فرهاد پوزخندی می زند .
از جایش بلند می شود و به سمت فرامرز می رود . دستش را به سمت بانداژ چسبی شکم فرامرز می برد و فشارش می دهد که فرامرز دادی می زند _ روانی این چه کاریه دیگه ؟ فشارش نده …نمی بینی دارم می میرم از درد ؟
فرهاد سرد نگاهش می‌کند شم های قهوه ای اش زیادی تو خالی بود .
_ فشارش دادم تا بفهمی درد واقعی یعنی چی .انقدرم رو اعصاب من ندو …
بعد در حالی که داشت به طرف در خروجی خانه می رفت گفت : بزرگ می شی یادت می ره !
فرامرز هاج و واج برادرش را نگاه کرد .سیمین رفت تا دستانش را بشوید .به خون دست زده بود و دستش نجس …
شهراد سرش را گرفته بود و به آمدن حاجی فکر می کرد …
جالب اینجای ماجرا بود که زهرا خانم نمی دانست پسرش چاقو خورده ! کسی نمی خواست او بفهمد .
وگرنه سنگ کوب می کرد …مخصوصا با داد و فغان های فرامرز …
فرهاد کلاه کاسکتش را سرش کرد . باز هم موهایش روی اعصابش بودند .
موتورش را روشن کرد و با تک چرخ از خانه دور شد .
شهراد شماتت وار فرامرز را نگاه کرد _ می مردی لال مونی بگیری ؟ انقدر سخته خدایی ؟ الان میره دهن صادقو سرویس می کنه تو هنوز نفهمیدی فرهاد اعصاب درست حسابی نداره ؟ممکنه قاتل شه !
فرامرز پشیمان نگاهش را به حیاط خانه دوخت .
و به جای خالی موتور فرهاد نگاه کرد . پشیمانی سودی نداشت .
شهراد شقیقه هایش را مالش داد _ اگه حاجی بفهمه !
فرامرز عاصی شده با آن چشم های پر از حرص گفت _ اه تو هم با این حاجیت . بعد ادای شهراد را با لحنی زنانه درآورد:
وای خاک عالم حاجی جون …وای اگه حاجی جونم خبر داشته باشه …وای پروردگارا حاجی خوشگلم هنوز نگفته باید از کدوم گوه بخورم ! بعد جدی شد _ بسه دیگه بابا فرهادم با همین حاجی حاجی کردن عاصی کردی اتفاقا تو باید اون دهن گشادت رو ببندی تا من !
شهراد عصبی و با چشم هایی روشن از آتش خشم گفت : اون روی منو بالا نیار فرامرز خودت معلوم نیست چه غلطی کردی که صادق بهت چاقو زده . چقدر بهش بدهکار بودی هان ؟ د بنال دیگه چرا لال شدی ؟
فرامرز در حالی که از درد زخم چاقو نفس نفس می زد گفت : چند بار بگم من بهش بدهکار نبودم ؟ بابا این صد بار منه فرامرز به اون لاشی بدهکار نبودم . خودش بی دلیل این کارو کرد .
شهراد با تمسخر زمزمه کرد _ بی دلیل ؟!؟!
🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆
فرهاد رو به روی گاراژ ترمز کرد . شاید در عرض سه دقیقه این همه مسافت طولانی را طی کرده بود .در کوچه های پیچ در پیچ محله ی گم و گور ها می راند …کوچه هایی که هزاران داستان را در کالبد خود جای داده بودند …
پیراهن مشکی رنگش را تکاند . آستین های پیراهن را تا زده بود و رگ های دستش معلوم بود .
روی ساعدش یک خالکوبی داشت . خالکوبی صلیب …با دیدن خالکوبی پوزخندی زد . بی حوصله نفس عمیقی کشید
و چند تقه ی محکم اما کوتاه به در گاراژ زد .
در گاراژ با صدای قیژ قیژ با بلا رفتن کرکره اش باز شد .سمیر بود که کرکره را برایش بالا کشیده بود . سمیر دوست صادق جمالی بود .
