#خان_زاده
#پارت1

از هر طرف صدای پچ پچ میومد.از خجالت سرم و پایین انداخته بودم و چیزی نمی گفتم اما توی دلم غوغا بود.
قرار بود امشب خان روستای کرد نشین ها چند شبی رو خونه ی ما مهمون باشند اما همه می دونند خان برای پیوند زدن روابط، من رو برای پسر شهریش در نظر گرفته.
خسته از نگاه ها از خونه ی کاه گلی مون بیرون زدم و به سمت پدرم که داشت مرغ ها رو برای ورود خان به مرغداری میفرستاد رفتم.
با دیدنم لبخندی زد و گفت
_حاضری دخترم؟الاناست که ارباب برسه.
نمیدونستم چطور حرفم رو بزنم. با کمی این پا و اون پا کردن گفتم
_آقاجان…میگن که ارباب من و برای پسرش در نظر گرفته.
با خوشحالی سر تکون داد و گفت
_آره.همای سعادت روی شونه ت نشسته دخترم…
آخ.. چطور مقابل پدرم وایسم و بگم من دلم نمیخواد زن پسر شهری ارباب بشم.
اون شهر درس خونده…خان زادست… از قبیله ی کردهاست… من دختر ساده ی روستایی چطور می تونم با چنین مردی ازدواج کنم؟
با هزار سرخ و سفید شدن خواستم حرفم و بزنم که خاتون داد زد
_ارباب اومد.
تمام تنم عرق کرد. ارباب ماشین داشت. اون هم ماشینی که توی عمرم ندیده بودم.
آخ آیلین مگه تو جز تراکتور و وانت مش رحمان ماشین دیگه ای دیدی؟
ماشین با عظمت ارباب ایستاد.ترسیده پشت پدرم سنگر گرفتم.
در ماشین باز شد و ارباب با ابهت پیاده شد.جرئت سر بلند کردن و نگاه کردن به خان زاده رو نداشتم.
پدرم به پهلوم زد و گفت
_برو داخل چشم سفید.
سری تکون دادم و با دو پای اضافه فرار کردم.
همه ی دخترا پشت پنجره ایستاده بودن.
طیبه با به به و چه چه گفت
_خان زاده رو ببین ماشالله رستم دستان میمونه.بیا آیلین..بیا نگاه کن که خوش‌خوشانت شده.
به سمت شون رفتم و از پنجره سرکی به بیرون کشیدم.
با دیدن خان زاده ی قد بلند و هیکلی صورتم از خجالت قرمز شد.
انقدر قد بلند بود که من تا زیر زانوشم نمی رسیدم.
طیبه خم شد و کنار گوشم گفت
_خوب نگاش کن،قراره با خان زاده برای قبیله ی کرد ها وارث بیاری دختر…

صورتم قرمز شد و یک قدم به عقب رفتم.
سمانه با دل سوزی گفت
_سنش بالا میزنه آیلین تو هنوز هفده سالت هم نشده اما خان زاده کمه کم سی و پنج سالشه…
سری به ترس تکون دادم و گفتم
_من باهاش ازدواج نمی کنم..
خاتون که حرفم و شنید پشت دستش کوبید و گفت
_دیگه این حرف و نزن گیس بریده…ارباب خودش ازت خواستگاری کرده اگه با خان زاده ازدواج کنی تاج سرشون میشی ما هم به یه نون و نوایی می‌رسیم. روستا از این فقر نجات پیدا میکنه. تو که نمیخوای با خودخواهی اجازه بدی کل روستا توی این اوضاع بمونه؟

سکوت کردم…دستم و گرفت و گفت
_چای ریختم بیا برای ارباب و خان زاده ببر بذار چشم خان زاده بهت بیوفته یک دل نه صد دل عاشقت میشه.

