جیغی کشید . از خواب پرید … داشت خواب می دید .خواب آن روز ها ، کوشا هنوز زنده بود ، مهراب خوب بود ، تارا
و آدرین هنوز دوستش داشتند ، تارا تیمارستان نبود ، ملاحات بی خانمان نشد ….
نفس هایش تند بودند ، قفسه ی سینه اش مدام بالا و پایین می شد . مهراب چه بر سر این دختر آورده بود ؟
چه بر سر فرصت و شانسی که دخترک سه ساله به او عطا کرده بود ، آورده بود ؟ یا آرتمیس ، مادرش . چرا آینده ی
دخترش را ، پاره ی تنش را دستی دستی خراب کرد ؟
اتاقش تاریک بود و در آن تاریکی محض روی تختش نشسته بود و فکر می کرد .
در خلا ای از ناامیدی ، بعد از دیدن فیلم دیوانگی خواهرش ، دیگر آرامش روحی نداشت .
چشم هایش به خاطر قرص روانگردانی که مصرف کرده بود خمار بود و سرش گیج می رفت . چند سال بود که خود را از شر کوکائین و روانگردان خلاص کرده بود ؟
بعد از فرار کردن از خانه ، آواره شد . باید تمام آن خانه را با خاطرات خوب و بدش رها می کرد و بی رحمانه رد می شد .
۱۶ ساله بود . دیاتای کله شقی که هیچ کس حرفش را باور نمی کرد . با خود فکر کرد . چند بار دست و پا زد تا به مادرش حالی کند مهراب سعی داشت به او تجاوز کند ؟ چند بار سعی کرد به ملاحات بگوید اما او نیز حرف دیاتا را ظالمانه باور نکرد . باورش نداشتند ، باورش ندارند و …. نخواهند داشت . ای‌کاش می شد کسی معجونی می ساخت که می شد با خوردن آن ، به طور دائم مست شد ، فراموش کرد ، به طوریکه دیگر حتی به یاد نیاوری چهره ی کسانی را که زمانی دوستشان داشتی …
( دوستان ، از این به بعد هم دیاتا و هم سوم شخص داستان رو تعریف می کنند )

با اینکه تولدش بود اما دیگر حوصله نداشت… ناراحت و عصبانی روی مبل نشسته بود و با غضب به پاهایش نگاه می کرد. ساعت از شش عصر هم گذشته بود اما کوشا نیامده بود . همه دور یک دیگر جمع شده بودند . تارا بادکنک های تولد را باد می کرد و آدرین با آن قد درازش آنها را با چسب به دیوار می چسباند . ملاحات کیک توت فرنگی را تزیین
می کرد ، مادرش سالاد را درست می کرد و مهراب نیز به کمک تارا بادکنک ها را فوت می کرد .
گویی با تارا مسابقه گذاشته بودند … هر کسی بادکنک های بیشتری را فوت می کرد برنده ی پنجا هزار تومان پول بود .
_ خب تارا پنجاه تومنت آماده اس دیگه ؟
_ بهتره تو آماده اش کنی می خوام فردا کوله پشتی جدید بخرم ای جاااان پولش جور شد !
_ مواظب باش ضرر نکنی !
_ هوم ، مراقب که هستم ولی تو باید از من بترسی پدر جان ، من رقیب قدری ام !
_ ببینیم !
_ میبینیم !!!
تنها شاید در بین این جمع خوشحال و پر جنب و جوش ، دیاتا بود که دل نگران و ناراحت در فکر کوشا بود .
چطور می توانست تولد خوارش را فراموش کند ؟ چطور انقدر ظالم شده بود که دل دیاتای شش ساله را بشکند ؟
مادرش از آشپزخانه بیرون آمد و رو به روی دی وی دی پلیر شان ایستاد . بعد از روشن کردن سینما خانگی ، آهنگ تولد
اندی را پلی کرد ! و بعد هم خودش شروع به رقصیدن برای دیاتا ی متولد کرد !
مادرش با ناز رقص ایرانی را اجرا می کرد و آرام آرام نزدیک مهراب شد . مهراب هم در حالی که پنجاه هزار تومانی را به تارا می داد از جایش بلند شد و با آرتمیس همراهی کرد . تارا که از خوشحالی در حال وداع دار فانی بود ، از جا بلند شد و در حالی که به آدرین پز می داد مایکل جکسون وار ، می رقصید .
