جلو رفتم و از نزدیک لباس‌را تماشا کردم، دکلته بود و مثل سیندرلا، دستکش‌های ساتن و بلندی تا روی بازو داشت، شانه و قفسه سینه و مقداری از بازو هم برهنه میماند!

روی سینه‌اش هم گلدوزی شده و به زیبایی سنگ‌های یاسی رنگش میدرخشید، کمر تنگی داشت و دامنش، کوتاه تا روی ران، که از تکه پارچه‌های توری درست شده و حالت گلبرگ داشت و کمی بخاطر توری بودنش هم پف میشد!

زیبا بود و مطمئنا با یک جفت کفش پاشنه بلند و بندی هم زیباتر میشد!
نگاهم را به سمت صاحب مزون چرخاندم، از انجایی که بوتیک نبود و مزون بود برای دوخت و دوز، نمیشد نامش را گذاشت فروشنده!

خانم عباسی با دیدن دستم که برایش تکان میدادم، کاتالوگ‌ها را به کیمیا سپرد و به سمتم امد، دستم را به سمت لباس دراز کردم:

_ این مدلو میتونم امتحان کنم؟

نگاهی به اندامم انداخت و با لبخند سری تکان داد:
_ چرا که نه عزیزم، فقط اگه اندازه‌ت نبود متاسفانه سایز بندی نداره، تک دوخته شده کار یکی از طراحامونه!

با لبخند و راضی از انتخابم سری تکان دادم:
_ باشه مشکلی نیست، امتحان میکنم…

چشم به تایید بست و لباس را از روی رگال خارج کرد، به دستم داد و خودش هم دوباره به سمت کیمیا رفت و تاکید کرد، اگر به کمکش نیاز داشتم صدایم بزند!

وارد اتاق پرو‌ شدم و لباس را پوشیدم، اندازه‌ام بود…اما دستکش‌هایش را شک داشتم بتوانم بپوشم!
انگشتان باریکی داشت ان دستکش‌های ظریف!
پوشیدم و همانطور که حدس زدم برایم کوچک بودند!

احتمالا وقت داشتند که همراه با دوختن لباس کیمیا، یک جفت دستکش هم برای من بدوزند، نه؟
مقابل آینه ایستادم و خیره‌ی خودم شدم، با غرور لبخندی زدم، حقش بود اگر با دیدنم در این لباس حرص میخورد!

چرا من انقدر خوشخیالم؟ چرا حرص بخورد؟ مگر جز هوی و هوس برای چیز دیگری نزدیکم شد ان شب؟ حتی حالا هم با یادآوری‌اش قلبم تیر میکشید!

نفس عمیقی کشیدم و برای باز کردن زیپ کیمیا را صدا زدم، دوست داشتم نظر او را هم بدانم!

_ با اون انتخابت رسما یه دعوا پیش روت داری، اماده باش!

بی اهمیت کتاب را ورق زدم:
_ چرا؟ مگه براش مهمه؟

پوزخندی زد و مشغول زدن کرم به دستانش شد:
_ چرا نباشه؟ یادت رفته اون روز تو مراسم نامزدی من، چون از پله‌ها اومدی پایین دامنتو یکم بالا گرفتی و پات معلوم شد چه اخم و تخمی کرد؟

تک خندی زدم و کلمات کتاب را سعی کردم با تمرکز همزمان با حرف‌های کیمیا بخوانم:

_ اهوم، بعدشم برا اون یارو مزاحمه که به خودش گفت خواستگار کلی بحث کرد!

از گوشه چشم دیدم که جلو امده لبه‌ی تخت نشست:

_ حورا واقعا جدی‌ای؟

گیج نگاهش کردم، توقع داشت در برابر تمام بدی‌هایشان باز هم سکوت کنم؟ کیمیا را توانستم ببخشم چون توانست از دلم دربیاورد، آنها را چه؟

انگار رنگ نگاهم را فهمید که با چشمان غمگینش لب زد:

_ حورا تو ادم کینه و بد ذاتی نیستی… اونا هرچقدر بدی کردن بازم تو سکوت کردی، منو ببین…با سکوت و نشون دادن مهربونیت تغییرم دادی…چرا نمیخوای برای اونا هم این روش رو پیش ببری؟

سری به طرفین تکان دادم و دوباره نگاهم را به کتاب دوختم:
_ نه کیمیا… چقدر به تو خوبی کردم، صدبرابرش رو به مادرت و قباد کردم…حق نداشت اونطوری باهام رفتار کنه!

_ حق داری، قبول…اما داداشمه، نمیخوام مشکل و ناراحتیش رو ببینم، تا دلت بخواد پایه‌م که لاله رو عذاب بدیم، پایه‌م که کرم بریزیم، اما اینکه بدبختی داداشمو بخوام…نمیشه!

خونسرد جواب دادم:
_ نیازی نیست تو بخوای…من میخوام، منم انجام میدم، تو کاری نمیکنی!