«نجات‌دهنده»   عماد   بعد از دو روز استرس و ماندن در کوه و دشت، دلم دیدنش را خواسته و سریع لباس‌های گرد و خاکی‌ام را عوض کرده و سراغش رفته‌ام. چیست که مرا اینطور بی‌منطق به سوی این دختر می‌کشاند؟! تمامِ مسیر دنبال بهانه‌ای گشته‌ام و چیزی به جز

    روی پله های ورودی نشسته بودم. چند ساعتی میشد که با شاخه های ریز و درشت روی پله ها بازی میکردم تا خودم را سرگرم کنم.   خود بی قراری که در نبود عامر داشت ذره ذره آب میشد. نسخ بودم… نسخ حضورش، صدایش، نگاهش، آغوشش…   سه

    از همان فاصله نگاهش گره خورد در نگاه عماد …   سیبک گلوی عماد بالا و پایین غلتید … چیزی در دلش تکان خورده بود .   آیدا از جا برخاست و تمام قد ایستاد . با آن نگاه رک و نترس … که شبیه یک شمشیر آخته

      _وقتی داشتی نخ دار و میبردی ام من بی هوا اومدم؟؟     ای بابا ول کن نیست….منم حوصله ندارم سرمو تکون دادم و خم شدم چقدرم پخش و پلا شده جارو میخواد ولی حداقل تیکه های بزرگ و جمع کنم     یه دفعه دستش دراز

            ناچار همراهش به سمت ماشین راه افتادم، دم ماشین دوباره نیاز را به آغوشم داد و در را باز کرد. ساک وسایلش را عقب گذاشت و خودش هم سوار شد.   _ درس و دانشگاه خوبه؟ اذیت نمیشی؟ استادا خوبن؟   چپ چپ نگاهش

******   «دﻟﻢ از ﻧﺮﮔﺲِ ﺑﻴﻤﺎرِ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎرﺗﺮ اﺳﺖ»   عماد   سامان این روزها زیادی روی مخ من می‌رود و عصبی‌ام می‌کند. آن روز که با شبنم قرار داشتم لی‌لا را با خودش آورد. هر چند که لی‌لا برای من کسی جز یک کارمند ساده نیست، ولی نمی‌دانم چرا

  _اون کثافت؟؟حتی نمیدونه حتی اسمش چیه؟ چون ازم متنفره……از بچمم متنفره تا حالا یه بارم نیومده سراغش اون اصلا نمیخوادش _مسئولیتش با پدرشه موظفه قبولش کنه خشکم زد بی تاب تر شدم یاد کارش افتادم _میدونم…….قبول میکنه میخواد منو عذاب بده _نمیتونه……. _آره همینه……ح…..حتما میگیرتش و یه بلایی سرش

******   سه روز از برگشتنمان می‌گذرد و عماد همان آدم سرد و دور همیشگی است و هیچ شباهتی به عمادی که در آلاچیق با من از کودکی‌اش حرف زد ندارد. انگار آن رخداد فقط مختص آنجا و همان‌ روز بود و فراموش شد. از وقتی برگشته‌ایم نگاه‌های خانم صدیق

          گلین را روی ویلچر گذاشتند، جیغ میزد زیادی درد میکشید.   – ببرینش اتاق زایمان… سی و هشت هفته و سه روزشه، کیسه آبش پاره شده. جنسیت پسره ، مادر بیست ساله ست.   پرستارهای دیگر سر تکان دادند ، نریمان با وحشت دنبالش میدوید

        نازنین به دفاع از امیرعلی گفت: یبس نیست من روم نمیشه وگرنه وقتی شروع کنه به بوسیدن دیگه ول کن نیست…!   سایه مبهوت گفت: دختری هنوز…؟!   ابروهای نازنین بالا رفت. -نباید باشم…؟!   سایه متعجب خندید… -دمش گرم خیلی خودداره….نه خوشم اومد..!!!   عصبانی

        پریناز اضافه کرد:   _ شعبهٔ استانبول گاتا!   پریماه را که به‌شدت درحال جویدن یک دمپایی پلاستیکی بود بلند کردم.   _ این دمپایی رو بگیر از بچه‌!   از جایش بلند شد تا پریماه را بگیرد.   سهند رو به من کرد.   _

****** «جنایت پدرانه» لی‌لا از ماشین هتل پیاده می‌شویم و جایی که می‌بینم فوق‌العاده است. بندری بزرگ پر از کانتینرهای رنگارنگ، و اینجا خیلی بزرگ و شلوغ است. روی دریا کشتی‌های زیادی پر از کانتینرها منتظر تخلیه با جرثقیل‌ها هستند و منظره چشمگیر است. با هیجان زمزمه می‌کنم _چقدر قشنگه