#لیلی

********************************
خدایا آخه 15 تا نگهبان؟؟
مگه این عمارت چه کوفتی داره که باید 15 نفر نگهبانیش رو بدن!
لعنت به این شانس…
نه تنها نمی تونم خارج بشم بلکه با این تعداد نگهبان و بادیگاردی که توی باغ ول می چرخن حتی نمی تونم یه سرکی به اطراف بکشم.
با حرص ورقه قرص ضد بارداری که جاسوس دانیل بهم داده بود بین مشتام فشردم که همون لحظه امیر سر رسید!
تند ورق قرصو توی پیراهنم پنهان کردم و با اخم به دره ورودی سالن زل زدم.
با دیدن من که روی کاناپه وسط سالن نشسته بودم لبخند ژکوندی زد و به سمتم اومد.
بالای سرم ایستاد و دستش و به سمت صورتم دراز کرد که تند صورتم رو عقب کشیدم و غضبناک نگاهش کردم.
پوزخندی به این حرکاتم زد و مقابلم روی صندلی چرمی نشست.
_چه عجب از اون سوزاخ موش زدی بیرون!
منظورش اون اتاقی بود که تا دیروز توش حبس شده بودم.
برزخی جواب دادم
_ببخشید که اون تو زندانیم کرده بودی…حتی پنجره رو یه جوری مهر و موم کرده بودی که مبادا بال دربیارم و بپرم و برم.
با پاش چندین بار روی زمین ضرب زد و خیلی ناگهانی گفت
_فکراتو کردی؟
خوب متوجه منظورش شدم اما خودمو زدم به کوچه علی چپ و گفتم
_درمورد چی؟
_درمورد بچه و خواهرت!

نفس عمیقی کشیدم و گفتم
_آره…اما تو توقع نداری که من بهت اعتماد کنم و دستی دستی خودم و خواهرم رو بدبخت کنم؟ چه تعهدی وجود داره که وقتی به در خواستت عمل کردم بلایی سره لاله نیاری!
مثل همیشه فکره همه چیز رو کرده بود برای همین تند جواب داد
_من لاله می فرستم ایران ور دل باباجونت و تو در عوضش عقد دائمم میشی و برام بچه میاری.
چند لحظه ای مات صورت خونسردش شدم و کم کم خنده ای روی لبم اومد.
صاف ایستادم و تقریبا داد زدم
_زده به سرت…عقد دائم؟من عقد دائم تو بشم! عمرااااااااااااااااا.

از روی صندلی بلند شد و به سمتم اومد.
با لحن اغواکننده ای گفت
_می خوای لاله نجات بدی یا نه خانومم؟
زهرخندی زدم و گفتم
_قبلا هم یبار این پیشنهاد رو بهم دادی…اون موقع پای جون آرش وسط بود و حالا هم لاله! چرا واقعا دست از سرم بر نمیداری امیر،چرا اینقدر عذابم میدی آخه لعنتی؟ یبارگی منو بکش راحتم کن.
انگشتش و روی لب هام قرار داد و گفت
_هیس! دیگه این حرفو نزن…دیگه حرف مرگت رو پیش نکش.
با این حرفش اشک توی چشمام حلقه بست.
دردناک گفتم
_از موقعی که با تو آشنا شدم دارم روزی هزار بار میمیرم…بعد تو میگی حرف از مرگ نزنم؟ دیگه چه بلایی مونده که سرم نیاورده باشی هاااان؟ لعنت بهت بابا…لعنت بهت که به خاطر تو و یه انتقام مسخره دخترات اینقدر دارن زجر می کشن…مــ…
با قرار گیری لب های داغ و ملتهبش روی لب هام به کل خفه خون گرفتم.

بی وقفه لب هام رو بوسید که دیگه رسما به نفس نفس افتادم و خودم و عقب کشیدم.
نگاه تب دارش و بهم دوخت و لب زد
_عقد دائمم که بشی برای همیشه دست از سره لاله و بقیه خانوادت برمیدارم.
با درد چشمام و روی هم فشردم و اجازه دادم اشکام ببارن.
یاده آرش جیگرمو آتیش می زد.
به سمتم اومد و منو در آغوش گرفت و دستش و نوازش وار بین موهام کشید.
توی بغلش عین یه جوجه گم شده بودم.
بینیم و بالا کشیدم و زمزمه کردم
_چرا اینقدر عذابم میدی امیر؟
مثل همیشه گفت
_چون دوستت دارم!
پوزخند تلخی زدم و توی دلم گفتم
_اما تو اصلا قلبی نداری که بخواد کسی و دوست داشته باشه.

