دلارای خیره اش شد

پیراهن آبی رنگی به تن داشت و دو دکمه بالایی باز بود.

گردنبند مردانه ای در گردنش بود و آستین های لباسش تا زده شده بود

دلارای به کفش های سورمه ای رنگش نگاه کرد و تلخ پوزخند زد

مثل همیشه مرتب بود

در دل خودش را سرزنش کرد

(انتظار داشتی ته ریش داشته باشه ؟

ژولیده و نا آروم مثل فیلما ؟

نه آلپ ارسلان تو این پنج روز حتی یاد تو نیوفتاده …..)

نا محسوس دستش را روی شکمش گذاشت

چه خوب که بچه بود

او به دنیا می آمد و بزرگ می شد

او نگرانش می‌شد

او دوستش داشت

او برایش همدمی می شد که هرگز نداشت

هنگامه گفت :

_خوبه حالا غر نزن ، یادت رفته هر چی شده تقصیر خودته؟

ارسلان تیز نگاهش کرد :

_ببند دهنتو هنگامه

با دست به دلارای اشاره کرد و ادامه داد :

_حرف نده به دهن این که منتظره دو نفر پشتش باشن دوباره شروع کنه

دلارای پوزخند زد

ارسلان چشم غره رفت :

_چیه بگو ؟ اگر قراره شروع بشه برم چون اصلا حوصله ندارم

دلارای خندید :

_تهدید می کنی ؟ چطور روت میشه ارسلان ؟

اگر خجالت نمی کشی برو

،منم قول میدم

حتی اگر شب تو خیابون بخوابم اما قسم میخورم دیگه نبینیم ….

ارسلان عصبی جلو آمد :

_چرا خجالت بکشم ؟

عقدمی ؟

مادر بچمی ؟

من گفتم مسئولیت قبول می کنم ؟

آزاده با نفرت نگاهش کرد

عقدش نبود اما زنش محسوب میشد

مادر بچه اش بود

جنینش تا چند ماه دیگر به دنیا می آمد

_تمومش کن آقای محترم

اگر میخوای بری ، زودتر!

این دخترم بالاخره خانوادش میان دنبالش تا اون روز پیش خودم میمونه

خانواده آدم هر چی هم بشه بازم هم خونن شاید گوشت همو بخورن اما استخون همو دور نمیندازن

ارسلان پوزخند زد

دخترک خوش خیال ابله …..

به سردی جلو آمد و روی ویلچر خم شد

یک دستش را زیر زانو های دلارای انداخت و دست دیگرش را پایین گردنش

با یک حرکت در آغوشش بلندش کرد و خیره به آزاده گفت :

_خانواده های شما شاید ،اما خانواده ما نه !

همه پدر مادر ها مقدس نیستن !

مال ما استخونامونو دور نمی ندازن بلکه آتیش میزنن!

نگاهی به هنگامه و دلارای انداخت و ادامه داد :

_مگه نه ؟

کسی حرفی نزد

همانطور که دلارای را سمت در می برد دوباره گفت:

_کسی نمی تونه منکر فضولی و رو مخیت باشه خانم دکتر ولی بازم دمت گرم !

شماره حسابتو با حساب همه هزینه ها بفرست واسم

جبران می کنم