سکوت کردم.چه دل خوشی داشت خاتون. خان زاده هزار تا دختر شهری دیده بود من و با این لباس های محلی و این ریخت و قیافه نمی پسندید.
تا بخوام اعتراض کنم سینی چای و به دستم داد و به سمت اتاق فرستادم.
سینی توی دستم می لرزید. به اتاق رفتم و با صورتی از خجالت قرمز شده در و باز کردم
به محض باز کردن در خان زاده رو روبه روی خودم دیدم. که گویا قصد بیرون اومدن داشت.
با دیدنم صورتش جمع شد و از جلوم کنار رفت.
دستام شروع به لرزیدن کرد. از خجالت حتی نمی تونستم یه قدم دیگه برم جلو.
ارباب با دیدنم با به به چه چه گفت
_ماشالا ماشالا چه دختر با کمالاتی بزرگ کردی علی.
بابا با اشتیاق سر تکون داد و گفت
_کنیز شماست. دخترم چایی رو بیار.
خواستم یک قدم جلو برم که خان زاده گفت
_اونی که به خاطرش وادارم کردی تا اینجا بیام اینه بابا؟
سر جام قفل کردم. لحجه ش هم شهری و با کلاس بود.
ارباب با چشم غره گفت
_آیلین از هر نظر برای تو مناسبه!
صدای طعنه آمیز خان زاده مثل پتک توی سرم کوبیده شد
_من هیچی تو خودت راضی میشی این دختر برات وارث…
حرفش و به حرمت بابام قطع کرد و با عصبانیت از اتاق بیرون زد.

دلم می‌خواست زمین دهن باز کنه و من و ببلعه.
ارباب با وجود گند کاری پسرش باز هم مفتخرانه سر تکون داد و گفت
_جوونا جاهلن نمی دونن چی براشون خوبه چی بد.
بابام هم با سادگی سر تکون داد و گفت
_بله همین طوره ارباب… دخترم چایی ها رو بیار.
با دست هایی لرزون چایی ها رو جلوشون گذاشتم. ارباب حینی که با تحسین نگاهم می کرد گفت
_چای خان زاده رو ببر توی باغ.
شوک زده به بابام نگاه کردم. اونم متعجب به ارباب چشم دوخته بود که ارباب گفت
_نگران نباش پسرم چشم بد به دختر دهخدا نداره واسه این می‌گم که یه نظر هم و ببینن مهرشون بیشتر به دل هم بیوفته.
ملتمسانه به بابام نگاه کردم اما اون با دو دلی حرف ارباب و تایید کرد و گفت
_چای خان زاده رو ببر تو باغ عزیزم.
کی می تونست جلوی بابا و ارباب زبون درازی کنه؟
ناچار سر تکون دادم و بلند شدم.
به محض بیرون رفتن از اتاق یه گله آدم ریختن سرم و هر کدوم یه سؤالی پرسیدن.
رو به خاتون گفتم
_بابا گفته برای خان زاده چای ببرم توی باغ.
چشمای همه گرد شد ولی خاتون با خوشحالی گفت
_چه بابات روشن فکر شده. بیا دختر دیگه چی می‌خوای؟تا حالا دیدی قبل ازدواج دختر پسر هم و ببینن؟حالا تو این فرصت و داری دل خان زاده رو ببری تا برای گرفتنت مشتاق بشه.
دو تا سیلی کوتاه به صورتم زد و گفت
_بذار لپات گل بندازه شکم‌تم بده تو و صاف راه برو آفرین بدو تا چای سرد نشده اصلا می‌خوای یکی دیگه بریزم روشم برگ گل بندازم بگه چه دختره سلیقه منده؟
مخالفت کردم و زیر نگاه همشون بیرون زدم.
خان زاده زیر درختی با گوشیش مشغول بود و هی بالا می‌گرفتتش!
دمپایی هام و پوشیدم و به سمتش رفتم.
با صدای پام برگشت.
سرم و پایین انداختم اما نگاه سنگینش و حس می کردم
با عصبانیت غرید
_این قبرستون یه خط آنتنم نمیده؟
با صدای ضعیفی گفتم
_خونه ی ما تلفن ه…
حرفم و قطع کرد
_لازم نکرده…چی می‌خوای؟
زیر نگاهش کم آوردم… خدایا عجب گرفتاری شدیم.
نتونستم حرف بزنم به جاش سینی رو جلوش گرفتم و اون با همون خشمش جواب داد
_کی گفت برام چای بیاری؟ بابام؟گوش کن دختر جون لازم نیست انقدر مطیع بقیه باشی.عاقل باشی می فهمی من تو رو نپسندیدم که هیچ رغبتم نمی‌کنم با تویی که سبیلات از من کلفت تره برم زیر یه سقف چه برسه اینکه بخوام تو رو به عنوان مادر بچم قبول کنم…هه…اینا رو گفتم زیاد رویا بافی نکنی. کسی بخواد برای اون قبیله وارث بیاره یه دختر خوشگل و شهریه نه یه عقب مونده ی روستایی