_ سلام داداش فرهاد .
فرهاد یک تای ابرویش را بالا انداخت . چقدر جالب به کسی داداش می گفت که تا دو دقیقه دیگر پتانسیل کشتن رفیقش را داشت !
در جواب سمیر سری تکان داد و گفت : صادق کجاست ؟
_ با صادق کار داری ؟
فرهاد سرد نگاهش کرد و جوابش را نداد وقتی می پرسید که صادق کجاست یعنی کارش دارد دیگر ! آین دیگر چه سوالی است ؟
فرهاد دستی به شانه ی سمیر زد _ هیچ موقع سوالی که برات سودی نداره رو نپرس …تو دردسر میوفتی !

سمیر سر تکان داد : باشه داداش الان بهش میگم که اومدی .
_ نمی خواد می خوام سورپرایزش کنم !
سمیر مشکوک باشه ای گفت : از پله ها پایین برو در سمت چپ داره پوکر بازی می کنه خدا رو چه دیدی شاید خوشت اومد .
فرهاد نیشخند زد _ هوم ، خدا رو چه دیدی شاید دوستت همون موقع چشماشو بهم می ده تا پوکر رو مثل اون ببینم .
شاید هم من با چاقو چشماشو ازش گرفتم !
سمیر مات و مبهوت نگاهش کرد …
فرهاد ازش چشم گرفت و به سمت پله ها رفت .
پله ها ساده اما کثیف و گلی بودند.بوی نم و هوای شرجی فضای آنجا را اصلا دوست نداشت .
چشم هایش آن قهوه ای های خمار، کدر شده بودند. حاله ی قرمز زیر چشمانش کمی ترسناکش می کرد .
صدای آهنگ های جلفی را از همان اتاق سمت چپ می شنید .
آهنگ های شادی که برگه ی سفید اعصابش را خط خطی می کردند . پله ها تمام شد و اما بوی نم بدتر شده بود.
بدون در زدن در را با ضرب باز کرد .
صادق ابرویی بالا انداخت _ به به ببین کی اینجاست ؟ فرهاد مستوفی ! بچه ها چرا ساکتین ؟ دست بزنید برای آقای مستوفی !
صدای دست زدن چند مردی که دور میز دایره ای سبز رنگ نشسته بودند عصبی اش کرد . صادق علامت داد که دیگر دست نزنند .
و با خونسردی ادامه داد _ چه عجب ما چشممون به جمالتون روشن شد آقای مستوفی ! اومدی انتقام داداشتو
بگیری یا اومدی پوکر بازی کنی ؟ هوم ، همیشه از آدمای لارج خوشم میومد !
فرهاد می دانست که او عاشق بازی کردن است و فرهاد را دارد به یک دوئل دعوت می کند . دوئل بازی با کلمات …
یا اینکه کدام زود تر دخل آن یکی را می آورد …
_ یه چیزی تو مایه های هر دوتاش !
صادق چشمانش اما خبیثانه برق زد _ واو متاثر شدم ! معین ؟ مگه نشنیدی چی گفت ؟ صندلی بیار برا آقا !
معین سریع اطاعت کرد : به روی چشم آقا الان براشون میارم …
صندلی از گوشه ی اتاق آورد . یک صندلی پلاستیکی سفید رنگ و آن را رو به روی صادق قرار داد …
فرهاد نیم نگاهی به معین انداخت و با پوزخند روی صندلی نشست . خونسرد بود …زیادی خونسرد و آرام و این کمی‌ صادق را به شک و تردید می انداخت . انتظار داشت با خشم پسرک رو به رو شود اما تنها چیزی که از فرهاد دید پوزخند و نیشخند های خونسردانه ای بود که می زد …
بازی جالبی بود . کدامشان می برد ؟ صادق یا فرهاد ؟!؟!
پسرک دیوانه می توانست انتقام برادرش را از گردن کلفت ترین آدم محله بگیرد ؟
صادق دست هایش را بهم مالید .
