تمام وجودم و درد وحشتناکی گرفته بود.
به سختی پلکام و تکون دادم اما باز نمیشد. انگار که به مژه هام وزنه ی ده کیلویی آویزون کردن.
حتی نمی تونستم دستامو تکون بدم. صدای آشنایی و شنیدم اما انقدر ذهنم خالی بود که یادم نمیومد این صدا مال کیه.
_چرا خودتو سپر بلای من کردی،فکر کردی تو نباشی امیر زنده میمونه؟لعنتی باز کن چشاتو،نامردم اگه بذارم یه قطره اشک از چشات بیاد!
امیر… کم کم همه چی توی ذهنم اومد و یاد بچم افتادم.دلم میخواست بپرسم اما انگار لال شده بودم.
_از اولین باری که دیدمت با اینکه میدونستم دختر اون لاشخوری دلم لرزید واست.اگه میدونستم فکر نبودنت این طوری از پا درم میاره،انتقامم و مستقیم از بابات می گرفتم نه از تو…
به سختی لای پلکامو باز کردم و دیدمش که سرش و روی دستم گذاشته.
به اطرافم نگاه کردم!نمی دونستم کجام،نمی دونستم چه بلایی سر بچم اومده!
به سختی لب هام و تکون دادم و با ناله اسمش و صدا زدم
_امیر…
تند سرش و بالا آورد و با دیدن چشمای ماتم خشکش زد.
چشماش ملتهب و قرمز بود.ملتمس نگاهش کردم و گفتم
_بچم…
نفس عمیقی کشید و خندید.دستش و روی گونم گذاشت و گفت
_باز کردی چشماتو…
خم شد و دیوانه وار چشمامو بوسید. پیشونیش و به پیشونیم چسبوند و نفس بریده گفت
_خدایاشکرت!
از درد اشک تو چشام جمع شد و به سختی گفتم
_امیر بچم…
اشکام و پاک کرد و گفت
_فکرش و نکن خانومم،عشقم،عزیزم، ملکه ی من…همین که تو چشاتو باز کردی کافیه!
اشکام سر خورد و با درد نالیدم
_از دست دادمش نه؟امیر بچم مرد نه؟
پلکاش و روی هم فشار داد. انگار اونم به اندازه ی من درد می‌کشید.با فکی قفل شده آروم سر تکون داد.

هق هقم بلند شد. بی تاب زمزمه کرد
_گریه نکن…خداشاهده تاوان هر اشکت و می‌گیرم ازش…
با گریه گفتم
_بس کن… همه ی این بلاها به خاطر تو سرم اومد به خاطر اون انتقامای مسخرت…به خاطر تو بچمو از دست دادم.
اشکامو پاک کرد و گرفته گفت
_اون بچه ی منم بود لیلی. منم به اندازه ی تو می خواستمش.
نگاهش کردم که کلافه گفت
_اگه می دونستی این چشای اشکیت چی به روزم میاره به خاطر منم شده هیچ وقت نمی‌ذاشتی نگات بارونی بشه.
نگاهم و ازش گرفتم که صاف ایستاد و گفت
_برم دکتر و صدا کنم.
از اتاق بیرون رفت. اتاقی که هیچ شباهتی به اتاق بیمارستان نداشت.
ملافه رو روی صورتم کشیدم و دستمو روی شکمم گذاشتم.چرا همه ی بلاها سر من میاد خدایا؟چرا؟

* * * *
در اتاق و باز کرد و با دیدن من گفت
_چرا از جات بلند شدی؟
به سختی ایستادم و گفتم
_می‌خوام برم خونه ی خودم نمی‌خوام اینجا بمونم.
روبه روم ایستاد. بازوهام و گرفت و گفت
_هنوز خوب نشدی عزیزم.
کلافه گفتم
_من خوبم. فقط نمیخوام جایی که حتی نمیدونم کجاست بمونم. نمیخوام خونه ی تو بمونم. میخوام برم!
لبخند محوی زد و گفت
_اینجا جز من کسیو نداری لیلی!
اخم کردم و گفتم
_ینی چي؟
دستاش و دور کمرم انداخت و گفت
_یعنی که آوردمت جایی که دست هیچ کس بهت نرسه.
سرمو روی سینش گذاشت و زمزمه کرد
_دیگه هیچ وقت از من جدا نمی‌شی.