#هانا

************************
تقریبا یک ساعتی شده بود که داشتن با هم حرف می زدن!
معلوم نیست چی داشتن به هم می گفتن که تا این حد طول کشیده بود.
کلافه بازدمم رو بیرون فرستادم و دستی میون موهای آیلا که غرق در خواب بود کشیدم.
اینقدر توی این یک ساعت حرف زد و سوال پرسید که از خستگی خوابش برد.

با بلند شدن صدای دره خونه نگاهم و از آیلا گرفتم و از روی تخت بلند شدم.
خودم و به طبقه پایین رسوندم که دیدم آرمین روی مبل لم داده و دوباره یه لیوان از اون کوفتی ها دستشه!
نفس عمیقی کشیدم و به سمتش رفتم.
سعی کردم خودم رو خونسرد جلوه بدم برای همین پرسیدم
_مهرداد کجاست؟
لیوانشو سر کشید و جواب داد
_رفت.
متعجب لب زدم
_رفت؟ یعنی چی رفت!
در حالی که داشت لیوانش و پر می کرد گفت
_یعنی اینکه امشب مزاحم منی.
خواست لیوانش و پر کنه که به سمتش خیز برداشتم و سریع شیشه مشروب از دستش گرفتم.
_توی این دو روزی که آیلا پیشت بود هم می خوردی و مست می کردی؟مثلا اسم خودت و گذاشتی پدر! تو یه آدم عیاشی که لیاقت اون بچه رو نداره…بزار من و آیلا بریم پی زندگــ…
حرفم با کوبیده شدن لیوان روی زمین قطع شد.
ترسیده نگاهش کردم که از روی مبل بلند شد و به سمتم اومد.
رو به روم ایستاد و غرید
_آیلا هیچ جا نمیره! ولی تو فردا گورتو گم می کنی و میری دنبال زندگیت.
لبام آویزون شد.
امید داشتم حرفای مهرداد تونسته باشه حداقل یه تاثیر کوچولو روش بزاره اما مثل اینکه سخت در اشتباه بودم.
سرم و پایین انداختم و در حالی که داشتم حرفی که می خواستم بزنم رو مزه مزه می کردم گفتم
_چه طور ازم می خوای برم دنبال زندگیم وقتی زندگیم درست همین جاست؟ من مادره آیلام…چه طور می تونی ازش محرومم کنی؟

_آیلا یه مادر هرزه و دروغگو می خواد چیکار؟
نم اشک توی چشمام جمع شد.
پس یک ساعته مهرداد چی داره به این بشر میگه!
با دیدن اشکام کلافه بازدمش و بیرون فرستاد و با دستش اشکام رو پاک کرد.
با تحکم گفت
_گریه نکن.
با حرفش گریم شدت گرفت که با فک منقبض شده ای ادامه داد
_ک*و*ن اون مرتیکه ی حروم زاده و جد و آبادش و جر میدم…گریه نکن هانا…گریه نکن تا سگ نشدم.
با بغض نالیدم
_پس مهرداد همه چیزو بهت گفت!
سری به معنای آره تکون داد که مشتی به سینش کوبیدم و داد زدم
_و تو هم باور نکردی چون به دیگران بیشتر از هانای بیچاره اعتماد داری…باور نکردی و مدام بهم ننگ هرزگی میزنی!
چیزی نگفت و شیشه مشروب از دستم گرفت و دوباره به سمت مبل برگشت.
روی مبل لم داد و شیشه به لب هاش نزدیک کرد که تند گفتم
_یه قطره دیگه از اون زهرماری بخوری به خدا دست آیلا میگیرم و از این خراب شده میرم.
خمار نگاهم کرد و شیشه روی میز عسلی قرار داد.
دستاش و از هم باز کرد و گفت
_پس تو آرومم کن!
بدون هیچ اما و اگری به ستمش رفتم و خودم و توی بغلش انداختم.
به شدت به آغوش گرمش احتیاج داشتم.
دستش و دور کمرم حلقه کرد و بوسه ای روی موهام نشوند.
سرش و توی گودی گردنم فرو برد و نفس عمیقی کشید که از خود بی خود شدم.

دستش به سمت لباسم سوق پیدا کرد و خواست دکمش رو باز کنه که صدای آیلا مانعش شد:
_مامان!
با صداش وحشت زده از بغل آرمین بیرون اومدم و به آیلا که با چشمای گرد شده به ما زل زده بود نگاه کردم.