شاید تنها دیاتا بود که روی مبل نظاره گر این همه تکاپو بود که این شغل نظاره گر بودن با آمدن مادرش به کل نابود شد . همانطور که مادرش با رقص و عشوه نزدیکش می آمد با اندی همخوانی کرد :
عزیزم هدیه ی من برات یه دنیا عشقه ، زندگی با بودنت درست مثل بهشته ، تولدت مبارک ، تولدت مبارک…
پاشو دیاتا ، پاشو تولدته کوشا هم الان میاد پاشو بیا با منو تارا و بابات برقص !
بعد ، دست دیاتا را کشید و او را وادار کرد تا برقصد .
از نظر دیاتا ، زندگی پر از همین وادار کردن ها بود . وادار کردن هایی که مجبورت می کردند مثل آنها رفتار کنی ، آن کاری را که می خواهند انجام بدهی و در حالی که تو ناراحت از این همه اجبار هستی ، آن ها را با حرف شنوی ات خوشحال کنی . زندگی ، ناراحتی تو در حالت خوشحال بودن بقیه است . هر وقت که این را درک کردی ، راز
سیاست کلام و حرف شنوی را خواهی فهمید .
مهراب مردانه با دیاتا می رقصید و آرتمیس هم با تارا . آدرین دست می زد و ملاحات در حالی که قر ریزی بخاطر آهنگ در کمرش جاری بود ، کیک صورتی رنگ را که رویش پر از شمع بود را آورد و روی میز گذاشت . مهراب ، دست از رقصیدن کشید و از توی جیبش فندکی برای روشن کردن شمع ها در آورد و به طرف میز رفت .
آرتمیس گفت : وا مهراب ؟ کوشا چرا انقدر دیر کرده ؟ ساعت هفته شبه ولی نیومده ! نگرانش شدم .
مهراب خونسرد شانه ای بالا انداخت و شمع چهارم را نیز روشن کرد : نمی دونم شاید باز با دوستاش رفته ولگردی !
بیخیال دیگه بزرگ شده بالاخره میاد .
دیاتا آن موقع شکستن قلب کوچکش را به خوبی حس کرد . قلب کوچکش ترک خورد .
برادرش تولدش را یادش رفته بود ؟ برادرش همان اول راهی به دیاتا پشت کرده بود ؟
دیاتا کوچولو ، حس طرد شدن و نخواسته شدن را همان روز به خوبی فهمید … در روز تولدش چقدر چیز یاد گرفته بود !

یک ساعت ، دو ساعت ، سه ساعت از تولد گذشته بود و حال ساعت دوازده شب بود . کوشا نیامده بود .
حال حتی دیگر مهراب هم مضطرب و نگران شده بود. .البته فقط مهراب نه . تمام اعضای خانواده نگران کوشا بودند.
دیاتا در چشمانش نم اشک را احساس می کرد ، قلبش تند تند می تپید . کوشا کجا غیبش زده بود ؟
مهراب سعی داشت شماره ی خانه ی دوستان کوشا را بگیرد و از اینکه مجبور بود ساعت دوازده شب به خانه ی مردم زنگ بزند ، شعله هایی از خشم را که زبانه می کشیدند را در وجودش حس می کرد . حسی مخلوط از خشم و شرمندگی !
_ سلام متین جان ، خوبی ؟شرمنده که این موقع زنگ زدم .کوشا اونجاست ؟!؟! بعد از کلاس فوق العاده با شما بود ؟
گویی جواب متین نه بود چون چهره ی مهراب به طرز عجیبی در هم رفت : باشه ، باشه ممنون بازم ببخش که این موقع زنگ زدم به پدرت سلام برسون . قطع کرد و چند نفسی عمیق کشید.
آرتمیس: متین چی گفت ؟ پیشش نبوده ؟
_ چرا بوده تا ساعت هفت اونجا بوده بعدم رفته گیم نت و به متین گفته که بهم بگه شبم می مونه خونه دوستش !!
_ وا پس چرا متین زنگ نزده ؟
_ مثل اینکه بعد رفتن کوشا تا همین الان خواب بوده که من زنگ زدم بیدارش کردم !
