– ولی این یه کم بی انصافیه.. اونم وقتی من از هیچی خبر نداشتم.

– می دونم.. ولی خب یه جورایی به اونم حق می دادم.. استاد تقوی خیلی خیلی بیشتر از من.. وقت و هزینه صرف کرده بود برای شغل جدیدمون و اون آموزشگاهی که می خواستیم با یه روش منحصر به فرد تاسیس کنیم.. ولی دیگه اون ایده به کارمون نمی اومد.. چون لو رفته بود و دیگه اونقدری دست اول نبود که بخوایم به عنوان پرچمدار بریم جلو. واسه همین وقتی تو رو می دید انقدر خون خونش و می خورد!

چند دقیقه سکوت شد بینمون و من وقتی حرفام و توی ذهنم سر و سامون دادم.. یه کم به سمتش چرخیدم و خیره به نیم رخش لب زدم:

– بازم می گم.. تا وقتی توی شرایط مشابه من قرار نگیرید.. نمی تونید درک کنید چی می گم.. نمی تونید بفهمید وقتی می گم او لحظه به جز فرار هیچ چیز و هیچ کس برام مهم نبود یعنی چی.. ولی با همه اینا.. منم حق می دم بهتون.. هم به استاد تقوی.. هم به شما.. ولی بیشتر به شما.. که با کار من.. یعنی با.. هیچ کاری نکردن من.. چند سال از عمرتون تباه شد و از همه چیز عقب افتادید!

– کی همچین حرفی زده؟ من تو همون یه سالی که در حال درمان و رو به راه شدن وضعیتم بودم هم درس خوندم.. یه جورایی اصلاً انگار انگیزه گرفته بودم.. سخت بود و با این اتفاقا نمی تونستم ذهنم و صد در صد متمرکز کنم ولی از پسش بر اومدم. به ظاهر اون عشق و علاقه ای که کارم و به بیمارستان کشونده بود و فراموش کردم.. حتی یه بارم یادم نمیاد سراغ تو رو از استاد تقوی گرفته باشم. تا وقتی که خودش حرف تو رو وسط کشید.. وقتی داشتم دنبال کار می گشتم و اون مشتاقانه پیشنهاد داد توی همون دانشگاه مشغول تدریس بشم. گفتم من تجربه ندارم.. بعید می دونم من و به عنوان استاد قبول کنن.. گفت من از همه قدرتی که توی اون دانشگاه دارم استفاده می کنم.. اصلاً بهشون می گم به جای خودم یکی و آوردم که حسابی قبولش دارم و کارش درسته.. چون سال دیگه بازنشسته می شم و تو می تونی جای من.. اون درس و تدریس کنی.

پوزخندی زدم و سرم و به چپ و راست تکون دادم.. اون روزا چقدر من درگیر بودم با این مسئله.. چقدر سعی داشتم به خودم بقبولونم که رفتار استاد تقوی با من.. مثل بقیه دانشجوهاست و من بیخودی حساس شدم.

ولی حالا داشتم می فهمیدم که کاملاً درست فکر می کردم و اون آدم.. از خیلی وقت پیش.. همه نفرت و انرژی منفیش و چپ و راست به سمت من پرتاب می کرد.

– اولش نفهمیدم دلیل این همه اصرار استاد تقوی برای استاد شدنم توی اون دانشگاه چیه.. تا این که خودش گفت.. اینجوری با یه تیر دو نشون می زنی.. هم یه شغل آبرودار پیدا می کنی و بیخودی با این مدرک و استعدادت راه نمی افتی این ور اون ور برای کار.. هم خودت و به اون دختره… که باعث و بانی عقب افتادنت از زندگی شد.. نشون می دی و می فهمونی که تو هم با وجود همه این اتفاقا تونستی خودت و از جایی که بودی بکشی بالا و به نقطه ای برسی که امثال اون مجبور شن واسه یه نمره بیشتر بهت التماس کنن.

نیم نگاهی بهم انداخت و وقتی دید مشتاقانه دارم گوش می دیدم ادامه داد:

– اینا رو که گفت سریع عقب کشیدم.. گفتم من دیگه بهش فکر نمی کنم.. ولی هی تحریکم کرد.. گفت اون داره زندگیش و می کنه.. گفت خوشحاله.. خوشبخته.. دیگه از اون حالت افسرده و غمبرک زده و سر به زیر هم در اومده.. بازم گفتم مسئله ای نیست.. اون آدم زندگی من نبود.. اصلاً شاید مدلش این جوری بوده و هیچ وقت به پسرا رو نشون نمی داده.. ولی وقتی گفت.. چند بار با چشم خودم دیدم که یه پسره جلوی در دانشگاه اومده دنبالش و حسابی هم با هم چیک تو چیکن.. زد به سرم. گفتم باشه.. هرکاری می تونی بکن.. تا ترم بعد من استادش بشم.. تا کاری کنم برای نمره و قبولیشم که شده.. مجبور شه من و ببینه! به جبران همه اون روزایی که پیشش سر خم می کردم و اون.. بدون این که حتی یک ثانیه بهم مهلت بده.. روش و برمی گردوند و می رفت!