ده دقیقه بود که کلاس شروع شده بود و به معارفه پرداخته شده بود همون موقع در زدن ، با دیدن آوا تو قاب ، اون هم با آرایش و استایلی که خیلی قشنگ تر شده بود مبهوت شدم ، معذرت خواهی کرد و اومد نشست کنار من
_رسپینا توقع نداشتم به من نگی ، میدونستی منتظر کلاسا بودم
بزور زیرلب جوابشو دادم
_یادم رفته بود ، حالا خوبه خودتو رسوندی ، از کجا مطلع شدی ؟
دعا کردم آرام نگفته باشه ، چون از رفتارام و واکنشام فهمیده بود خوشم نمیاد آوا نزدیک رادان شه
_استوری آموزشگاه رو دیدم ، تمام تلاشمو کردم خودمو برسونم و موفق شدم.
دیگه ساکت شدیم و من با اینکه تمرکز کافی نداشتم اما تمام سعیمو کردم فقط به درس گوش بدم همینطورم شد اما وسطای درس با دیدن اخمای رادان و کلافگی بیش از حدش سمت اینور نگاه آوا کردم ، دستشو زیر چونش گذاشته بود و لبخند زده بود و نگاهش فقط به رادان بود حتی میتونم بگم یه درصد از حرفاشم متوجه نشد ، دخترای دیگه ای هم که تو کلاس بودن اینطور بودن اما حواسشونو به درس داده بودن بیشتر ، عصبی دستی به صورتم کشیدم و سعی کردم بی توجه شم و درسو یاد بگیرم ، امشب باید با آوا حرف میزدم .
با خسته نباشیدش وسایلمو جمع کردم
_خانوم امیری و کامرانی یه چند لحظه صبر کنید
همزمان گفتیم
_بله حتما
تا کلاس خالی شد جدی به سمت آوا برگشت
_آوا خانوم اینجا کلاسه درسه و آموزشه ، اگه برای این نمیاید لطف کنید دیگه ام نیاید
اگه بگم دلم خنک نشد دروغ گفتم آوا پکر شد انگار بد خورد تو برجکش ، نگاهش برگشت سر من :
_هنگام تدریس انگار سوال داشتید اما مطرح نکردید ، اگه جای سوالی هست بپرسید .
از این تیزبینیش خیلی خوشم میومد ، سوالایی که روی برگه نوشته بودم تا یادم نره رو برداشتم و دادم دستش ، با آرامش توضیح داد
_مرسی کامل متوجه شدم ، جسارت نباشه اما اگه میشه برای دیدن چندتا از طراحیای شرکتتون بیام اونجا، یا عکسی کاتالوگای مربوط به دکوراسیون مینیمال و مدرن و کلاسیک و اینجور چیزا مربوط به طراحیای خودتون ببینم
_با حرفات و توجه و مشتاق بودن امروزت مشخصه علاقه شدیدی داری ، مشکلی نیست شمارتو که دارم باهات هماهنگ میکنم بیای یا واست جلسه بعد میارم
خشنود سر تکون دادم ، تشکر کردم و با خدافظی کوتاه همراه آوا زدیم بیرون ، صدای غرغرای ریزشو میشنیدم :
_حالا میمرد نمیزد تو برجک من ؟ منو بگو با چه سختی سعی کردم خودمو زود برسونم
بزور جلوی لبخندی که داشت رو لبم شکل میگرفت رو گرفتم ، اسنپ گرفتیم و رفتیم سمت خونه .

■□■□■□■□

آرام با هیجان نشست پیشم :
_زود زود تعریف کن ، همش منتظر بودم برسی ، من بیشتر از تو هیجان دارم
خندیدم لب باز کردم تا حرف بزنم اما آوا با تلخی گفت :
_چی میخواد تعریف کنه؟ همش درس داد بعدشم رسپی سوالاتشو پرسید همین.
_آوا چته تو ؟ چه مشکلی داری ؟ هم تو هم من خوب میدونیم رسپینا رادانو دوست داره ، اینکه هیجان دارم و کنجکاوم که ببینم چیشده عادیه
_تنها رسپینا نیست که بهش علاقه داره
با این حرفش انگار آب یخ ریختن سرم ، خیلی خوب فهمیدم منظورش اینه که اونم علاقه داره
آرام اخم کرد :
_اگه میخوای غیر مستقیم بگی دوسش داری جنابالی دوسش نداری ، اولین کسیه که بهت بی توجهی کرده ، میخوای به خودت ثابت کنی اینطور نیست ، من میفهممت میشناسمت ، نکن اینکارو قرار نیس هرکی تورو دید و تو ازش خوشت اومد اونم حسش متقابل باشه ، تو که خیلی عاقل تر از ما بودی .
آوا انگار منتظر یه تلنگر بود که به آرام توپید :
_سر هرچیزی که باشه به دستش میارم ، رسپینا دوسش داره؟ اونم تلاششو کنه ، فقط بدونه در مقابل من شانس بردش کمه من تو هرچیزی از اون سرترم.
کلا منو نادیده گرفته بودن ، نمیخواستم با عصبانیتم ارتباط و دوستیمونو خراب کنم و نذاشتم آرام چیزی بگه دیگه و بهش اشاره دادم ساکت باشه
_آوا خودم اینجا هستم ، مشکلی هم ندارم چون تنها من و تو نیستیم که دوسش داریم ، همچین آدمی مطمئنن خاطرخواه زیادی داره ، من تلاشمو میکنم اما حرفایی کا قبلا میزدمو یادم نمیره ، شخصیت و غرورم رو از بین نمیبرم.
غیر مستقیم به رفتارای آخریش تیکه انداختم بدون اینکه چیزی بگه رفت تو اتاقش و درو محکم کوبید