#از زبان غزال

صبح با حس نرمی چیزی رو صورتم

چشمامو باز کردم .

با دیدن مهراد دوباره پتو رو کشیدم رو سرم و رومو ازش برگردوندم

پتو رو از روم کشید خواست صورتمو ببوسه ولی مانع شدم :

مهراد چته خواب نما شدی؟ نه به دیشبت ، نه الان …

– تا صبح‌ خوابم نبرد .

راست میگفت ، چشم های قرمزش بیانگر همه چیز بود .

یهو خودش رو انداخت رومو و شروع کرد به قلقلک دادنم ، خوب میدونست رو گردنم حساسم و تا میتونست از خجالتم در اومد

مهراد کلا این مدلی بود

تا حالا نشنیدم از کسی عذر خواهی کنه ، یعنی غرورش نمیزاشت

ولی خب با رفتار هاش نشون میداد پشیمونیش رو .

با چشم هایی که از شدت خنده اشکی شده بود التماسش کردم :

مهراد ولم کن تو رو خدا …

بوسه ای رو موهام زد و نوازششون کرد :

میای بریم بیرون ؟

ژست متفکری گرفتم :

– اگه ببریم بازار ، آره میام

اوکی ، برو آماده شو .

خوشحال پریدم که یه آبی به دست و صورتم بزنم و آماده بشم .

سی مین بعد ، لباس هامو پوشیدم و رفتم تو سالن به مامان و بابا سلام کردم و دویدم تو بغل بابا :

– سلام فدات شم

سلام دختر بابایی ، کجا میخوای بری شال و کلاه کردی ؟!

– میخوام برم بازار با مهراد ، جیباشو خالی کنم . بالاخره یه ماه دیگه عیده ، خریدامو بکنم تا شلوغ نشده بازارا .

بعد هم بلند شدم و بوسه ای رو گونه ی مامان زدم که جوابم رو داد و مشغول خوردن صبحانه اش شد

ای رفتار از مامان خیلی بعید بود ولی سریع رفتم و سوار ماشین مهراد شدم :

داداش رمز بلوتوث رو بزن من آهنگ بزارم

– چشممممممممم

عشقم جونم همه چیزم بزار همه زندگیمو به پات بریزم

بزار شاعر شم شعرتو بنویسم بگو من عاشق کسی غیر تو نیستم

عمرم یکی یدونه ام بدون عمرا من تو رو با کسی یکی بدونم

کلا انگار با همه فرق داری خب من میدونی فرق تو میدونم

هر وقت که بودی همه چی قشنگ شد انقده تو خوبی میره بالا توقع

هروقت نبودی من فقط زدم غر هرکجا زدم تو خاکی زدی یه تلنگل

نذاشتی هیچ موقع پر شم از تنفر فقط تو کاری کردی زندگیم ورق خورد

وقتی همه کور بودن تو کردی بهم توجه هرموقع غمگین شدی خودمو بغل کن

با رسیدن جلوی پاساژ آهنگ رو قطع کردم و با دو پیاده شدم .

رفتم تو اولین بوتیک لباس و مهراد هم پشت سرم .

یه مانتو لی تیره خیلی چشممو گرفت

رو به فروشنده که پسر جوونی بود گفتم :

آقا از این مانتو سایز من دارین ؟

از توی قفسه برام یه مانتو آورد و گذاشت رو میز

رفتم تو اتاق پرو و لباس رو پوشیدم ، انگار برا خودم دوخته شده بود

مهراد رو صدا کردم :

دادااااااش

طولی نکشید که اومد پیشم

چرخی جلوش زدم :

نظرت چیه داداش؟

– عااااالی ، با یه شلوار دم پا گشاد لی عالی میشه .

#از زبان مارال

طبق معمول این روزا ، بی حوصله از نبودن و بی توجهی های سهوی ماهان داشتم سوار ماشین میشدم برم بیمارستان که ماشینی پشت سرم بوق زد و با دیدن بی ام دبلیو ماهان

برق از سرم پرید ، اینجا چیکار میکرد؟

شیشه رو داد پایین :

بانو ، افتخار میدید ؟

اگر دنبال آن مارال عاشق میگشت باید همچنان منتظر میماند

مارال سرکش و تخس درونم ، حاضری زده بود :

– سلام آقا ماهان ، ببخشید من باید برم بیمارستان وقت ندارم .

از رفتارم اصلا تعجب نکرد و انگار آماده بود برای چنین حرکتی :

مارال خانوم ، خیلی وقتتو نمیگیرمااااا .

خانومی سوار شو دیگه .

کمی از موضعم پایین آمده و سوار شدم اما سرسنگینی ام پابرجا بود . هنوز در را نبسته بودم که ماشین از جا کنده شد و با سرعت حرکت کرد

دلم نمیخواست خواهش کنم از کسی که مانع خواب این چند شبم شده بود

سکوت کردم

سکوت میکنم که این سکوت منطقی تره

( از همینجا و از پشت این تریبون از خواننده محترم عذر خواهی به عمل می آورم )

سکوت رو شکست :

میدونم ازم دلخوری اما ، خب به منم حق بده دیگه . تو شب خواستگاری که هفت سال منتظرش بودم ، همه چی بهم ریخت . تو خودت بودی چیکار میکردی ؟

با کلافگی گفتم : نمیدونم ماهان ، بخدا نمیدونم . بعدشم ، منم کمتر از تو اذیت نشدم این مدت

پیچوندن مامان که از همه چیز سرسام آور تره ، نبودن و کلافگی تو …

علت ناراحتی ام را خوب میدانست و راه خوب کردن حالم را هم بلد بود

بعد از بیست دقیقه جلوی همان کافه همیشگی پارک کرد و پیاده شدیم

رفتم سمت میز مورد علاقه ام و نشستم .

ناخودآگاه یاد اولین باری افتادم که با ماهان به اینجا اومدم

اولین قراری که تماما دست هام لرزید و فکر میکردم هر لحظه هست که مامان سر برسه و …

دیداری توام با ترس ولی به همان اندازه شیرین و به یاد ماندنی

با آمدن گارسون ، از خیالاتم بیرون اومدم و قبل از اینکه بخواد چیزی بپرسه جواب دادم :

یه شیک شکلات

ماهان : منم یه شیک وانیلی

دلم این قهر را نمیخواست برای همین پیش قدم شدم در حرف زدن :

چه خبر ؟

با لبخندی که مهمان همیشگی لب هایش بود و به ندرت جایش را به اخم رو پیشانی میداد گفت :

فرق من و تو همینه .‌

تو خیلی زود میبخشی مارال

خنده ام گرفت ، حق با او بود

درست مثل بچه ها بودم

ولی ماهان نه !!

دیر و سخت میبخشید و فراموش هم نمیکرد ؛ دست خودش نبود

هرکسی خصلتی دارد و این بی انصافی نیست که فقط روی خوب فرد را بخواهیم ؟

خوب ویژگی های بدش ناراحت میشوند .

بالاخره تیش و نوش با هم است دیگر ‌

با اومدن سفارش ها دیگر حرفی بینمان رد و بدل نشد

بخاطر هوای آزاد و محیط سر باز کافه کمی سردم شده بود و بادی که وزیده شد باعث شد در خود جمع شوم و فرصت حرکت کلیشه ای در آوردن کت و و انداختنش روی شانه هایم را به ماهان داد .

نویسنده : ترنج