همه ی کسانی که در اتاق بودند به فرهاد و صادق خیره شده بودند صدا از کسی در نمی آمد ..همه مشتاق ادامه اش بودند و گفته بودم که محله ی گم و گور ها دعوا را سبک زندگی می دانست ؟
_ خب شرط سر چی باشه آق فرهاد ؟
فرهاد خونسرد به صندلی تکیه داد _ سر جونت !
نفس ها در سینه حبس شد .
صادق اما خونسرد گفت : می دونی که شرط باید دو طرفه باشه من به داداشت چاقو زدم برام کاری نداره تو رو هم ناقص کنم آق فرهاد !
فرهاد با پوزخند خمار زل زد _ برای منم فرقی نداره کسی رو که می کشم تو باشی یا بابات !

رنگ از رخسار صادق پرید . فرهاد خونسرد به صادق خیره شد _ می دونی من چجوری قمار می کنم ؟
از روی صندلی بلند شد . صدای قیژ پایه های پلاستیکی صندلی روی اعصابش رفت اما اهمیت نداد و آرام آرام به سمت صادق ، به آنطرف میز رفت همه تن چشم شده بودند تا ادامه و یا شاید آخر این دوئل تن به تن را نگاه کنند …
فرهاد حال رو به روی صادق بود . صادق از جایش بلند شد و رو به روی فرهاد ایستاد _ نه چجوری ؟
فرهاد از جیب شلوار جینش چاقویی در آورد و قبل از عکس العمل نشان دادن بقیه چاقو را درست همان جایی زد که صادق به فرامرز زده بود . درست همانجا …
_ اینجوری ! من با چاقو قمار می کنم با مرگ بازی می کنم !
🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆🎆
مهدی ، کلافه داشت راه می رفت . فامیلی اش را از دریانی به جمالی تغییر داده بود .
همه چیز داشت طبق نقشه پیش می رفت . صادق خوب داشت پیش می رفت و مهدی که خود را پدر صادق جا زده بود امیدوار بود نقشه خوب پیش برود .
خیلی دوست داشت بداند برادرش حال در برلین چه کار می کند . جالب نیست ؟ برادرت در آلمان باشد و تو در پایین شهر آن هم محله ی گم و گور ها !
می دانست که برادرش زنی به نام آرتمیس را قال گذاشته …کوشا ، برادرزاده اش هم جوان مرگ شده بود .
مهراب ، برادرش چقدر زندگی اش پر فراز و نشیب بوده است !
مهدی ، برادر مهراب بود .
برادر بزرگ تر مهراب . قبلا در حال چایی خوردن در عمارت نیاوران بود و حال در محله ی گم و گور ها در حال
پیدا کردن برادر زاده اش !
صادق در اصل نوچه ی مهدی بود ولی مهدی او را پسرش معرفی کرده بود . چه کار ها که برای استتار نکرد فامیلی تغییر داد ، مجبور شده بود یک لباس فروشی جعلی در محله ب گم و گور ها باز کند و …مهراب قبل از ازدواج با آرتمیس با زنی به نام آنا ازدواج کرده بود که از آنا دو پسر داشت .
پسر اولش کوشا نام داشت و پسر دومش ؟
آنا بعد از به دنیا آوردن پسر دومش می میرد …
مهراب پسر دومش را مسبب مرگ آنا می دانست برای همین آن را به دایه ای داد . درست همان نوزادی اش …
و الکی به همه گفت که بچه در شکم آنا مرده و انا نیز بخاطر زایمان دوام نیاورده …
اما در اصل بچه ی دوم زنده بوده است .در همین محله ی گم و گور ها بزرگ شده و قد کشیده است …مهدی برای پیدا کردن برادر زاده ی گمشده اش خیلی سختی کشید …خیلی …
بالاخره بعد از تحقیقات فهمیده بود که یکی از پسران محمد خان مستوفی برادر زاده ی او است . نمی شد خود را نزدیک کند …خطرناک بود اما صادق را چرا می شد او را به عنوان پسرش معرفی کند و صادق خود را به پسران مستوفی نزدیک کند .
