نتونستم آروم بگیرم و دنبالشون نرم.. ارسلان روی زمین زانو زده بود و بهت زده به رفتن آرش نگاه میکرد…
اون هم حال خوبی نداشت و با تصویری که از میدیدم ممکن اون هم از حال بره اما حال آمنه واسم مهم تر بود و بی توجه به ارسلان دنبالشون رفتم…

ماشین آرش از در زد بیرون و قبل ازاینکه بره فوراخودمو بهش رسوندم و صندلی عقب کنار آمنه نشستم…
واسم مهم نبود اگه آرش بهم گیر بده یا سرم داد بکشه و نخواد همراهشون برم…
اما انگار اصلا توی اون دنیا نبود و برعکس تصورم با استرس و چشم های نمزده گفت:

_سارا؟ تورو خدا نفسشو چک کن.. ببین نفس میکشه؟
هول شده بودم.. انگار بلدنبودم وبه یاد نداشتم نفس رو چطوری باید چک کنن!
فقط گوشمو به بینیش نزدیک کردم و بخاطر استرس زیادم نمیتونستم چیزی رو حس کنم اما واسه اینکه آرش هول نکنه گفتم:

_آره نفس میکشه.. نگران نباش.. انشاالله چیزی نیست.. خوب میشه.. آروم باش!
باتموم وجودش به ماشین گاز میداد و همه ی مهارتش رو برای رد کردن ترافیک لعنتی به کار گرفته بود…
_الان میرسیم.. الان میریم دکتر.. یه کم دیگه میرسیم.. نفس میکشه سارا؟

من نفسی رو حس نمیکردم.. شایدم بخاطر ترسم بود وحتی نفس کشیدن خودمم از کنترلم خارج بود اما اگه راستشو میگفتم ممکن بود با اون همه سرعت و ویراژی که میرفت هممون رو به کشتن بده!
_آره.. بهت میگم نگران نباش.. حواست به رانندگیت باشه من حواسم بهش هست…

به صورت رنگ پریده مظلومش.. به چشم های بسته اش نگاه کردم و قطره اشکم روی صورتش چکید…
سرمو خم کردم و کنار گوشش آروم زمزمه کردم:
_توروخدا بیدارشو.. آرش بدون شما میمیره.. بخاطر پسرت هم شده چشماتو بازکن.. خواهش میکنم!

چند دقیقه بعد به بیمارستان رسیدیم و ماشین به سرعت توی حیاط بیمارستان پچیده شد وصدای جیغ لاستیک ها توجه همه رو به خودش جلب کرد…
بدون اینکه ماشینو خاموش کنه پیاده شد و مادرشو بغل کرد وبه طرف اورژانس دوید…

جرات پیاده شدن نداشتم.. دلم نمیخواست هیچ خبر بدی رو بشنوم!
فقط با گریه به آرش که اسفند روی آتش شده بود نگاه میکردم…
_خانوم؟ چرا ماشین رو اینجا گذاشتید؟ این چه طرز وارد شدن به محیط بیمارستانه؟ فورا ماشین رو جابجا کنید سر راه بقیه رو هم گرفتید!

باصدای مردی نگهبان به خودم اومدم… رانندگی بلد بودم اما اون لحظه همه چیز رو فراموش کرده بودم!
_معذرت میخوام.. مریض اورژانسی داشتیم.. یه کم دیگه میان و ماشین رو…..
با بداخلاقی حرفمو قطع کرد وگفت:

_همه اینجا مریض هستن خانوم همین الان ماشینو جابجا کنید…
حوصله ی بحث کردن باهاش رو نداشتم و واسه اینکه ساکتش کنم حرفشو قطع کردم وبا پرخاش گفتم:

_خیلی خب بسه! الان جابجا میکنم..
باپاهای لرزون رفتم پشت فرمون نشستم و با سلام وصلوات ماشینو بیرون بیمارستان پارک کردم و قفلش کردم و به طرف اورژانس رفتم…
باچشم دنبال آرش گشتم که پشت در اتاق بسته پیداش کردم…

درحالی که زیرلب ذکرمیگفتم بهش نزدیک شدم وبا دیدن گریه های شدیدش شوکه شدم..
_آرش؟
به طرفم برگشت و با همون گریه گفت:
_خیلی نامردی سارا گفتی نفس میکشه، خیلی نامردی!
_یعنی چی؟ چی شده؟

باحالت پریشان وزار و به داخل اتاق اشاره کردو گفت:
_دارن احیاش میکنن! نمیذارن برم پیشش!
_یاامام حسین…!
سرمو به شیشه چسبوندم و سعی کردم چیزی ببینم اما چندتا دکتر وپرستار دور تختش بودن و نمیتونستم ببینمش!

باصدای آرش نگاهمو از شیشه گرفتم و به طرفش برگشتم…
_اگه چیزیش بشه من میمیرم!
به چشم های به خون نشسته و گریانش نگاه کردم وگفتم؛
_خدانکنه.. به خدا توکل کن.. توروخدا اینجوری گریه نکن… من مطمئنم که خبر خوب واسمون میارن!

یه دفعه دست هامو گرفت و با بغض گفت:
_تو قلبت پاکه.. معصومی.. خدا دعای تورو قبول میکنه.. میشه واسه مامان دعا کنی؟
بی اراده و بدون فکرکردن به حرف هام گفتم:
_توهم قلبت پاکه قربونت برم.. خدای من وتو یکیه…
در اتاق باز شد و جفتمون حراسون به طرف دکتر رفتیم…