نمی دونم چرا بی اختیار دلم سوخت براش.. یعنی این شعر و با منظور خاصی به دیوار اتاقش زده بود؟ یعنی این دختر.. قبل از اینکه من بخوام اصلی ترین حرکتم و روش پیاده کنم.. خنده هاش درد شده بود؟
روم و که برگردوندم.. نگاهم نشست رو تختش و لبخند شیطنت آمیزی رو لبم نشست.. تقریباً یک و نیم نفره بود و می شد جفتمون تا صبح روش بخوابیم..
من که همیشه عادت داشتم به پهلو بخوابم.. در نتیجه جا برای درین زیاد بود و بهونه ای نداشت که بخواد باهاش مخالفت کنه!
بالاخره هرکی خربزه می خوره پای لرزشم می شینه و من خیلی دلم می خواست عواقب پیشنهادش به موندنم تو این خونه رو ببینه و با همه وجود لمسش کنه!
واسه همین بی تعارف و رودرواسی روی تخت دراز کشیدم و منتظر موندم که خودش بیاد سراغم و من و تو این حالت ببینه!
انتظارم زیاد طول نکشید و دو سه دقیقه بعد چند تقه به در زد..
– پوشیدی؟
– آره!
– بیام تو؟
– بیا!
در و باز کرد و نگاهش و تو اتاق چرخوند واسه پیدا کردنم که یهو با منِ درازکش شده روی تخت مواجه شد و با نگاه متعجب شده اش اومد تو..
– عه می خوای بخوابی؟ چایی گذاشتم!
– نمی شه همینجا بخورم؟
– چرا نمی شه؟ الآن میارم برات! لباسا اندازه اس؟!
– عالیه! ممنون!
لبخندی زد و گفت:
– بهت میاد!
خیلی راحت می تونستم عکس العملم نسبت به این حرف.. وقتی از زبون دخترای دیگه می شنیدمش و به یاد بیارم.. یه بی تفاوتی محض و سکوتی که دلم نمی خواد با هیچ حرفی بشکونمش! چون به نظرم چیزی که مشخص بود لزومی نداشت که به زبون آورده بشه!
ولی در برابر درین و این دو کلمه ای که با نهایت مهربونی به زبون آورد لبخند زدم و گفتم:
– به خاطر سلیقه خوبته!
همینکه بیرون رفت به این فکر کردم که با دراز کشیدنم رو تختش چقدر عادی برخورد کرد.. در واقع تعجبش فقط به خاطر زمان خوابیدنم بود.. نه مکانش..
ولی من طاقت نیاوردم صبر کنم و وقتی با یه سینی چایی و دو تا لیوان توش برگشت تو اتاق.. بی خجالت و رک و راست پرسیدم:
– تختت تحمل وزن دو نفرمون و داره؟

قدم هایی که داشت می اومد سمتم یه لحظه متوقف شد و نیم نگاهی شرمزده بهم انداخت. ولی سریع به خودش اومد و بعد از گذاشتن سینی رو میز کنار تخت.. حین ور رفتن الکی با موهای کنار پیشونیش لب زد:
– من بیرون واسه خودم تشک پهن می کنم!
– فکر کردم می ترسی از تنهایی!
– من که همیشه تو این خونه تنهام.. مشکلی ندارم. فقط همینکه فکر کنم به جز خودم یه نفر دیگه هم هست.. خیالم راحت می شه!
– ولی خیال من اینجوری راحت نیست!
– چه جوری؟
نگاهش نشون می داد که منظورم و همون اول گرفته و با پرسیدن سوالای الکی می خواد وقت بخره واسه پیدا کردن یه جواب قانع کننده..
ولی من این وقت و بهش ندادم و سریع و با جدیت گفتم:
– بهم برمی خوره اگه پیشم نخوابی.. حس یه آدم بی جنبه و دله رو پیدا می کنم که به این بهونه.. می خوام بهت ناخونک بزنم!
چپی چپی نگام کرد و لب تخت نشست..
– اگه قرار بود با همچین دید مسخره ای بهت نگاه کنم.. نه دعوتت می کردم و نه ازت می خواستم شب بمونی.. پس ربطی به این چیزا نداره! تو واسه من.. خیلی وقته که امتحانت و پس دادی!
پوزخندی به خیالات خامش زدم.. انقدر ساده بود که فکر می کرد یه پسر با دو سه بار درست و جنتلمن نشون دادن خودش ذات واقعیش شناخته می شه.. خبر نداشت که خیلی از پسرا با نهایت کلاشی این مرحله رو رد می کنن که به هدف اصلیشون برسن.. درست مثل من!
