چقدر برایش سخت بود حرف زدن … سخت تر از جان کندن … .

عماد تنها سری جنباند :

– هووم !

تعجب نکرده بود از درخواست شهاب … انگار انتظارش را داشت ! این آرام ماندنش به شهاب دل و جرات بیشتر حرف زدن را داد :

– به خاطرش … هر کاری می کنم !

نیشخند عماد دوباره روی صورتش برگشت :

– هر کاری ؟!

– هر کاری ! … فقط توش پول باشه !

– حدوداً چقدر می خوای ؟

شهاب مردد پاسخ داد :

– صد و پنجاه … دویست !

گفتن این رقم در برابر مردی مثل عماد چقدر حقیر و ناچیز به نظر می رسید ! صد و پنجاه ، دویست میلیون تومان احتمالاً خرج کاشی کاریِ توالت خانه ی او هم نبود … ولی برای شهاب آنقدر زیاد بود که می توانست همین فردا زندگی اش با آیدا را بسازد .

– برای چه کاری میخوای ؟

لبخندی تلخ و ناامید روی صورت شهاب نقش بست :

– مثل همه … میخوام باهاش زندگی کنم !

#سال_بد ❄️

#پارت_372

باز سکوت کوتاهی بر قرار شد … شهاب غرق در ناامیدی خود بود … که صدای عماد رو شنید :

– پایه ی خلاف سنگین هستی ؟!

شهاب به سرعت و بدون هیچ فکری پاسخ داد :

– هستم آقا !

– مطمئنی ؟! … حتی اگه ازت بخوام آدم بکشی ؟!

شهاب اینبار چیزی نگفت … غافلگیر شده به نظر می رسید . کشتن یک آدم … کاری نبود که حتی در مخیله اش بگنجد ! ولی وقتی گفته بود هر کاری …

و بعد عماد به او علامت داد نزدیک تر شود … .

شهاب پیش رفت و نزدیک او ، روی دو زانو نشست . عماد چرخید و نگاه تاریک و گیج کننده اش را به چشم های او دوخت .

– نگران نباش ، ازت کشت و کشتار نمی خوام . ولی حواست باشه … وقتی می گی هر کاری … یعنی هر کاری ! … و این می تونه خیلی برات گرون تموم بشه !

– آقا …

– هیش !

انگشت اشاره ی عماد به نشان سکوت بالا آمد … شهاب لب فرو بست .

– دیگه هیچی نگو ! … به نظرم امشب مغزت رد داده … ممکنه چیزایی بگی که بعداً از گفتنش پشیمون شدی ! ولی اگه فردا هم سر حرفت بودی … بیا در موردش صحبت کنیم ! … حالا هم برو ! … برو !

و از شهاب چشم گرفت ‌‌… پلک هایش را بست … بدنش را سُراند درون آب های گرم … .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_373

***

پذیرایی خانه ی عمه الهام جای سوزن انداختن نبود . همه ی خانم های فامیل و در و همسایه در مراسم سفره صلوات او شرکت کرده و ردیف به ردیف نشسته بودند . یک خانم روضه خان بالاتر از همه ، روی صندلی جدا گانه نشسته بود و در مورد آدابِ دعا و شرکت در مجالس به وقت عادت ماهانه صحبت می کرد .

من سینی بزرگ چای را برای بار چهارم در جمع چرخاندم و بعد برگشتم تا به آشپزخانه بروم .

عمه آشا روی یک صندلی نزدیک ورودی آشپزخانه نشسته بود و با دقت به حرف های زن روضه خوان گوش می داد .

مقابلش ایستادم و تنها استکان چای باقیمانده در سینی را به او تعارف کردم :

– بفرمایید عمه جان !

عمه دستم را رد کرد و زیر لبی پاسخ داد :

– قربون دستت ، آیدا جان !

به رویش لبخند زدم .

آن روز باب میل عمه آشا یک شومیز مجلسی زرد خردلی با دامن کوتاه مشکی و جوراب شلواری پوشیده بودم … و برای همین عمه با من مهربان بود . همان اول که مانتو و روسری ام را در آوردم ، گفت “عین آدم” لباس پوشیده ام … و گونه ام را بوسید !

از این بابت خدا را شکر می کردم . آن روزها آنقدر سوده و شادی روی مغزم بودند که تحمل غرولندهای عمه ها را نداشتم .

#سال_بد ❄️

#پارت_374

برگشتم توی آشپزخانه و سینی را روی میزِ شلوغ پلوغ گذاشتم .

هستی و فائزه و شادی دور میز نشسته بودند و هر کدام مشغول به کاری . من هم موبایلم را برداشتم و نگاهی به صفحه اش انداختم … پیامی از شهاب داشتم :

– سرت خلوت شد بهم زنگ بزن .

لبخند کمرنگی زدم و چند قدم پساپس رفتم و تکیه زدم به کابینت های پشت سرم .