اشک تو چشمام جمع شد.روش و ازم برگردوند و گفت
_اگه یه جو غرور تو وجودت داری قبول نکن بذار بفهمن دو طرف ناراضین.اوه… آبغوره گرفتی چیزی نگفتم که دختر کوچولو…راستی چند سالته بیست؟
سری تکون دادم و با بغض گفتم
_هفده.
متعجب ابروش بالا پرید
_با چه عقلی یه دختر بچه رو می‌خوان ببندن به ریش من تو رو چه به وارث آوردن؟تو خودت هنوز بچه‌ای ببینم پریود میشی؟
نفسم برید و سرم گیج رفت.خون به صورتم دوید و از خجالت سینی از دستم افتاد.
پوفی کرد و گفت
_با شمام که نمیشه یک کلوم حرف زد.
خم شد که سینی رو برداره…از فرصت استفاده کردم و با دو پای اضافه به سمت اصطبل دویدم. اگه میرفتم خونه میخواستن سیم جیمم کنن.
روی تخته سنگی پشت اصطبل نشستم. سرم و بین دستام گرفتم و زار زدم.
اون چطور تونست با من این طوری حرف بزنه؟
چطور تونست… چطورررر.
اما مطمئنم کرد که من هیچ شکلی به خان زاده نمیام.
باهاش عروسی نمیکنم… هر چی می‌خواد بشه
* * * *
_مگه دست خودته چش سفید؟زنش میشی خوبم میشی. ارباب به اون بزرگی پاشده اومده اینجا تو رو برای خااان زاده خواستگاری کرده می فهمی؟ خااان زاده… همه ی دخترا حسرت اینو دارن ارباب یه گوشه چشم بهشون بندازه تو چش سفید میگی نمی‌خوام؟وضع روستا مون و ندیدی؟نمیبینی هر روز یکی از گشنگی میمیره یکی از بیماری؟ انقدر خودخواهی که فقط به فکر خودتی؟جوون خوش قد و بالا نیست که هست…خان زاده نیست که هست…آدم خوبی نیست که هست… تاج سرشون میشی انقدر حرصم نده.ارباب سن و سالی ازش گذشته می خواد قبل از مرگش نوه شو بغل بگیره بده برای قبیله به اون بزرگی وارث بیاری؟
دیشب رسما ازت خواستگاری کرد منم به عنوان بزرگ ترت بله رو دادم حرف منم دو تا نمیشه پس به خودت سخت نگیر و با تن دادن به این وصلت هم خودت خوشبخت شو هم مردم و نجات بده.
سرم و پایین انداختم و ا‌شکم جاری شد. خاتون با سر خوشی گفت
_سکوت علامت رضاست.
پشت بند حرفش صدای دست و کل کشیدن بلند شد و هیچ کس اشکای من و ندید

