بی توجه به پل عابر پیاده، قدم هامو بلندتر کردم تا خودمو اونور خیابون برسونم.. سوز سرمای زمستان چشم های خواب آلودمو واسه بسته شدن نوازش میکرد اما اجبار باز نگه داشتنشون باعث جمع شدن اشک وتار دیدن خیابون میشد!

بالاخره خودمو به اونطرف خیابون رسوندم و دست های یخ زده ام رو جلوی دهانم گذاشتم و “ها” کردم…
شدت سرما اونقدر زیاد بود که نفس های بریده بریده ی من گرمایی رو تولید نکنه!

بیخیال سرما شدم و دستمو جلوی تاکسی سمندی دراز کرد وگفتم:
_مترو؟
راننده که مردی مسن بود سرشو با عجله تکون داد ومن هم بدون فوت وقت سوار شدم!

با نشستنم داخل ماشین، گرمای مطلوبی صورتمو نوازش کرد..
ازشیشه به خونه مون که درست کوچه ای روبه روی اتوبان بود نگاه کردم و به رفت وآمد های همیشگی پدرم فکر کردم…

فکراینکه مبادا یک روز فکر پله های واذیت شدن پاهاش به سرش بزنه و بخواد از خیابون عبور کنه!
پلک هامو محکم روی هم فشوردم!
حتی فکر کردن به این موضوع هم آزار دهنده اس!

صفحه ی گوشیم روشن شد ودیدن عکس خندان بابا باعث لبخندی ریزی روی لبم شد..
مثل همیشه زنگ زده بود تا مطمئن بشه راه افتاده ام یانه!

_جانم بابا؟
_سارا جان رفتی مادر؟ ماشین گیرت اومد؟
_ع مامان تویی! آره عزیزم تو تاکسیم نگران نباشید..
_باشه دخترم.. مواظب خودت باش.. خداحافظ!
گوشی روقطع کردم.. کرایه راننده رو حساب کردم و گفتم:
_یکم جلو تر پیاده میشم!

آخر ماه بود وامروز حقوقمو میگرفتم.. اول هرچیزی باید بابا رو ببرم دکتر و بعد برای خونه خرید میکردم..
داشتم واسه پولام برنامه ریزی میکردم که بادیدن سیل جمعیت داخل مترو فهمیدم موقعیت خوبی رو برای فکر کردن انتخاب نکردم و با عجله خودمو به قطار رسوندم و شانشم گرفت، روی آخرین صندلی خالی نشستم!

نفس آسوده ای کشیدم وسرمو به شیشه ی کنارم تکیه دادم وچشم هامو روی هم گذاشتم!
ساعت یک ربع به هفت صبح بود و توی این فصل هوا هنوزم گرگ ومیش بود وکامل روشن نشده بود!

طبق عادت همیشگی ومسیر طولانی که پیش روم بود تصمیم گرفتم تا رسیدنم چرت بزنم!

صدای پرانرژی گیسو باعث شد تکونی بخورم.. اما به روی خودم نیاوردم که بازهم ناغافل صداشو بالا برده بود و ابراز علاقه کرده!

_سارا… عشقم… کی اومدی ندیدمت؟
_آروم دیونه.. الان میان سرمون.. تازه اومدم؛ توکجا بودی؟

_هیچ جا بابا این یارو کفتار پیر سرصبحی فرستادم انبار…
چشمامو گرد کردم وباترس دستمو روی دهانش گذاشتم وگفتم:
_ اینجا دیوار هاشم موش داره.. دلت میخواد بیکار شی؟؟؟

همین یک جلمه، کافی بود تا زخم های چرکین گیسو سر باز کنه.. شروع کرد به گلایه کردن.. از دلخوری و ها غم های زندگی روزمره اش تا گرونی و زن بابای نامهربانش!

همزمان اتیکت های کرم پودر هارو میزدیم و گیسو از خواستگارش که به قول خودش کچل و موفرفری بود حرف میزد… به بعضی قسمت های حرفش که میرسیدیم صدای خنده جفتمون بالا میرفت…

این دختر واقعا دیونه اس.. خودش میگفت وخودشم میخندید..
ازخنده ی زیاد اشک چشم هام روی گونه هام میچکید…
میون خنده و چشم های پراز اشک آقای پندار رو دیدم که به طرف ما میومد..