– الان نمی تونم عزیزم . هنوز خونه ی عمه الهامم .

متوجه نگاه زیر چشمی شادی شدم … ولی به روی خودم نیاوردم . وقتی وارد خانه ی عمه الهام شدم هم حالتی گرفتم که انگار سوده و دخترش را نمی بینم ! از هر دو به یک اندازه متنفر بودم !

شهاب باز پیامی داد :

– دلم برات تنگ شده !

و یک پیام دیگر :

– فردا عصر همدیگه رو ببینیم !

من که از خدایم بود … سه روز بود او را ندیده بودم و دلم برایش پر می زد . درست از همان شب نحس و بعد از کلانتری … دیگر به خانه بر نگشته بود . نه جواب تلفن های مکرر خانواده اش را می داد … نه به باشگاه می رفت . فقط با من ارتباط داشت و من هم این ارتباط را از دیگران پنهان کرده بودم .

گذاشته بودم سوده فکر کند جدی جدی شهاب غیب شده و قرار نیست دیگر برگردد .

پاسخش را دادم :

– اگه افتخار بدین من که از خدامه !

استیکر قلب و بوسه فرستاد … و بعد پیامی دیگر :

– بریم باغ بهشت . ولی به کسی نگو . مادرم هم ازت پرسید ، بگو ازم بی خبری !

گوشه ی لب هایم به نشانه ی نیشخمدی رو به پایین کج شد . خواستم باز جوابش را بدهم که شادی پرسید :

– شهابه ؟!

#سال_بد ❄️

#پارت_375

نگاهم به سرعت چرخید به طرفش … سرد و هشدار دهنده ! … از او و مادرش متنفر بودم و می دانستم که می داند ! … بعد فقط یک کلمه گفتم :

– نه !

و باز نگاه کردم به صفحه ی موبایلم .

– پس کیه باهاش چت می کنی ؟!

خشم در رگ هایم مانند آتشی سوزنده دوید … دندان هایم را روی هم فشردم . خواستم جواب تند و تیزی به او بدهم … که هستی زودتر پاسخش را داد :

– تو چیکار داری با کی چت می کنه ؟! … از این سوالای بی ربط نپرس لطفاً !

– آخه نیشش تا بناگوش بازه … مطمئنم شهابه !

کوتاه و هیستریک خندیدم . چه حس خوبی بود اینهمه آشفتگی و ناتوانی سوده و شادی ! … اینکه عصبی بودند و هیچ کاری از دستشان ساخته نبود !

موبایلم را کنار گذاشتم . کف دست هایم را روی سطحِ ام دی افِ کمد آشپزخانه قرار دادم و کمی به عقب متمایل شدم . با لحنی متنفر گفتم :

– می دونی چیه شادی ؟! … واقعاً دلقک مسخره ای هستی ! … همیشه موفق میشی منو بخندونی !

لب های شادی جمع شد ، نگاهش حالتی زهردار و کینه توز گرفت . بعد دستش را روی میز مشت کرد و ناگهان از جا برخاست .

یک لحظه احساس کردم میخواهد به من حمله کند … ولی بر خلاف تصورم آرام ماند .

– باشه ! من دلقکم … هر چی بگی ، همونم ! فقط بگو شهاب کجاست !

– نمی دونم !

– دروغ می گی !

#سال_بد ❄️

#پارت_376

صدایش از بغض می لرزید … ولی من دلم برایش نسوخت ! حقش بود … حقشان بود ! کم من را عذاب نداده بودند …

فافا گفت :

– شادی جون تو رو قرآن صداتو بیار پایین ! مامانم همین نزدیک در نشسته … می فهمه چی می گی !

– برام اصلاً مهم نیست ! آیدا …

باز نگاه کرد به من و با دو قدم بلند درست مقابلم ایستاد .

– مامانم گناه داره … به خدا اینقدر غصه می خوره ، می ترسم دق کنه !

چانه ام را بالا گرفتم و با سردی گفتم :

– خدا مشکلاتش رو حل کنه !

هستی از پشت سرش برایم چشم و ابرو آمد که بی خیال شوم … ولی من اعتنا نکردم . شادی گفت :

– به خدا آه مامانم دامنتو می گیره ! … به خدا آهش بدبختت می کنه !

متنفر و خشمگین توی صورتش براق شدم که رو چرخاند و با قدم هایی بلند آشپزخانه را ترک کرد .

اینقدر عصبی بودم که دود از گوش هایم بیرون می زد ! چقدر وقیح و طلبکار بودند که من را مسبب گرفتاری هایشان می دانستند ؟!

نفس تند و تیزی کشیدم … هستی از پشت میز برخاست و به طرف سماور رفت تا برای چای بریزد …  گفت :

– تو هم اینقدر براشون طاقچه بالا نذار … گناه دارن زبون بسته ها !