– اون وقت من چرا باید به استادی که خودش قرار بود عامل گند زده شدن به زندگیم و عقب افتادنم از درس باشه اعتماد کنم؟

گفتم و بلافاصله پشیمون شدم.. به هر حال قصدش کمک بود و من دوست نداشتم زیاد بی چشم و رو به نظر بیام.. ولی بازم نشون داد که امروز کاملاً از دنده راست بلند شده و هیچی قرار نیست عصبانیش کنه.. البته به جز اقدام من برای گند زدن به زندگیم..

– مجبوری اعتماد کنی.. چون الآن دیگه استاد جهانگیری هم رفته و تو در هر صورت نمی تونی درست و حذف کنی.. تو اتاقش که بودم گفت ساعت هشت یه جلسه مهم داره!

چشمام و محکم بستم و همونطور که آرنجم و به میز سنگی شطرنج تکیه می دادم سرم و محکم با دستام نگه داشتم که پرسید:

– استاد این درستون خداوردیه یا کاشمری؟

دیگه چاره ای برام نمونده بود جز اعتماد کردن بهش و حالا که قرار بود امتحان بدم دیگه نباید وقتم و با اعصاب خوردی تلف می کردم..

– کاشمری!

– خب خوبه.. اون زیاد امتحاناش و سخت نمی گیره.. فقط تهش یه سوال ده نمره ای داره که باید سرش حواست و خیلی جمع کنی.. ولی اگه ده نمره دیگه رو کامل بگیری دیگه خیالت از مشروط نشدن راحته.

با اطلاعاتی که بهم داد و مطمئناً دانشجوهای دیگه ازش بی نصیب موندن توجهم بهش جلب شد و چهارچشمی بهش زل زدم که پرسید:

– براتون مشخص کرده از کدوم فصل ها سوال می ده؟

– چون نخوندم یادم نیست.. ولی صفحه اول کتاب نوشتم.

قبل از این که بخواد صفحه اول و باز کنه گفت:

– اون موقع که من دانشجوش بودم از فصل چهار و پنج و هفت سوال داده بود..

صفحه اول و که باز کرد با چشمای گرد شده زل زدم به اعداد «چهار و پنج و هفت» که خودم نوشته بودمش و الآن یادم نبود..

ولی آدمی که چهار پنج سال پیش این درس و پاس کرده بود و این وسط هم سابقه شیش ماه تو کما موندن و داشت حافظه اش از من بهتر کار می کرد.

با لبخند یه وری سرش و بلند کرد و نگاهش و به صورتم دوخت..

– دیدی گفتم؟!

بی اختیار به لبخندش خیره شدم.. نمی دونم بازم حافظه ام یاری نمی کرد.. یا جدی جدی داشتم برای اولین بار لبخندش و می دیدم.

ولی مطمئنم که سر کلاس هم یه استاد جدی بود و کم می خندید که حالا این لبخند انقدر برام عجیب و در عین حال.. جذابه.

نگاهم و سریع گرفتم که اونم دوباره به کتاب خیره شد و گفت:

– اصولاً اساتید.. قابل پیش بینی ترین موجودات زمینن. به خصوص استادای بی حوصله ای مثل کاشمری که سال های آخر تدریسشونه و حوصله ندارن برای هر ترم یه سوال جدا طراحی کنن..

– یعنی.. یعنی انقدر خوب همه چیز و از زمان دانشجویی یادتونه؟

– انقدر یادمه که می تونم بگم از هر فصل چه سوالایی تو امتحان میاد!

– خب بگید بهم!

دوباره لبخندی به این اشتیاق یهو متبلور شده وجودم زد و کتاب و به سمتم هل داد..

– قبلش یه کم این فصل ها رو بخون.. در حد مرور کردن.. بذار ذهنت آماده بشه. اگه فقط سوالا رو بگم و تو همونا رو حفظ کنی.. سر امتحان همه اش می پره.. ولی این جوری راحت تر می تونی جواب ها رو برای خودت تجزیه و تحلیل کنی و با روش هایی که من بهت یاد می دم.. توی ذهنت نگهشون داری. روش هامم ردخور نداره.. نگران نباش. این امتحانت و که دادی.. خودت می فهمی آدم قابل اعتمادی ام.. حتی اگه یه زمانی تصمیم داشتم عاملی بشم برای گند زدن به زندگیت!

لبم و به دندون گرفتم و با شرمندگی کتاب و به سمت خودم سر دادم که از جاش بلند شد و پرسید:

– سردت نیست؟

– یه کم!

– می خوای بریم تو ماشین بشینی؟

– نه.. همین جا خوبه!