خلاصه رمان:   رها دختری از یک خانواده سنتی که تحت تاثیر تفکرات قدیمی و پوسیده خانواده اش مجبور به زندگی با مردی بی اخلاق و روانی می‌شود اما طی اتفاقاتی که میفتد تصمیم می گیرد روی پای خودش بایستد و از ادامه زندگی اشتباهش دست

    پوزخندم دست خودم نبود آره؟؟؟؟ داشت؟؟؟؟     اگه بگم یه پسر چند ماهه دارم که تو زندان داره بزرگ میشه بهم افتخار میکنه و ازم میگذره؟ نه…..دیگه مامانم تو صورتم نگاه نمیکنه چه برسه به خودش     میگه من تورو مرد بار آوردم نه یه بی

          چرخ دیگری به دور خود زد که در اتاق عمل گشوده شد، همچون یک زندانی به سمت پرستاری که با چرخ فلزی، مخصوص حمل نوزاد خارج شد قدم برداشت، لبخند پرستار وادارش کرد همانجا قفل کند.   نگاهش را با تردید به درون چرخ دوخت،

        اخمام رفت تو هم و با لحن طلبکارانه گفتم:     _خب چیه؟اصلا خودت بلدی به من میگی؟     سرشو تکون داد و نشست پشت نیکمت   _پس بیا ببین آقا امیرحسام چه چیزا بلده توام یاد بگیر دختر عمو     از دختر عمو

      توی آسانسور یکم عقب رفتم که برای کارمند دیگه جا باز کنم و همزمان جواب نازنینو دادم.   _ رئیس؟   _ آقای افروز دیگه… هامین خان.   گوشه‌ی لبی که مودبانه یکم به بالا خم کرده بودم سفت شد.   پس واقعاً پاشده اومده شرکت.  

    – دِ حرف بزن، چی میگی تو؟   شهیاد، خیره در دریای طوفانی امید، زهرخندی می‌شکند: – چی می‌خوای بشنوی؟ این‌که گفتم اون دختره بچه رو هم دستمالی کردی و حالا گردن گرفتی؟ این و می‌خوای بشنوی؟ خب… شنیدی!   امید نمی‌توانست به گوش هایش و چیزهایی که

    قلبم به دشتی میماند که به یکباره تمام پروانه های دنیا درونش به پرواز درآمده بودند.   چیزی شبیه به نسیمی خنک در اوج گرمای مرداد ماه، که از روی دانه های ریز و درشت عرق میگذرد و جانت را جلا میدهد، درون رگهایم جریان گرفت.   حواسش

صحبتم با آقای تهامی تمام می‌شود و من خوشحال از اینکه از فردا مشغول به کار خواهم شد از شرکت خارج می‌شوم. بیرون ساختمان اولین چیزی که می‌بینم اوست که داخل ماشینش نشسته و با دیدن من پیاده می‌شود. عصبانی نگاهش می‌کنم ولی به من رسیده و راهم را سد

      _پسر……   شروع به توضیح دادن و آوردن چیزایی که لازمه کرد   اگه همین یه دونه رو ببرم شک میکنن     _خانم توضیح دیگه لازم نیست ۵ تا ست دخترونه و ۵ تا پسرونه میخوام از هرچیزی که لازمه البته خوبشو یعنی بهترینشو که…….اذیت نشه……..یعنی

            کیمیا و وحید رسیده بودند، سعی داشتند آرامش کنند، اما شدنی نبود، قباد نگران‌تر از هر لحظه بود، زود داشت زایمان میکرد و هنوز نه ماهش کامل نشده بود. میترسید بخاطر بارداری سختی که داشته بلایی به سر حورا بیاید.   _ داداش، اروم

        -به من ربطی نداره… تازه خواستم یه جای دیگه بزنم، ترسیدم پارم کنی که زدم پایین گوشم وگرنه اونجا….     امیر با حرص پنچه توی گردنش بزد که رستا از درد جیغ کشید و چشم بست… -دیوونه وحشی گردنم زخمه…!!!   امیر دستش را باز

        از پوشیدن لباس تا بیرون رفتن از خانه برایش یک عمر گذشت. حاج خانم با توصیه های بلند بالایش گیرشان انداخته بود و سراب هم دلش نمی آمد او را دست به سر کند.   آنقدر ماندند تا بالاخره خود حاج خانم خسته شد و با