اما کدامشان ؟
فرامرز ؟ شهراد ؟ یا فرهاد ؟
کدامشان پسر مهراب است ؟ کدامشان برادرزاده ی مهدی است ؟؟؟
کدامشان وارث یک ثروت باورنکردنی است ؟

مهدی ، پولدار بود.در اصل خود را به نداری جا زده بود تا بیاید به محله ی گم و گور ها.
از همان اول یک واحدی از ساختمان با نمای تراورتن سفید خرید تا جلب توجه کند .
از همان اول که وارد محله ی گم و گور ها شد ، فهمید که باید هم رنگ جماعت باشی تا آنها قبولت داشته باشند .مثل کاری که محمد خان انجام می داد و همه سرش قسم می خوردند …
خیلی فکر کرده بود . کدام از یک از پسران مستوفی برادرزاده ی حقیقی او بود ؟
تشخیصش سخت بود چون پسران مستوفی فاصله ی سنی چندانی نداشتند . شاید دو یا سه سال …
فرامرز سه سال از فرهاد و چهار سال از شهراد و فرهاد نیز یک سال از شهراد کوچک تر بود .
شکی که داشت بین شهراد و فرهاد بود .
چون فرامرز با منطق جور در نمی امد . سن فرامرز با سن کوشا مطابقت نداشت …
پس باید چه کار می کرد ؟
صادق را اجیر کرد که با چاقو زدن به فرامرز هم فکر محمد خان را به هم بریزد و هم خود را به فرهاد و شهراد نزدیک تر کند .
مهدی مطمئن بود که محمد خان خودش هم می دانست که کدام از پسرانش ، ناتنی است .
اما به حتم حاجی نمی دانست عمو دارد دنبال برادرزاده اش می گردد …
🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇
آمریکا / سان فرانسیسکو
دیاتا داشت با شک و تردید نیوراد را نگاه می کرد .
نیوراد کله ی سحر دیاتا را بیدار کرده بود و خود رو به روی او روی تخت نشسته بود.
_ حالت خوشه کله سحری ؟
نیوراد جوابش را نداد و با لحنی مرموز گفت_ منتظرم !
دیاتا حرصی گفت _ من چند بار بگم من خبر ندارم اون مرتیکه ی سگ پدر کجاست یا چه غلطی می کنه ؟
نیوراد عصبی گفت _ منو سگ نکن !
دیاتا با پوزخند گفت _ هستی اونم از نوع پا کوتاه ! ببین من هیچی نمی دونم خواهرمو لنا هم به دردت نمی خورن دست از سر ما بردار !
نیوراد شانه ای بالا انداخت _ باشه پس می کشمت !
دیاتا با چشم هایی گرد شده خیره خیره نگاهش کرد . پسرک انگار داشت راجع به انداختن یک پاکت به سطل زباله حرف می زد !
دیاتا با حرص گفت : اگه می تونی بکش !
نیوراد خونسرد کلتش را به سمت دیاتا گرفت و ماشه را کشید .
دیاتا جیغی کشید چشمانش را وقتی دید اتفاقی برایش نیوفتاده با تعجب باز کرد .
نیوراد با نیشخند و آن چشمان خبیث گفت : آخ اشتباه شد ! دوباره امتحان می کنیم !
تا خواست دوباره ماشه را بکشد دیاتا با جیغ گفت : نه …نه صبر کن لعنتی باشه …باشه …
می دونی یه چیزایی همیشه می‌گفت که می خواست بره فلوریدا …که ساختمان سازی راه بندازه …
خود دیاتا هم می دانست دارد چرت و پرت می گوید اما برای زنده ماندن خود و خواهرش و لنا مجبور بود با دروغ سر ایکس را گرم کند .
نیوراد بی حوصله گفت : ادامه !