– خب پس به چی ربط داره؟
لیوانش و برداشت و حین دست کشیدن رو لبه اش گفت:
– امیدوار بودم درک کنی که یه کم سخته برام.. خجالت می کشم.. درسته که قراره دیگه از تو خجالت نکشم ولی.. من تا حالا.. تجربه خوابیدن پیش یه پسر و ندارم که حالا بخوام.. عادی برخورد کنم..
نفهمیدم اون لبخندی که رو لبم نشست از چی بود.. ولی یه جورایی ته دلم گرم شد از این اعتراف صادقانه.. اگه بحث انتقام وسط نبود.. چقدر می تونست شیرین باشه رابطه برقرار کردن با دختری که.. با تو اولین تجربه هاش و پشت سر می ذاشت!
درست مثل همون بوسه ای که هیچ تبحری پشتش نبود و این.. به جای اینکه اذیتم کنه.. باعث خوشحالیم بود و یه جورایی.. بیشتر از خود بوسه.. با فکر کردن به این موضوع کیف کردم!

خودم و یه کم رو تخت کشیدم بالا و با تکیه به تاجش نشستم.. خیره به چشمایی که سعی داشت از من بگیردشون گفتم:
– یه چیزی می پرسم.. صادقانه جواب بده!
– باشه!
– این سوال و صرف نظر از اینکه خیلی زود قراره رابطه امون جدی بشه و.. من واسه خواستگاری و بعدشم ازدواج پا پیش بذارم دارم می پرسم.. پس تو هم اصلاً به این فکر نکن و من و به چشم یه دوست پسری ببین.. که قراره حالا حالاها باهاش تو همین مرحله بمونی.. اوکی؟
اینبار یه کم به سمتم برگشت و خیره تو چشمام سرش و به تایید تکون داد که پرسیدم:
– با این شرایط.. اگه بخوای واسه اولین بار همچین چیزی رو تجربه کنی.. دوست داری این تجربه رو با کی به دست بیاری؟
به ده ثانیه نرسید که جواب داد:
– خب معلومه با تو! من.. خیلی از کارایی که با هم کردیم هم.. واسه اولین بار بود که تو کل زندگیم انجام دادم.. نه اینکه موقعیتش و نداشته باشم.. موقعیتش و داشتم.. آدمشم.. اگه می خواستم بود. ولی خودم نخواستم با اون آدما از یه جایی جلوتر برم. تنها کسی که باهاش.. از ته دل خواستم همه چیز و تجربه کنم تو بودی!
سعی کردم اون لحظه به میزان فعالیت قلبم و خونی که با بیشتری سرعت ممکن داشت تو رگام پمپاژ می کرد فکر نکنم و با همون جدیت گفتم:
– خب پس.. تجربه های بعدیمونم.. باید از یه جایی شروع بشه دیگه نه؟
تا خواست حرف بزنه با صدای بلندتری ادامه دادم:
– می دونم سختته.. باشه درکت می کنم.. ولی منم که قصدم اذیت کردنت نیست.. می خوام کاری کنم که برات راحت تر بشه.. که این تابو رو تو ذهنت بشکنی.. مسلماً به جز من دیگه محاله با هیچ مرد دیگه ای.. تو همچین موقعیتی قرار بگیری و من این و بهت قول میدم ولی.. دلم می خواد امشب بهت ثابت کنم.. هر پسری که پیشت می خوابه.. قصد و نیت شومی نداره و هدفش اذیت کردن نیست. همونطوری که تو تمام این مدت باهم بودنمون.. هیچ چیزی رو بهت تحمیل نکردم و خواستم همه چیز دو طرفه باشه.. الآنم همین و می خوام.. که خودت فکر کنی و اگه حس کردی من.. اونقدری برات قابل اعتماد هستم که یه شب تا صبح تو این فاصله کم ازم بخوابی و مطمئن باشی که به حریمت تجاوز نمی کنم.. بیای که با هم تجربه اش کنیم! اگرم نتونستی.. باشه.. این دفعه سعی می کنم بهم برنخوره و بهت فرصت بدم تا با خودت کنار بیای!
دستم و دراز کردم و لیوان چاییم و برداشتم تا بهش فرصت فکر کردن و بعد تصمیم گرفتن بدم.. همونطور که یه قند انداختم تو دهنم و چاییم و قلپ قلپ می خوردم.. نگاهم میخ صورتش بود..
ولی اون اصلاً حواسش به من نبود و انقدر غرق شد تو فکر و خیالاتش و تصمیمی که می خواست بگیره که حتی چاییش هم نخورد و انقدر تو دستش موند که سرد شد!