با ناخن پوست دستش را کند و اولین چیز که به ذهنش رسید را لب زد

_ ماشین!

زن چشم گشاد کرد

_ دمش گرم بابا!

خانوادش چی؟ با اونا مشکل نداری؟

تلخ لبخند زد

او که هدیه نمی‌خواست

او تنها میخواست مادرش کاچی بیاورد ، برادرهایش از دایی شدنشان خوشحال باشند و مروارید خانم در گوش بچه اذان بگوید!

او فقط آلپ‌ارسلان را کنارش می‌خواست

بدون هیچ هدیه ای…

_ نه مشکل نداریم

خیلی … خیلی دوستم دارن

تنها عروسشونم آخه!

خانواده خودمم خیلی منتظر بودن بچه‌ام دنیا بیاد

اولین نوه‌اشون میشه

بغض گلویش را فشرد

چقدر دلتنگ بود…

او تا آخرین نفس کنار دخترش میماند

بی کس رهایش نمیکرد

صدایش لرزید

_ حاج بابام … نذر کرده بود تا بچه‌ام سالم باشه

بغضش را خورد و به رویاهایش پر و بال داد

_ آخه من تنها دخترشم

مامان و بابام میگن دوتا پسر داریم ولی همین یک دونه دختره!

زن تخت کناری همانطور که موهایش را شانه میزد خندید

_ اصلا بیخود نیست گفتن دختر چراغ خونه‌است!

خنده اش از هزار گریه تلخ تر بود

_ آره …. خیلی دوستم دارن

شوهرم جرات نمیکنه حتی صداشو بالا ببره

آخه می‌دونه بابا و مامانم چشممو اشکی ببینن طلاقمو گرفتن

زن با تعجب به آن یکی اشاره زد

دخترک با بغض حرف های عجیب و غریب می‌زد

_ خدا برات حفظشون کنه عزیزم!

دلارای جواب نداد

سرش را در بالشت فرو برد و پتو را روی صورتش کشید تا اشک هایش را کسی نبیند

زن کنارش آرام رو به بقیه پچ زد

_ دیوونست فکر کنم!

بیچاره هیچکس نیومده دیدنش

بچشم که میگن مریضه!

با تاسف سر تکان دادند و هم زمان پرستار داخل شد

_ فرهمند؟

دلارای بی توجه به صورت خیس از اشکش پتو را کنار زد

_ منم ، بچمو آوردید؟

پرستار همانطور که سرم تخت کناری را کنترل می‌کرد تایید کرد

_ آره ، بگو همراهت بره بیارش گرسنه‌ست

با همان چشمان سرخ شده لبخند زد

_ خودم میرم

پرستار همانطور که از در خارج می‌شد هشدار داد

_ مگه اپیزیوتومی نشدی؟!

راه نری بخیه‌هات پاره می‌شه

به محض خارج شدنش پتو را کنار زد و پاهای ورم کرده اش را از تخت فاصله داد

بی توجه به سوزش شدیدی که تا ران هایش می‌رسید ایستاد و دستش را از دیوار گرفت

حتی کسی نبود کمک کند تا دمپایی های پلاستیکی بیمارستان را پا بزند

به سختی قدم اول را برداشت و شکمش تیر کشید

جای خالی بچه زیادی به چشم می آمد

انگار ماه ها خرمالو بزرگی را درسته قورت داده و حال دیگر خبری ازش نبود

زنی طعنه زد

_ عزیزم کاش حداقل تو که اونقدر برای خانوادت عزیزی همراهت میومدن!

انگار‌ جمله اش را نشنید

تمام حواسش پی فکر در آغوش گرفتن دخترش بود

نزدیک ده دقیقه منتظر خالی شدن آسانسور بزرگ بود و در آخر هم با چشم غره یکی از مستخدمین سوار شد

_ خانم آسانسور برای جابه جایی تخت ها یا کساییه که رو ویلچرن! شما که ماشالله سرپایی!

