا :

وای غزال من از دست تو سر به کدوم بیابون بزارم ؟

– اومممممممم مامان بیا بریم کویر لوت . هم بزرگه ، هم اینکه آسمون شباش قشنگه

مامان که دید کاری از دستش بر نمیاد و از طرفی هم به دیوونه بازی های من عادت کرده بود چیزی نگفت و از خدا طلب مغفرت کرد

که منم خیلی ریلکس الهی آمین گفتم

صدای زنگ گوشیم بلند شد و با دیدن اسم زهرا با خوشحالی جواب دادم

الووووووو

چطولیییی

– های بیبی . قربونت تو چطوری

مرسی . خوبی چیکار میکنی؟

– هچ میگما زنگ زدم بت بگم امروز میای باشگاه ؟

باز چی شده فلفل محرک ؟

– ببین ، این فاطی خیلی شاخ شده

باید شاخشو شکوند

اون پشمم نی ، چه برسه به شاخ

حتما میام ، سه ساعت و ربع دیگه اونجام . فقط ببین ، خودت به ملیکا خبر میدی دیگه

– اوکی ، بای

من از دار دنیا همین دوتا رفیق رو داشتم .

هرکسی به اندازه ی موهای سرش دوست داره ولی خیلی ها یه رفیق هم نداشتن ‌

رفاقت من و زهرا ابتدا نداشت

از همون اول و حتی دوسال قبل به دنیا اومدنمون شکل گرفته بود

اومممم خب بزارید اینجوری بگم :

پدر و مادر هامون رفیق های صمیمی بودن و این رفاقت ۲۵ ساله که ادامه داره . من و زهرا هم که جونمون به هم بسته بود

ولی حب قضیه ی ملیکا متفاوت بوداااااا

با هم تو مدرسه آشنا شدیم و اون شد تنها کسی که به اندازه ی زهرا درکم میکرد .

بخاطر علاقمون به بوکس تو این مسیر قدم برداشتیم

رفتنمون تو رینگ بوکس با پاهای خودمون بودا ، ولی برگشتنمون با خدا …

وقتایی که خون رو صورت همدیگه رو پاک میکردیم و با درد هم اشک ریختیم .

رفاقت دُر گرانی ست به هرکس ندهند

خیلی خب بابا شما شاعر ، فیلسوف ، ادیب . ولی ناموسا چیز دیگه ای پیدا نکردم

همینجوری که با خودم حرف میزدم پریدم تو اتاق مهراد

بیچاره دراز کشیده بود ، با هول از جاش بلند شد :

چت شده غزال ؟

– وای تو چرا توهم داری که من یه چیزی میشه . میخوام یه چیزی ازت بپرسم

خو بپرس

– میگم ساعت دو میتونی منو ببری باشگاه ؟

باشه میبرمت

پریدم گونشو ماچ کردم :

داداش خل … نه نه اشتب شد

داداش گل خودمی .

نویسنده : ترنج