_ عجبا . حالا این دوستش کی هست که شب پیشش می مونه ؟
_ اسمش نیوانه سه چهار سالم ازش بزرگ تره ، دیدمش پسر خوبیه .
_ عه منظورت همون نیوان راده ؟ برادرش اسمش نیوراد بود نه ؟ همون که باباش صاحب شرکت نیرا هست . آره ؟
_ آره پیش همونه . پسره ی بی مسئولیت شب تولد خوهرش مثل ولگردا تو خونه ی مردم پلاسه !
تارا و آدرین که خیالشان از بابت برادرشان ( برادر ناتنی اشان ) راحت شد بعد از گفتن شب بخیر و تبریک دوباره به دیاتا به سمت اتاق هایشان رفتند که برای فردا خواب نمانند . دیاتا نیز گونه ی آرتمیس و مهراب را بوسید و به اتاقش در طبقه ی بالا رفت .
قلبش شکسته بود . کوشا چطور می توانست تولد دیاتا را نادیده بگیرد ؟ چطور می توانست انقدر ظالم باشد ؟
احساس کرد قلبش در یک خلا است یک خلا که پر از آتش است. نیزه هایی به طرف قلبش پرتاب می شد و قلبش را سوراخ و تکه تکه می کردند . خون هایی که از قلبش روی آن آتش ها می ریخت ، دیاتا را می ترساند .
تمامش کنید …. بس است …. قلبش را تکه کردید … دیگر بس است ….
حتی دیگر اشتیاق کودکانه اش برای کادو های تولد را نداشت . بجای اینکه با ذوق بخوابد با کوله باری از غم و ناراحتی چشم هایش را سعی ببندد .
قطره اشکی از چشمش فرو ریخت . کوشا برادری را با این کارش در حقش تمام کرده بود .
چشماهیت را ببند و آرام بخواب … فراموش می کنی … فراموش می شوی ….
حال دیگر خواب بود . یک خواب عمیق … خواب بود که یک صدایی شنید . صداهایی که مثل تق تق بودند که به پنجره ی اتاقش برخورد می کردند . آنقدر این کار ادامه پیدا کرد که سراسیمه و خشمگین از خواب بیدار شد . روتختی مخملش
را کنار زد و به طرف پنجره رفت . یکی داشت به پنجره سنگ پرتاب می کرد . پایین را نگاه کرد و به یک باره از شوک خشک شد . کوشا ؟!؟! کوشا اینجا چه می کرد ؟ او الان باید در خانه ی دوستش نیوان مشغول خوش گذرانی می بود .
اما او در حیاط خانه مشغول پرتاب سنگ به پنجره ی اتاق دیاتا بود . سریع پنجره را باز کرد تا بیشتر از این سر و صدا نکند .
_ تو اینجا چیکار می کنی ؟
_ تولدت مبارک !
_ تولدم گذشت اون موقع که باید می بودی نبودی .
_ من که هنوز بهت کادوم رو ندادم .
_ چرا نیومدی ؟
_ کار داشتم !
_ کار داشتی ؟!؟! من مهم تر بودم یا کارت ؟
_ وقتی که کارم مربوط به تو باشه مهمه . زود باش یه لباس گرم تنت کن بیا پایین .
_ چرا ؟ می خوای کجا بری ؟
_با هم میریم یه جا اونجا کادوم رو بهت بدم .
_ نمیای خونه ؟
_ فعلا نه زود باش دیگه تا دو دقیقه دیگه پایینی !
باورش نمی شد . کوشا در حیاط سرسبز خانه پایین پنجره ی دیاتا منتظرش بود . لباس هایش لباس های مدرسه نبود .
دیاتا ذوقش را نمی توانست پنهان کند . برادرش ، کوشا او را یادش نرفته بود . تولدش را به یاد داشت و برایش کادو خریده بود .

سریع یک شلوار جین و کت چرم مشکی اش را تنش کرد و پاورچین پاورچین از پله ها پایین رفت و صد بار به هر کدام از پله ها بخاطر جیر جیر بی موقع اشان لعنت می فرستاد . اتاق آرتمیس و مهراب طبقه ی پایین البته سه سال پیش بالا بود اما حال برای تنوع پایین بود و کار دیاتا سخت تر . در خانه را با احتیاط باز کرد و کفش های کتانی اش را به پا کرد و به طرف کوشا که آنطرف حیاط بود دوید .