مرد باجذبه وقدرت مندی بود.. با اینکه بالای ۶۰سال ازخدا عمر گرفته بود اما هنوزم سرپا و خشک و جدی بود!
کاش میشد بابای من هم یه کم از آقای پندار یاد میگرفت و توی سن ۵۵سالگی اینقدر پیر وشکسته نمیشد!

سریع خودمو جمع کردم و به گیسو گفتم:
_پندار داره میاد تمومش کن!

مثل همیشه بدون رعایت کردن شرایط به پشت سرش نگاه کرد..
با چندش نگاهشو گرفت و گفت:
_مرتیکه هیز! نمیدونم چی تو خودش دیده که به خودش اجازه میده اینقدر به کارمند هاش نزدیک بشه!

حق با گیسو بود.. پندار برخلاف سن وسال و اخلاق مزخرفش زیادی با کارمند های زن مخصوصا رده های سنی ۳۵ به بالا گرم میگرفت!
به سمت ما اومد وبدون حرف به دست هامون که مشغول کار بود نگاه کرد!

_خسته نباشید!
گیسو چیزی نگفت اما من به احترام تشکری آروم کردم…
برعکس گیسو که پندار باهاش بداخلاقی میکرد با من مهربون بود وتا بحال پیش نیومده بود که با تندی یا پرخاش رفتار کنه!

_خانم شریفی کارتون تموم شد تشریف ببرید حساب داری، حقوقتون رو بگیرید!
باخوش رویی تشکر کردم و پندار هم به طرف اتاقش رفت!
_ایش! الان مثلا می مرد به منم بگه؟ می بینی چقدر بامن لجه؟

_گیسو! چی گفت مگه بنده خدا! خب من هفته پیش درخواست مساعده کردم اومد اطلاع بده.. حقوق همه ی کارمند هارو ریختن دیگه!
_اصلا من نمیدونم چرا ازاین بشر خوشم نمیاد!

انگار صبح خروس خون توسرمای زمستون میرم گدایی میکنم تا شب و این یارو میاد همه رو ازم میگیره! یعنی دراین حد من ازش بدم میا‌د!
به مثال بامزه ای که زده بود خندیدم وگفتم:

_کم تر غر بزن کارتو بکن… زودتر تمومش کنیم بریم ناهار!
ساعت ۳ونیم ظهربود که تعداد زیادی محصولات آرایشی رو اتیکت و بارکد زدیم و خوشبختانه تموم شد!

روپوش و مقنعه ام رو با لباس های بیرونم عوض کردم و آماده ی رفتن شدم!
کلافه نگاهی به گیسو که مشغول آرایش بود انداختم وگفتم:
_تا تو آرایشت تموم بشه من رسیدم خونه!

_دو دقیقه صبرکنی تمومه!
آینه رو ازدستش گرفتم و رژلبمو که پاک شده بود با رژ آجری رنگش تمدید کردم و آینه رو بهش پس دادم وگفتم:
_من بیرون منتظرم تا ۳۰ میشمارم نیومدی رفتم!

_وایسا ببینم… ۲۰تاشو همین الان هدر دادی آینه رو ازم گرفتی! تا ۱۰۰ بشماری حله!
عاقل اندر سفیهانه نگاهش کردم و رفتم بیرون!
داشتم باقدم های کوتاه داخل موزایک ها راه میرفتم و ادای مانکن هارو درمیاوردم که یک چیزی محکم بهم برخورد کرد…

اونقدر یک دفعه ای بود و حرکات مانکنی من آروم بود که فرصتی برای جمع کردن خودم نداشتم و به زمین افتادم…
باترس به عامل افتادنم نگاه کردم با مردی مواجه شدم که به شدت هم عصبی بود!

_چه خبرته؟ جلوی پاتو نگاه کن…
چقدر بی ادب وبی فرهنگ بود… به من تنه زده بود و طلب کار هم بود.. بلند شدم و با صدایی که سعی بر کنترلش داشتم وگفتم:

_آقای محترم شما با من برخورد کردید نه من اما شما ببخش.. من عذرخواهی میکنم که به من تنه زدید!
نگاهی چندش بهش انداختم و راه خروجی رو پیش گرفتم!