* * * *
_وای آیلین چه جیگری شده نه خاتون؟
خاتون به صورتم نگاه کرد و گفت
_هزار الله و اکبر. دختری که دست به صورتش نبرده باشه این طوری خانم و خوش بر و رو میشه یه اصلاح کرد ببین شد قرص ماه…خان زاده یک دل نه صد دل عاشقات میشه.
پوزخندی توی دلم زدم.
چه طور نمی فهمیدن هم من ناراضیم هم خان زاده ای که می دونم با تهدید میخواد بشینه سر سفره ی عقد.
بخت بدم با شرط خان زاده تکمیل شد.
به این شرط قبول کرد که فردای عقد به شهر بریم.
حالا باید فردا با خان زاده ی مغروری که رغبت نگاه کردن توی صورتمم نمی‌کرد به جایی می رفتم که تا حالا پامم اونجا نذاشتم.
طیبه با هیجان اومد توی اتاق و گفت
_خان زاده اومد.
میخوان خطبه ی عقد و بخونن.
من توی اتاق… خان زاده بیرون با دل هایی که کلی از هم فاصله داشت.
اما من برای نجات مردمم مجبور بودم خودم و تباه کنم
مهم نبود اگه خان زاده من و نمی‌خواست.
بهتر…سمتم نمیومد. اما ارباب چی که رک و راست توی صورتم گفت از شب اول باید دست به کار شید و زودتر وارثش رو تحویلش بدید.
وای به حالت اگه دختر میاوردی آیلین.
با یاد امشب تنم آتیش گرفت. از فکر اینکه همه بخوان پشت در وایسن تا دستمال خونی و نشونشون بدیم گر می گرفتم.
کاش میمردم و امشب نمی رسید.
از بیرون صدای دست و کل بلند شد و این یعنی من با وکالت بابام عقد خان زاده شدم.
خاتون چادر سفید رو روی سرم انداخت و گفت
_خوشبخت بشی دختر. بین مردم اینجا تو سفید بختی رفتی شهر ما رو یادت نره یه عمر زحمت تو کشیدم.
اون فقط به فکر خودش بود… مثل بقیه که خوشحال بودن یه عروسی بزرگ عیونی به صرف گوساله ی بریان و هفت نوع غذا دعوت شدن.

طیبه کنار گوشم گفت
_برو که خان زاده منتظرته…

چادرم و تا روی چونم پایین کشیدم و از اتاق بیرون رفتم.
همه دست میزدن و روی سرمون نقل می پاشیدن.
پاهای خان زاده رو دیدم که درست مقابلم ایستاد.
دستم و گرفت و با فشار محکمی که بهش داد اوج نفرتش و بهم بیان کرد.
میون دست و کل زدن های بقیه از خونه بیرون رفتیم.
با کمک خان زاده سوار اسب شدم و بین مهمون ها چرخیدم.
بزرگ ترین عروسی بود که این روستا به خودش دیده بود. ارباب به قدری پیش کشی آورده بود که تمام دخترای روستا حسرت جایگاه من و میخوردن.
سر تا پام طلا گرفته شد بدون اینکه خان زاده حتی نیم نگاهی بهم بندازه.
تا آخر شب همه زدن و رقصیدن… خوردن و بردن تبریک گفتن و بیخ گوشم وز زدن که خیلی خوشبختم
تا اینکه بالاخره لحظه ی عذاب من رسید.
* * * *
خان زاده کناری ایستاد تا من اول وارد بشم. برگشتم و از پشت نازکی چادر به زن هایی که با شادی به ما نگاه می‌کردن چشم دوختم.
تاج سلطان مادر خان زاده در راس اون ها ایستاده بود و پنج دقیقه قبل دستمال سفیدی به پسرش داد تا خونی تحویلش بده.
قدم داخل اتاق گذاشتم.
خان زاده هم پشت سرم اومد. با صدای بسته شدن در تکون شدیدی خوردم

با قدم های سست جلو رفتم. خاتون برامون جا پهن کرده بود و روی ملافه ی سفید رو با گل برگ پر کرده بود.
کنج دیوار روی تشک نشستم و توی خودم جمع شدم.
حتی تصور اینکه دستش به من بخوره هم ترسناک بود. نه اینکه خان زاده زشت و پیر باشه نه… اتفاقا خوش قد و بالاترین مردی بود که توی زندگیم دیدم. از همین قد و قامت بلند و اخمای در همش بود که می ترسیدم.
بعد از کلی مکث با فاصله ازم کنج تشک نشست و با صدای گرفته ای گفت
_بهت گفته بودم که حاضر نیستم مادر بچم یه دختر روستایی باشه. اگه اینجام واسه خاطر حرف بابام و ارثی که اگه تو رو نمی گرفتم ازش محروم می شدمه..
می دونم زور تو هم به بقیه نرسید و الان اینجایی….نترس…دارم می بینم زیر چادر می لرزی.

