خدا خوب کسی رو نصیبش کرد.
شهره خانم رو به روش ایستاد و پرسید:

-اینقدر صداتو ننداز رو سرت دختر جون…درست و حسابی بگو چی میخوای!؟
اصلا تو کی هستی؟

دختره پوزخندی زد و پرسید:

-کی هستم ؟هه…

شهره با عصبانیت پرسید:

-آره…کی هستی که به خودت اجازه دادی بیای اینجا و داد و بیداد راه بندازی؟

دختره قیافه ای حق به جانب به خودش گرفت و بعد دستشو به سینه ی خودش زد و جواب سوال شهره رو دلد:

-من زن فرهادم…صیغه شم…از صیغه مون هم هنوز سه ماه دیگه مونده…

شهره ناباورانه پرسید:

-چی؟صیغه ی فرهاد!؟

صداشو انداخت رو سرش رو جواب داد:

-بله…

شهره پوزخندی بلند زد و گفت:

-هه ….چرت و مزخرف میگی!

دختری که من می دیدم ، آدمی نبود که نگاه های جدی شهره دست و دلشو بلرزونه‌.
پشت چشمی نازک کرد و با جرات گفت:

-شما هر طور دوست داری فکر کن…من مدرک دارم از اینکه صیغه ی فرهادم…البته مادر بچه اش هم میتونین بگین..آخه دو ماهه باردارم

اون لحظه فقط من نبودم که شوکه شده بودم از شنیدن این خبر.
خیلی ها تو اون خونه وقتی جمله ی اون دخترو شنیدن دهنشون از تعجب وا موند…

فرهاد رو دیدم که با صورتی برافروخته و حال و هوایی برزخی، بدو بدو سمت دختره رفت.
نزدیکش شد درحالی که برجسته شدن و از زیرپوست پیدا شدن رگهای گردنش برام کاملا مشخص بود حتی از اون فاصله.
با صدای خیلی بلندی مثل وقتهایی که نعره میزد گفت:

-دهنتو ببند لعنتی عوضی!

گفتم که! دختری که من دیده بودم یه دختر کوتاه بیا و بی زبون نبود!
معلوم بود از اون دریده هاست.
از اونها که حرف حرف خودشونه و زیر بار هیچ توپ و تشری نمیرن.
بدون اینکه از فرهاد و اون صورت فوق عصبانیش بترسه گفت:

-چرا باید دهنمو ببندم هااان؟ تو منو حامله کردی و حالا میخوای ولم کنی!؟ مگه شهر هرته؟ تو چطور میخوای بیخیال بچه ی خودت بشی !؟ هاااان؟
چطور میخوای بیخیال منی بشی که هنوز دوست دارمهات توی گوشمه…چیه؟
نکنه فقط وقت عشق و حال من واست عزیز بودم…

فرهاد که اصلا دلش نمیخواست این حرفها ادامه پیدا بکنن دستشو بالا برد که بزنه تو دهن دختره و همزمان گفت:

-خفه میشی یا خودم خفه ات کنم!؟؟؟

شهره سرش رو چرخوند سمت فرهاد و مانع اون برای زدن دختره شد و همزمان ازش پرسید:

-این دختره چی میگه فرهاد؟ تو واقعا اینو صیغه کردی !؟ هااان !؟

فرهاد که از عصبانیت زیاد به نفس نفس افتاده بود و حرص و جوش زیادی میخورد فورا جواب داد:

فرهاد که از عصبانیت زیاد به نفس نفس افتاده بود و حرص و جوش زیادی میخورد فورا جواب داد:

-دروغ میگه مثل سگ!

دختره تا اینو شنید دست برد تو کیفش و یه پاکت و چند برگه بیرون آورد و با تکون دادنش گفت:

-من دروغ میگم؟؟ من؟ اینو ببین…این جواب آزمایشمه. اونم صیغنامه مون
همچی مشخص.همچی…

شهره برگه آزمایش و مدرکی که اثبات میکرد اون صیغه ی شهطده اش بوده رو از دختره گرفت و با دقت بهش نگاه کرد و درنهایت پوزخندی زد و پرسید:

-از کجا معلوم این بچه ی پسر من باشه !؟

اون دختر…اون دختری که انگار خوب حریف فرهاد شده بود محکم و قاطع گفت:

-هر کاری لازم باشه برای اثبات اینکه پسرت منو حامله کرده انجام میدم علم هم خداروشکر اونقدری پیشرفت کرده که بشه این چیزارو ثابت کرد

آروم آروم از پله ها پایین اومدم.
من نمیدونم چه حس و حالی داشتم اون لحظه فقط میدونم همچی مثل یه خواب می موند.
خوابی که نمیدونی اسمشو کابوس بزاری یاااا…
پامو از آخرین پله پایین گذاشتم و با گذاشتن دستم رو نرده های چوبی بهشون خیره موندم.
یعنی واقعا این دختره حقیقت رو میگفت؟
لبخند محو روی صورت شهره از چشمم دور نموند.

لبخند محو روی صورت شهره از چشمم دور نموند.
دیگه حتی به دختره تندی هم نکرد.
چطور بگم…
انگار…انگار از اینکه این دختر از پسرش حامله بود نه تنها احساس بدی نداشت بلکه خیلی هم خوشحال شده بود.
چقدر بدبخت بودم من…
چقدر بدبخت بودم که باید اینجوری تحقیر میشدم.
شهره نگاهی به برگه آزمایش انداخت و بعد نه به تندی بلکه با لحنی مهربون گفت؛

-خیلی خب …بیا بشینیم..اونجا باهمدیگه صحبت میکنیم!

فرهاد مانع شد و گفت:

-صحبت چیه؟من نمیخوام اون اینجا باشه…

چرخید سمت دختره.براق شد تو چشمهاش و گفت:

-همین حالا برو وگرنه….

صدای شهره به خط و نشون های فرهاد خاتمه راد:

-بس کن!مگه نمیبینی! اون حامله اس این تنشها و داد و بیدادها واسش خوب نیست.
بهتره باهم حرف بزنیم

دختره خوشحال و راضی لبخندی نثار فرهاد کرد و گفت:

-به حرف بزرگترت گوش کن عزیزم…

اینو گفت و به سمت مبلهای کنار هم چیده شده رفت و درست رو به روی شهره نشست.
فرهاد نفس عمیقی کشید ودستهاش رو به پهلوهاش تکیه داد و اون لحظه بود که اتفاقی چشمش به من افتاد.
به منی که هپچنان احساس میکردم تو هپروتم…