سرمو بالا گرفتم و گفتم
_منظورت چیه؟
دستامو گرفت و گفت
_من نمی‌تونستم دیگه ایران بمونم. همون شبم به سختی فرار کردم و تو رو از توی آمبولانس دزدیدم.دیگه برنمی‌گردیم ایران یه شناسنامه ی جدید برات گرفتم.
عصبی خندیدم و گفتم
_میفهمی چی می‌گی؟این بود قولایی که دادی؟اینکه دیگه به کاری مجبورم نمیکنی؟دست از انتقام می‌کشی؟
سر تکون داد و گفت
_سر قولم هستم لیلی.اما نخواه که ولت کنم.
_و من چرا باید باهات بمونم؟
فشاری به دستام داد و گفت
_چون من هیچ وقت ولت نمیکنم..حتی اگه کلی عکس ازت به دستم برسه من به ملکه‌م شک نمی‌کنم. اون قدری ازت غافل نمیشم که یکی دیگه تو رو از چنگم در بیاره.چون حتی اگه تو بدترین بلاها رو سرم بیاری من بهت خیانت نمیکنم.
با لب هایی آویزون گفتم
_اما تو بدی. خطرناکی!
لبخند محوی زد و گفت
_کدوم شاهی و دیدی با ملکه‌ش بد باشه؟
_من تحمل ندارم ببینم مدام به بقیه آسیب می‌رسونی…
گونه‌مو بوسید و گفت
_متوجه نیستی قسمت تاریک زندگیم به خاطر تو روشن شده؟
_لاله چی؟به خاطر ما دست به خودکشی زد!به خاطر ما الان توی تیما…
انگشتش و روی لبم گذاشت و گفت
_اون از حماقت خودشه.
سکوت کردم.دوباره بغلم کرد و گفت
_ترس از دست دادنت از مرگم بدتر بود لیلی.
برای بیرون اومدن از بغلش هیچ تقلایی نکردم.شاید برای این که توی این چند روز به وضوح نگرانیش و دیدم. بیشتر از من درد کشید.بیشتر از من برای بچمون عزاداری کرد. شاید هم دلیل تقلا نکردنم آرامشی بود که از گم شدن توی بغلش گرفتم.

* * * * * *
در اتاق باز شد که اشکامو پاک کردم و خودمو زدم به خواب.
چه رویی داشت که بعد از دعوای ظهر حالا میومد توی اتاقم!انگار خواسته ی زیادی ازش داشتم که خواستم بدونم کجام! کدوم کشور… کدوم شهر… خواستم صدای مامانمو بشنوم،حال لاله رو بپرسم اما اجازه ی همونم بهم نداد.توی کل این خونه بیشتر از صد تا نگهبان و کلی دوربین کار گذاشته بود و من حتی حق رفتن توی حیاط رو هم نداشتم.
روی تخت نشست.چشمام و باز نکردم اما از بالا پایین شدن تخت فهمیدم که دراز کشید.لحظه ای بعد دستاش دور شکمم پیچیده شد و صداش توی گوشم پیچید
_عادت داری شبا از این لباس خوابا بپوشی؟
معذب ملافه رو روی پاهام کشیدم و گفتم
_تموم لباسایی که چپوندی تو اون کمد همش همینه.
دستش و از روی دستم به بالا سر داد و فشاری به بازوم داد. پشت گردنم و بوسید و عمیق نفس کشید. پچ زد
_فقط بوی تنت کاری باهام میکنه که هیچ دختر دیگه ای به هیچ شکلی نمیتونه حالم و انقدر خوب کنه.
دستم و روی دستاش گذاشتم و گفتم
_برو عقب. اصلا چرا اومدی توی اتاق من؟
شونه مو گرفت. صاف دراز کشیدم که خم شد روی تنم…
توی تاریکی قرمزی چشماش و خیلی خوب دیدم.
اخمام در هم رفت و گفتم
_مست کردی باز؟برو بیرون امیر نذار من…
لب های پر قدرتش حرفمو قطع کرد.
دستامو گرفت و بالا سرم قفل کرد.. نفس بریده لب هاش و جدا کرد و پچ زد
_فکر کنم وقت این رسیده که جای خالی بچمون و تو شکمت پر کنم.
چشمام گرد شد و برای دومین بار لب هاش نفسمو قطع کرد.

🍁🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir

برای اطلاع از بقیه رمان ها و وبسایت هامون به کانال رمان من مراجع کنید 

https://t.me/romanman_ir