نمی لرزیدم بلکه اشک می ریختم. اون طور که توی قصه ها شنیده بودم اون الان باید چادرم رو کنار میزد و با دیدن عروسش نفسش بند میومد اما توی دور ترین نقطه از من نشسته بود.
ادامه داد
_من تهران درس خوندم.. اونجا بزرگ شدم… از دختری که ابروهاش پر تر از منه و هیچ جذابیت زنانگی نداره خوشم نمیاد. دخترای امروزی و مدرن و دوست دارم… اینا رو میگم که بدونی چه قدر از ایده آل های من فاصله داری.

حس حقارت رو توی بند بند وجودم حس میکردم. حس می کردم اون قدر کمم که لیاقت هیچ کس و ندارم.
_حالا که توی این مخمصه افتادیم مجبوریم با هم راه بیاییم..
منظورش و نفهمیدم به جاش حضورش و کنارم حس کردم.
هر لحظه منتظر بر کنار شدن چادرم بودم.. روبه روم نشست.
نفسم بند اومد و مثل گنجشک تمام تنم می لرزید.
دستام و محکم روی شرمگاهم گذاشته بودم.
دستاش پیش اومد و دستام و کنار زد. آروم پچ زد
_می دونم شب زفاف برای دخترا اونم دختری مثل تو چه قدر ممکنه سخت باشه اما نگران نباش.
دستش از زیر پیراهنم روی کمری شلوارم نشست.
اشکم جاری شد و لبم و گاز گرفتم. هنوز حاضر نبود صورتم و نگاه کنه.
دستاش یواش یواش همراه شلوار من پایین اومد.

خودم و سفت گرفتم. چه قدر سخت بود خدایا… من تا حالا جلوی خواهرام و خاتون هم شلوارم و در نیاوردم اون وقت پسر ارباب بدون مقدمه چینی این کار و کرد.
چند لحظه ای رو به پاهای سفیدم که حالا هیچ مویی نداشت نگاه کرد.
تنم برعکس طیبه که سبزه بود سفید و بلوری بود و کلا کم مو بودم اون تعداد موهای بور رو هم دیشب با پودر مو بری که خاتون بهم داد پاک کرد و حالا لابد خان زاده داشت با خودش فکر می‌کرد اون دختر ابرو پر چه طور انقدر سفیده؟
اما خوب اگه به صورتم نگاه می‌کرد و قیافه ی جدیدم و میدید شاید می فهمید به خاطر اصلاح چهره م زیادی فرق کرده
از زیر چادر داشتم نگاهش می کردم.
از توی جیبش چاقویی در آورد.
ترسیده یک قدم عقب رفتم که دستش و روی برهنگی پام گذاشت و گفت
_جم نخور
بالاخره زبون باز کردم و گفتم
_چ.. چیکار میخواین بکنین؟
تیزی چاقو رو روی رون پام گذاشت و گفت
_قول میدم زیاد درد نکشی.
تا بخوام بفهمم هدفش چیه چاقو رو روی رونم کشید که صدای جیغم بلند شد.
پشت بندش صدای کل و هلهله از پشت در اومد

خان زاده پچ زد
_آفرین جیغ بزن.
خون روی پام جاری شد. با گریه گفتم
_چرا این کار و کردی؟
بی پروا گفت
_فکر نکنم این خراش کوچولو دردناک تر از کاری که اونا اون بیرون منتظر انجامشن باشه.مخصوصا تو که مطمئنم با یه رابطه ی ساده ضعف میکنی خانم کوچولو.. اصلا از دردی که قراره بکشی با خبری؟ لطف کردم با یه خراش کوچیک کاری کردم دست از سرمون بردارن.
دستمال سفید و به خون پام کشید.
دوباره کش شلوارم و گرفت و بالا کشید و گفت
_بین پیش کشی هات برات مانتو گذاشتم. با این لباسا که نمیخوای بیای شهر؟
جوابی بهش ندادم. از جاش بلند شد. بلوزش و در آورد و از تنگ آب کمی آب به دستش زد و گردنش و خیس کرد.
دستمال خونی و برداشت. در اتاق رو مقدار کمی باز کرد و دستمال رو به دست خاتون داد.
صدای خاتون و شنیدم که گفت
_میشه آیلین و ببینم؟
خان زاده با خونسردی جواب داد
_نه…لخته!
و در و بست.