به او هم اهمیت نداد

وارد اتاق نوزادان شد و با چشم گشت

پرستار جلو آمد

_ عزیزم لباساتو عوض کن بچه ها حساسن

لباس هایی که تحویلش دادند را تن زد و پرستار اشاره کرد

_ تخت شیشم ، اگر یاد نداری چطور شیرش بدی بگو کمکت کنیم

لبخند زد

روی بدن کوچیکش خم شد و درآغوشش کشید

بینی‌اش را به صورتش نزدیک کرد و بوی خوش نوزاد در مشامش پیچید ناخواسته خندید

آرام زمزمه کرد

_ دورت بگردم مامان

دخترک با لپ هایی آویزان و چشمانی بسته زیرلب غر زد و او با محبت خندید

_ جان…

روی صندلی پشت به بقیه نشست و با خجالت لباسش را کنار زد

پرستار اما جلو آمد و بچه را در دست هایش جا به جا کرد

_ یک دستت رو بذار زیر گردنش

بچسبونش کامل به بدنت … آفرین

به پهلو تکیه‌اش بده به خودت که مجبور نشه گردنش رو بچرخونه

کاری که گفته بود را مو به مو انجام داد و مضطرب پرسید

_ درسته؟

دختر خندید

_ نه خیلی محکم گرفتیش

له شد بچه

_ میترسم از دستم لیز بخوره

_ مگه صابونه؟ لیز نمیخوره

_ خیلی کوچیکه

_ یکم آزاد تر نگهش دار ، اینطوری نمی‌شه

رفتی خونه به مادرت بسپار چند روز اول حواسش باشه

بزرگ ترا تجربه اشون بیشتره

دلارای تلخ خندید و پچ زد

_ میگم…

پرستار پیراهنش را کنار زد و دلارای خجالت زده زمزمه کرد

_ خودم می‌تونم

_ خجالت نکش

نوزاد روزای اول خیلی حساسه

خدایی نکرده شیر بپره تو گلوش ، یا وقتی زیر سینه‌اته خوابت ببره ممکنه خفه شه

بدن دلارای از ترس لرزید

خجالت را کنار گذاشت و دخترک بالاخره سینه را در دهانش گرفت

بغض کرده با بغض سرش را بالا آورد

_ خورد! گرفت سینه‌امو

پرستار ها و زنی که برای رسیدگی به بچه‌اش آمده بود از صدای ذوق زده اش به خنده افتادند

دلارای با شانه گونه‌ی اشکی اش را پاک کرد و خندید

_ آی … چقدر گرسنه‌است

_ درد داری؟ روزای اول اینطوریه

_ قلقلکم میاد

بچه را به خود فشرد و دوباره خندید

_ داره میخوره … می‌بینید؟

پرستار با لبخند سمت تخت نوزاد دیگری رفت

_ آره عزیزم

لبخند دلارای بزرگ تر شد

مثل بچه ها سرش را به سر نوزاد نزدیک کرد

_ شبیه منه نه؟

زنی که نوزادش در آغوشش بود خندید

_ عزیزم ناراحت نشی ولی اتفاقا شبیهت نیست

فکر کنم به شوهرت رفته

چشماش آبیه آقاتون؟

لبخند دلارای کمرنگ شد

_ نه … آبی نیست چشماش

_ آخه چشمای بچتون آبی شده

پرستار توضیح داد

_ رنگ مو و چشم نوزاد ممکنه تغییر کنه

دلارای آه کشید و با انگشت اشاره گونه بچه را نوازش کرد

_ چشمای مادر بزرگش رنگیه…

مروارید چشمان زیبایی داشت

همیشه حسرت رنگ خاصشان را می‌خورد

پوست سفید و چشمان رنگی اش کنار موهای بور از او پیرزنی دوست داشتنی با زیبایی اصیل ساخته بود

_ به هرکی رفته خیلی زیباست

مثل مادر بزرگ ها ذوق زده خندید

_ بختش زیبا باشه!

زن و پرستار ها دوباره خندیدند

_ حالا اسمش چیه این دختر‌ چشم دریاییمون؟

نوزاد همانطور که با سرعت سینه اش را مک میزد انگشتان ظریف و کوچکش را دور انگشت مادرش حلقه کرده و می‌فشرد

صدای نفس هایش در فضا پیچیده بود

لب هایش را به موهای خرمایی رنگ بچه چسباند و آرام بوسید

_ اسمش هاوژینه!

چون اومده تا به مامانش زندگی بده…