قبل از هر مکالمه ای یا حتی یک سلام ساده هم دیگر را بغل کردند . دیاتا عطر برادر کله شق و مغرورش را با تمام وجود در خاطرات ریه هایش ثبت کرد و او را به خود فشرد .
_ خانوم متولد با یه سواری چطوری ؟
_ اگه اون وسیله ی نقلیه تو باشی خب ، مشکلی ندارم !
_ حیف که کوری و نمی بینی ماشین آوردم وگرنه حرف مفت نمی زدی !
دیاتا شوکه شده به کوشا نگاه کرد : تو که گواهینامه نداری !
کوشا با پوزخند به ماشین مشکی پارک شده ی سمت راست خیابان زل زد و گفت : دیگه آقازاده بودن این خوبی ها رو هم داره .
دیاتا با تمام این کلمات خوب سرکار داشت از همان بچگی اش خوب می دانست معنی آقازاده ، تبعیض و اختلاف طبقاتی چیست . زندگی و اتفاقاتش عقلش رابزرگ تر از سنش کرده بود .
_ حالا کجا می ریم نصفه شبی راننده ؟
_ انقدر حرف نزن بعدا می فهمی .
بعد هم در گیت حیاط را باز کرد و دست دیاتا را برای رد شدن از خیابان گرفت و سوار ماشین شدند .
کوشای پانزده ساله بیشتر شبیه یک پسر بیست و پنج ساله رفتار می کرد تا یک پسر پانزده ساله .
حتی آدرین هم که از کوشا بزرگ تر بود . نمی توانست شعور و درکی به اندازه ی کوشا داشته باشد .
کوشا زیادی برادر به روز و با شعوری برای دیاتا بود .
کاش زمان همان جا می ایستاد . کاش دیگر حرکت نمی کرد . چرا کوشای دیاتا باید آنقدر زود پر پر می شد ؟ چرا انقدر زود رفت پیش خدا ؟ کاش می بود … کاش این ای کاش های بی پایان یک معنی در لغتنامه ی زندگی دیاتا داشتند .
کوشا همانطور که با سرعت می راند داشت از شهر خارج می شد با سرعت ۱۲۰ داشت می راند . برای اینکه دیاتا از این همه سرعت نترسد آهنگ شادی را گذاشته بود و با لبخندی که گوشه ی لبش بود با یک دستش فرمان را گرفته بود و با دست دیگرش سیگاری را آتش زد و پک عمیقی به آن زد .
دیاتا متعجب گفت : از کی تا حالا سیگاری شدی ؟
خونسرد شانه ای بالا انداخت و گفت : خیلی وقته !
_ دوستاتم سیگار می کشن ؟
_ آره تا دلت بخواد .
_ کوشا راهو بلدی ؟ چرا انقدر طول کشید ؟ مامان و بابا می فهمن خونه نیستم .
_ آره بابا پاتوقم اونجاست بعدم از کجا می خوان بفهمن خنگه ؟ خوابن .
بالاخره بعد از یک ساعت رانندگی انگار که رسیدند چون کوشا توقف کرد و به دیاتا گفت که پیاده شود .
خواهر و برادر هر دو کت چرم و شلوار جین پوشیده بودند و ست کرده بودند زوج جالبی می شدند !
کوشا سوییچ را به یکی داد تا ماشین را پارک کند .
دیاتا از تعجب زبانش در دهانش برای حرف زدن حرکت نمی کرد . اینجا‌ کجا بود ؟
یک جای متروکه و خرابه . کوشا او را به کدام جهنم دره ای آورده بود .
کوشا دستش را کشید : بیا دیگه .
به در ساختمان خرابه نزدیک شدند و دیاتا فکر کرد : نه به تیپ اون کسی که ماشینو پارک کرد نه به این حلبی آباد !
کوشا چند تقه به در زد و گفت : کلی آدم هست که بایستی یاد بگیرن رقص اسکارن چه شکلیه ! یک رمز بود . اینجا دیگر کجا بود ؟