با ناراحتی گفتم
_چرا این طوری گفتی؟حالا من با چه رویی…
وسط حرفم پرید
_میشه یه کم از فاز خجالتی بودنت در بیای؟مطمئنا اونا فکر نمیکردن ما داریم نماز می خونیم. با اون جیغی هم که تو زدی… عه ببینم شلوارت خونی شده

خواست به سمتم بیاد که دستم و جلوش گرفتم و گفتم
_لازم نیست.
بی اهمیت سر تکون داد و به سمت دیگه ی تشک رفت و بدون اینکه لباسش و تنش کنه دراز کشید.
حس خار بودن و با بند بند وجودم حس می کردم. پتویی رو برداشتم و کنج اتاق دراز کشیدم و پتو رو روی سرم کشیدم.
اون حتی به صورتمم نگاه نکرد

* * * *
نگاهم و به جاده انداختم و سرم و به شیشه چسبوندم.
امروز صبح اول وقت با خان زاده راهی شدم. از بس دیشب خردم کرد که دلم نمیخواست کسی به صورتم نگاه کنه برای همین صبح علاوه بر چادر روبند هم زدم.
هر چند اخمای خان زاده با دیدنم در هم رفت اما مقصر خودش بود.

صبح به زور کاچی توی حلقم ریختن و با هر لنگ زدنم قربون صدقه‌م میرفتن.
مادر خان زاده هم همش حرف از وارث می زد. دل خوش بود که همین دیشب باردار شده باشم.
خبر نداشت پسرش حتی افتخار دیدن صورتم رو هم نداد.
توی افکار خودم غرق بودم که صداش اومد
_تو جاده که کسی نیست خفه نشدی با اون رو بند؟

جوابش و با پوزخندم دادم که ندید.
پوفی کرد و زیر لب گفت
_کی این و تحمل کنه؟
دلم میخواست سرش داد بزنم و بگم اگه روبند زدم واسه خاطر توعه نه خودم اما من کی جرئت حرف زدن و داشتم که حالا بخوام داد بزنم؟

ماشین و روبه روی یه رستوران بین راهی نگه داشت و گفت
_پیاده شو!
سر تکون دادم و گفتم
_میل ندارم.. علاوه بر اون خاتون برامون غذا گذاشته…
در و باز کرد و گفت
_تو غذاهای خاتون و بخور.
حرفش و زد و پیاده شد.با حرص پوست لبم و کندم.
به خاطر مردم روستا و خواسته ی پدرت خودت رو بدبخت کردی آیلین.
این همه منتظر شاهزاده ای بودی که تو رو به قصر آرزوهاش ببره اما…

با دیدن دو دختری که از رستوران بیرون اومدن و سینه به سینه ی خان زاده شدن چشمام گرد شد.
این چه مدل پوششی بود؟لخت بیان سنگین ترن که.
نمیدونم خان زاده چی بهشون گفت که دخترا شروع به خندیدن کردن.
با دیدن لبخند روی لبهای خان زاده اخمام در هم رفت.
از نظر اون زیبایی پوشیدن مانتوی بدن نما و آرایش غلیظ بود؟
دیگه مطمئن شدم این مرد به درد من نمیخوره چون لحظه ای بعد همراه دخترا به کناری رفت و کارتش به دختر لاغر اندام قد بلندی داد و بعد از کلی دل و قلوه دادن وارد رستوران شد.

* * * *
در و با کلیدی برام باز کرد.. وارد شدم و نگاهی به اطراف انداختم که گفت
_اینجا خونه ی توعه.
متعجب گفتم
_فقط من؟ پس شما چی؟
_توقع نداری که مثل زوجا توی یه خونه بمونیم؟من مهمونی زیاد می‌گیرم هر شب دوست و رفیقام خونم چتر پهن کردن. تو رو نشونشون بدم و بگم این خانم روبند دار کیه؟زنم؟ برای خودتم بهتره همین جا بمونی. هر هفته تمام اقلام مورد نیازت و همراه پول برات میفرستم. یه گوشی موبایلم فردا برات میارم که هر موقع چیزی لازم داشتی برام زنگ بزنی. هر مخارجی که داری درس کلاس باشگاه تعارف نکن و خرج کن… آها راستی از اینکه خونه هامون جداست هم به احدی چیزی نگو.

🍁🍁🍁