از پله ها پایین اومد و به سمت ما قدمی برداشت.
انگار این وروجک حتی شبا هم قصد خوابیدن نداره!
البته بیچاره حقم داره ها،با اون سر و صدایی که من و آرمین راه انداخته بودیم کم مونده بود؛ همسایه ها هم از خواب بیدار بشن.
به طرفش رفتم و با لحن مهربونی گفتم
_عزیزم چرا بیداری شدی؟
بی توجه به حرفم سرشو نزدیک گوشم آورد و گفت
_مامانی آرمین جون داشت بوست می کرد؟
مات برده نگاهم و به سمت آرمین سوق دادم که دیدم لبخند محوی روی لب هاش داره.
از لبخندش مشخص بود که حرف آیلا رو شنیده.
سری به معنای نه به طرفین تکون دادم و گفتم
_نخیررررر…بدو بریم بخوابیم ببینم!
دستش و گرفتم و خواستم به سمت پله ها ببرمش که نیومد و به سمت آرمین دوید.
آرمین با لبخند بغلش کرد که آیلا تند پرسید
_آرمین جون تو مگه مامانم و بوس نکردی؟
لب پایینم و گاز گرفتم و با اشاره به آرمین فهموندم که بگه نه اما اون لبخند پت و پهنی تحویلم داد و گفت
_چرا…بوسش کردم.
اخم ریزی بین ابروهام جا خوش کرد. به طرف شون رفتم که آیلا با شیرین زبونی ادامه داد
_یعنی مامانم زنته؟ آخه وقتی یه مردی یه خانومی رو بوس می کنه یعنی زنشه.
چنگی به صورتم زدم و با غیظ اسمش و صدا زدم:
_آیلاااااااااااااااااااا…!

این بچه تازه داشت پنج سالش میشد اما از یه چیزایی سر در میاورد که مخ آدم سوت می کشید.
والا به خدا من هم سن این بچه بودم فرق بین سیب زمینی و سیب رو هم نمی دونستم.
آرمین نگاه عمیقی بهم انداخت و بعد از مکث کوتاهی جواب آیلا رو داد:
_اره…زنمه!
آیلا متعجب چشماش و درشت کرد و با اون سادگی بچگونش پرسید
_یعنی تو هم بابامی آرمین جون؟ اما پس بابا میلاد چی! بابای من اونه که…!

با تموم شدن جمله آیلا، حالات صورتش به یک آن تغییر کرد و اخم وحشتناکی بین ابرو هاش نشست.
نه تنها من، بلکه آیلا هم ازش ترسید و از بغلش بیرون اومد.
با حرص دستاش و مشت کرد و غرید
_اون عوضی بابای تو نیست…اون یه کثافته که به زودی هم زندگی نکبت بارش خاتمه پیدا می کنه.
از عصبانیت رنگش به کبودی می زد و این ترسم رو دو چندان می کرد!
آیلا وحشت زده به سمتم اومد و خودش و بهم چسبوند که نالیدم
_آرمین آروم! بچه گناه داره…ببین از ترس داره می لرزه.
چشماش و روی هم فشرد و کلافه نفس عمیقی کشید.
خیلی داشت تلاش می کرد تا به خودش مسلط بشه.
با صدایی که رگه های عصبانیت توش موج می زد گفت
_من اون عوضی رو می کشم هانا…به خدا می کشمش!
با ابرو هام به آیلا اشاره کردم و عاجزانه ازش خواستم چیزی نگه.
عصبی دستی میون موهاش کشید و نگاهش و به سمت اون شیشه کوفتی دوخت.
به هیچ عنوان نمی تونستم امشب آرمین رو با این حال خرابش رها کنم؛ چون می ترسیدم یه بلایی سره خودش بیاره.
از طرفی هم نمی دونستم با آیلا چیکار کنم…!
مونده بودم چه خاکی توی سرم بریزم که یهو فکری به ذهنم خطور کرد.

لبخند ساختگی زدم و رو به آیلا گفتم
_موافقی امشب پیش آرمین جون بخوابیم وروجک؟
آیلا با تردید نگاهی به آرمین انداخت و زمزمه کرد
_اما آرمین جون عصبانیه!
لبخند ملیحی زدم و خم شدم و آیلا بغل کردم.
_نه هیچم عصبانی نیست فقط یکم ناراحته و بد خواب شده…اگه ما کنارش باشیم حالش خوب میشه…تازه می دونستی آرمین جون کلی قصه قشنگ قشنگ بلده؟

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir