رفتم بغلش کردم وگفتم:
_منم… اصلا من ازدواج نمیکنم توهم به رضا بگو گلاویژ سرجهازیمه باید باخودمون زندگی کنه، اگرم قبول نکرد ازش جداشو!
خندید..
_همین دیونه بازی ها و فانتزی های خنگولانته که دلم نمیخواد جداشیم!

بوی غذا ومعده ی خالیم باعث شد از فاز عشقولانه بیرون بیام..
_آخ چه بویی.. شام چی داریم؟
عاقل اندرسفیهانه نگاهم کردو باتاسف سری تکون داد..
_شکمو! ازفردا خودت آشپزی میکنیا گفته باشم!
_چشمممم! الان فقط یه چیزی بیار غش نکنم!

_اول برو یه آبی به صورتت بزن بعدبیا!
_ باشه.. راستی عماد زنگ نزده؟
_به خونه که نه..! شاید به موبایلت زنگ زده باشه!
درحالی که به طرف سرویس میرفتم گفتم:
_نه.. به گوشیم زنگ نزده.. حتما اونم خواب بوده!

بهارواسه شام زرشک پلو درست کرده بود اما چون آماده نبود از کتلت های ناهار خوردم و بعداز صفا دادن به معده ی گرامی، رفتم به عماد زنگ زدم..
گوشیش خاموش بود..
باتعجب به گوشیم که عکس عماد پس زمینه اش بود نگاه کردم..

_چرا خاموشی؟ نمیگی نگران میشم آخه!
بهار اومد.. لامپ اتاق رو روشن کرد و گفت:
_باکی حرف میزنی؟
_عماد گوشیش خاموشه.. میشه از رضا یه آمار بگیری؟ دلم به شور افتاد!

_این دل تو یک روز شور نزنه جای تعجب داره!
بیخودی خودتو نگران نکن خبردارم ازشون.. تاچند ساعت پیش سرکاربودن الانم حتما خوابیده و داره استراحت میکنه!
نفس عمیقی کشیدم.. خیالم راحت شد..
همین که خوب باشه کافی بود!

تا شب چندبار دیگه بهش زنگ زدم اما بازم خاموش بود! مطمئن شدم خوابه و باخودم گفتم فردا سرکار می بینمش ودیگه پیگیری نکردم..
صبح زودتر بهار بیدارشدم..
با حال خوب و انرژی زیاد صبحونه اماده کردم..

دلم واسه عماد یه ذره شده بود.. برعکس همیشه، واسه رفتن به شرکت اشتیاق داشتم..
باحوصله آرایش کردم و مانتوی خاکستری جلو بازی که عماد از تبریز واسم خریده بود رو باشلوارجین وشال مشکی پوشیدم..

بخاطر ترافیک شدید نیم ساعت دیرتر رسیدم شرکت و فکرمیکردم عماد زنگ بزنه وبخاطر دیر رفتنم غر بزنه اما درکمال تعجب زنگ نزد!
وقتی رسیدم شرکت اولین کسی که دیدم رضا بود..

احوال پرسی کردیم و از عماد پرسیدم که گفت توی اتاقشه..
کیفمو روی میزم گذاشتم و به طرف اتاق رفتم..
تقه ای به در زدم وبدون اینکه منتظر جواب بشم در روباز کردم…
_سلام عشقمممم!

سرشو روی میز و دست هاش گذاشته بود و باصدای من سرشو بلند کرد و بهم نگاه کرد!
بادیدن چشم های سرخ و موهای ژولیده اش لبخندم پر کشید و باتعجب نگاهش کردم!
_سلام!

_خوبی عماد؟ چیزی شده؟
_خوبم.. نه چیزی نشده!
رفتم نزدیک تر و با گیجی گفتم:
_مطمئنی؟ اما چهره ات اینو نشون نمیده ها! چرا چشمات سرخه؟ همه چی روبه راهه؟

_نخوابیدم.. ازدیروز.. نتونستم بخوابم!
_چرا؟ داری نگرانم میکنی.. مشکلی پیش اومده؟ خوبی؟
ناراحتی و عصبانیتی کنترل شده پشت چشم هاش، ترس به جونم انداخته بود!
سری به نشونه ی تایید تکون داد وگفت؛
_همه چیز خوب بود تا ده صبح!

_ده صبح؟ بعدش چی شد؟
ازجاش بلند و به طرف کاناپه رفت وهمزمان گفت:
_بیدار ‌شدم!
_ای بابا جونمو به لبم رسوندی.. توروخدا بگو چی شده؟ الان پس میوفتم!
نشست روی کاناپه و گفت:
_تو چرا اینقدر استرس داری؟ ازچیزی میترسی؟

لب گزیدم.. توی سکوت نگاهش کردم..
حتی نوع نگاهشم واسم غریبه بود و نمیشناختمش..
_نگرانت شدم.. فقط همین!
پاکت کاهی از روی میز جلوکاناپه براشت و بدون حرف به طرفم گرفت!

