از خودم شاکی میشم که اصلت چرا طلاقش دادم !!!
کلافه از این کلنجاره بی نتیجه سمت ماشین راه می افتم و دیشب تا صبح شیفت بودم . خسته م . راه می افتم سمت خونه !
خونه؟؟!؟!
دلم خونه ی منو رها رو می خواد . بچه شدم … این لوس بازیا چیه در میاری ؟؟؟ … مسخره ش رو درآوردی …
بی اهمیت به غرغرهای ریز و درشتی که می زنم میرم تا خونه ای که هنوزم کلیدشو دارم و از اول داشتم …
خونه ای که رها توش نیست و همیشه بوده حتی وقتی من نبودم .
حالا تحمل این سقف و چهارتا دیوارش سخته برام . حالا که فهمیدم نبودنش و تو خطر بودنش چقدر می تونه توی حالم تاثیر داشته باشه !
*
(رها)
مامان توی پارکینگ پارک میکنه و من هنوزم استرس دارم اما فکر میکنم باید بهش توصیح بدم و نمی خواد حالا حالاها کوتاه بیاد . خیالم از آریا راحت شده و تا حدودی ازش ممنونم که مامان رو درک می کنه .
مامان با این روحیه ی سختگیرش !
پیاده میشیم و میگه :
_ هرچی می خوری سفارش بده !
_ بابا کو؟ …
خودش جلوتر از من میره تا خونه و منم دنبالش راه می افتم .. توضیح میده :
_ فیلم برداری داشت … نتونست بیاد . من نمی فهمم چی از منو تو براش مهم تره ؟
می فهمم از اون وقتاس که عصبیه و ترک دیوار هم می تونه بزرگ ترین مشغله ی ذهنیش باشه !

مشغله ی ذهنیش باشه . به خونه میرم و میگم :
_ وقتی خیالش راحته تو با آریا هستین برا چی پاشه بیاد ؟ …
مانتوش رو در میاره و میگه :
_ یه بار آرزو به دل موندم طرفداری باباتو نکن !
می خندم و روی مبل میشینم میگم : حسود خانوم ‌.
مامان کوتاه نمیاد و میگه :
_ اتفاقا بابات باید از ترس آریا خودش می اومد دنبالت !
نچی میکنم و میگم :
_ به آریای زبون بسته چیکار داری؟
چیزی نمیگه و منم کشش نمیدم تا وقتی که آفتاب غروب میکنه و بابا از در میاد تو …
با دیدنم لبخند پهنی میزنه و میگه :
_ چی شده راه گم کردی دختره بابا ؟
تیشم شل میشه و لوس میگم :
_ خونه ی بابامه خب !
می خنده و بغلم میگیره ، همزمان میگه :
_ خونه باباته ولی جای شوهرت خالیه !
بیخ گوشش لب میزنم : اوضاع خراب…
صدای مامان نمی ذاره کامل کنم جمله م رو … میگه :
_ نمیتونه تنها بیاد ؟؟؟
بابا منو از خودش جدا میکنه و ابرو بالا می ندازه ! میگه :
_ خانومم چرا انقد عصبیه؟
مامان چیزی نمیگه که بابا میره تا آشپزخونه !
میدونم نباید دنبالشون راه بیفتم و راستش رو بگم چند بار تو خلوت مچشون رو گرفتم و الانم می دونم اگه نباشم بهتره !
به مامان حسودیم میشه و همین موقع صدای آیفون شونه هام رو می پرونه و مامان از آشپزخونه سرک میکشه :
_ کیه این وقت شب ؟

_ کیه این وقت شب ؟ …
بابا از کنارش رد میشه و سمت آیفون میره که کلافه روی مبل میشینم و میگم :
_ من حوصله ی مهمون و این چیزا ندارم !
بابا به آیفون میرسه و زل میزنه به مانیتورش لبخند موذی میزنه و سمت من برمیگرده …
ریز بین نگاهم می کنه و میگه :
_ حتی اگه آریا باشه ؟؟؟
از حالت کسلی در میام و تیز و تند از جام بلند میشم … میگم :
_ وااا بابا چرا باز نمیکنی ؟
بابا می خنده و با تاسف سری تکون میده ، نگاه خیره ی مامان اذیتم می کنه اما بد نیست بدونه دخترش عاشق آریاس !
خودم دکمه ی باز شدن در رو فشار میدم و میرم تا ورودی خونه … منتطر میشم برای داخل اومدن اریا و مامان از آشپزخونه بیرون میاد و میره تا اتاق خواب …
همیشه وسواس داره برای ظاهرش و دوست داره شیک باشه ، مرتب !
اما این که با آریا مشکل داره اذیتم میکنه …
زمان میبره تا بشنوم : یا الله !
میگم : بیا تو …
آریا جلوی ورودی میریه و با دیدنم چشمکی میزنه :
خوبی خانوم خانوما ؟؟ …
دلم غنج میره از این زیر پوستی احوال پرسی و میگم :
_ خوبم … تو خوبی ؟ بیا تو خب ..
صدای بابا رو از پشت سرمم می شنوم که میگه :
_ تو بری کنار اونم می تونه بیاد خونه !
نیشم شل میشه و از جلوی ورودی کنار میرم ‌..
آریا داخل میاد و به بابا دیت میده … تو دیت دیگه ش گل و شیرینی رو نگه داشته که بابا میگه :
_ خیر باشه … یه دونه داشتیم اونم بردی !