* * * * * *

#لیلی

انقدر گریه کرده بودم که حس می‌کردم چشمام دیگه نمیبینه..
حنجره‌م می سوخت و قلبم داشت از سینه میزد بیرون. تا حالا چند بار توی خطرناک ترین ماموریت ها تا پای مرگ رفتم اما وحشت امروز رو هیچ وقت تجربه نکردم.
دوباره با گریه داد زدم
_لعنتیا کاری بهش نداشته باشین!
هیچ کس صدام و نمیشنید. اصلا براشون مهم نبود.
چشمام و بستم و دوباره یاد اون اتاق لعنتی افتادم.
هنوز از درد کشیدن دندونم فکم درد می‌کنه. فقط یه دونه دندونم و کشید که همون لحظه خبر آوردن یه نفر وارد اینجا شده و درست وقتی امید توی دلم زنده شد فهمیدم گرفتنش و بدتر از اون دستور مرگش و صادر کردن.
حسم بهم می‌گفت اون آرش بوده که خودش و تا اینجا رسونده.
اما الان… اگه بلایی سرش بیارن.
بازم چشمه ی اشکم جوشید.
روزی که ازم خواستگاری کرد فکر میکردم تا ته دنیا با همیم. خوشبخت میشیم.
بچه دار میشیم. نمیدونستم اونو ازم میگیرن و منم تا آخر عمرم تبدیل به یه عروسک میشم که. ..
با باز شدن در اتاق از ترس تمام تنم جمع شد.
همون مرد روز اول بود. با دیدنم نگاه وحشتناکی بهم انداخت و درو بست.
به سمتم اومد…

با اخم گفت
_یکی اومده دنبال تو…
خودمو نباختم و گفتم
_بهت که گفتم. من شوهرم پلیسه خودمم همین طور. همتون و مثل سگ پشیمون می‌کنم.
لبخند محوی زد و گفت
_زیاد خوشحال نشو. طلوع فردا رو نمیبینه.
ترس برم داشت. جلو اومد و گفت
_می‌خوام بدونم چه طوری به اینجا رسیدن؟
با لکنت گفتم
_کاری باهاش نداشته باش!
ابرو بالا انداخت
_بذارم بره که کل اینجا رو لو بده؟
_نمیده. بهت قول می‌دم.
خندید و گفت
_تو ما رو احمق فرض کردی؟
نا امید نگاهش کردم که گفت
_اگه تا الانم زنده نگهش داشتم واسه خاطر این بوده که مطمئن بشم کس دیگه ای از جامون با خبر نیست ولی مقور نمیاد.
جلو اومد و گفت
_برای همین تو باید ازش حرف بکشی..می برمت ببینیش اما اگه دست از پا خطا کنی…جلوی چشمت می کشمش!
تند سر تکون دادم که به سمتم اومد.
بلندم کرد و روی ویلچر نشوند.
بعد از کلی تلاش دیگه میتونستم دست و پامو تکون بدم اما نمی‌خواستم که اونا بفهمن.
هر چند هنوز هم راه رفتن برام مثل مرگ بود.
از اتاق بیرون رفتیم. عمارت خیلی بزرگی بود و پر از نگهبان. آرش اشتباه کرد تنها پا تو همچین جایی گذاشت.
در یه اتاق و باز کرد و فرستادم داخل.
ناباور پلک زدم.
عوضیا دست و پاهاش و با زنجیر بسته بودن. سرش پایین بود.
با شک نگاهش کردم که سرش و بلند کردم.دهنم باز موند. من فکر میکردم آرش اومده دنبالم اما…
آرمین اینجا چی کار می‌کرد؟

مرد منو همون جا گذاشت و از اتاق بیرون رفت.
با بهت گفتم
_تو این‌جا چی کار می‌کنی آرمین؟
سرفه ی خشکی کرد و گفت
_گیر پلیس بازیای اون مفت خور افتادم.
صدام لرزید و با گریه گفتم
_اینا یه بلایی سرت میارن آرمین…منو… با من..
وسط حرفم پرید
_میدونم می‌خوان باهات چیکار کنن آرشم میدونه!چون دلم واسه سگ بازیای اون سوخت اومدم پی تو وگرنه داشتم با زنم حال میکردم اینجا.
متاسف لب گزیدم و گفتم
_آرش دیوونه شد نه؟
با طعنه خندید و گفت
_دیوونه که بود حالا باید به زنجیر ببندنش!
_کجاست چرا نیومد؟
معنادار نگاهم کرد. حس کردم با نگاهش داره بهم یه چیزی میگه. منظورش و خیلی خوب گرفتم. از اونجایی که صحبتامون زیر نظر بود نمی تونست حقیقت و بگه.
برای همین با تاخیر گفت
_گیر افتادیم دیگه باید قبول کنی که تبدیل میشی به یه عروسک واسه خالی کردن کمر یه مشت روان پریش… منم که میمیرم بچه هام یتیم میشن.
چشمام گرد شد و گفتم
_بچه هات؟
کم جون خندید و سرش و به دیوار تکیه زد و گفت
_فکر کردم واسه این یکی دیگه پدری می‌کنم. الان می‌فهمم انگار من از بچه داری فقط به درد تولید کردنش میخورم.
تو اون لحظه خندیدم و گفتم
_تبریک میگم.
سر تکون داد و گفت
_اگه میدونستم اینجا پام گیر می‌کنه یه بار دیگه یه دل سیر بغلش میکردم.
تلخ لبخند زدم. حداقل من خیلی خوب میدونستم آرمین تا چه حد عاشق هاناشه

🍁🍁🍁🍁
🆔 @romanman_ir