_این چیه؟
_باز کن ببین چیه!
آب دهنمو باصدا قورت دادم.. بامکث طولانی و دست های لرزون پاکت رو ازش گرفتم و باز کردم..
ناباور به عکس ها نگاه کردم..
روح از تنم پر کشید و چشم هام سیاهی رفت!

پاکت ازدستم افتاد و همزمان قطره اشکم چکید..
نه.. خدایا این کارو بامن نکن.. این عکس های لعنتی واقعیت نداره و توی بیهوشی کامل ازم گرفته شده!
خدایا توخودت شاهد من هستی و از پاک بودنم خبر داری!

صدای عماد نه تنها قلبم.. بلکه همه هستیمو به آتیش کشید..
_حرصم میگیره این همه مدت کنارم بودی بهت دست نزدم.. ندونستم فقط داری ادای ت.ن.گ هارو درمیاری وگرنه منم عشق وحالمو میکردم.. حیف شد!

_عماد؟
باشتاب بلند شد و بایک گام بلند خودشو بهم رسوند..
میون دندون های کلید شده ودرحالی که سعی داشت صداشو آروم کنه گفت:
_اسم منو تو زبون کثیفت نیار.. اگه سکوت کردم و همینجا خر کِشت نکردم فقط وفقط واسه خاطر آبروی خودمه!

نمیخوام یه باردیگه مضحکه دست این واون بشم و واسه انتخاب گوهم خجالت زده بشم!
همین الان گورتو گم کن و سعی کن بعداز این هیچوقت دور وبر من آفتابی نشی! هری!

هق هق زدم و با التماس گفتم:
_عماد.. اینا واقعیت ندارن.. به ارواح خاک مادرم واقعیت ندارن.. دروغه عماد باورنکن.. محسن… هیییعع!
باسیلی محکمی که توی دهنم خورد برق از سرم پرید و به سرعت لبم پاره شد!

_خفه شو..!
دستمو روی لبم گذاشتم و بهت زده نگاهش کردم…
توی چشم های قشنگش تنفر رو دیده بودم..
محسن کار خودش رو کرد.. عشقمو.. زندگیمو.. دلیل نفس کشیدنم رو ازم گرفت.. گفته بود نمیذاره زندگی کنم.. نذاشت!

باضجه دستشو گرفتم و گفتم:
_دروغه عماد.. توروخدا باورم کن.. التماست میکنم بذار توضیح بدم!
دستشو محکم پس کشید وباصدای نعره ی بلندش چشم هامو بستم وروی زمین زانو زدم..
_به من دست نزن زنیکه.. هری از اتاق من برو بیرون!

دربازشد و رضا اومد داخل!
باتعجب و صدای حیرت زده گفت:
_چی شده؟ چه خبره اینجا؟
باگریه عکس هارو جمع کردم و از دید رضا دورشون کردم!
پیش عماد آبرویی نداشتم دیگه بس بود ودلم نمیخواست دید رضاهم نسبت بهم عوض بشه!

عکس هارو داخل پاکت گذاشتم و بلندشدم!
_دیونه شدی عماد؟ اول صبحی زده به سرت؟
_برو بیرون رضا این خانومم ازاینجا بنداز بیرون و استعفاشو رد کن!
_عماد؟
دوباره نعره کشید:
_رضا کاری که بهت گفتم رو بکن! همین الان..
واسه اینکه دعواشون نشه به طرف در خروجی قدم برداشتم وگفتم:

_خودم میرم.. خواهش میکنم بحث نکنید…
رضا که انگار تازه متوجه من شده باشه جلوم ایستاد و سد راهم شد..
_صورتت چیه؟
روبه سمت عماد کرد و بهت زده ادامه داد:
_تو این بچه رو به این روز انداختی؟ غیرتت همینه که دست روی زن بلند میکنی؟

سرمو پایین انداختم و دستمو روی صورتم وجایی که عماد سیلی زده بود گذاشتم..
نمیدونستم چی شده وفقط میدونستم زیادی میسوزه ودرد میکنه!
_چیزی نیست آقا رضا.. خواهش میکنم بذارید برم..!
اما بی توجه به من وخطاب به عماد گفت:

_باتوام خوش غیرت!
_رضا بهت گفتم برو بیرون.. به امام حسین اگه همین الان اتاقو ترک نکنین شرکت رو به آتش میکشم!
واسه اینکه اوضاع رو بدتر نکنم رضا رو پس زدم وباقدم های بلند از اتاق زدم بیرون !

به کیف و موبایلم چنگ زدم و در مقابل نگاه متعجب بقیه ی همکار ها شرکت رو ترک کردم!
توی آینه ی آسانسور نگاهم به زیرچشم سرخ و گوشه ی لب زخم شده ام افتاد و باشدت بیشتری گریه کردم…
_میکشمت محسن.. قسم میخورم.. به جون مامانم زنده ات نمیذارم.. زندگیمو ازم گرفتی زندگیتو ازت میگیرم!