دستمو توی دستش گرفت و گفت

 _زندگیمو میبینی حال و روزم میبینی من یه ادم تنهام که هیچ کسی براش نمونده

 جز زنم گیتی که اونم ناتوان و مریض توی اون اتاق افتاده

 انقدر مشکلات توی زندگیم داشتم و دارم که دوباره عاشق شدن و دوست داشتن برام سنگینه!

 فکر نکنم از پس اینا بر بیام

پس  از من نخواه …

به چشماش خیره شدم و گفتم

 اگه دوستم نداری چرا حسادت می کنی چرا از اینکه من با یکی دیگه باشم عصبانی میشی؟

 میدونی اسم این کارایی که تو میکنی حسادته؟

 و این یعنی اینکه منو دوست داری…

 سرم و روی سینه اش گذاشت و محکم تر بغلم کرد 

_ کم  حرفای گنده گنده بزن که بهت نمیاد

 اگه نمیخوام کسی جز خودم بهت نزدیک بشه برای اینکه تو دفعه اول تو بامن گذروندی می خوام تا وقتی که پیر میشی توی همین خونه کنار من بمونی اما برای خودت خیالبافی نکن که استادم عاشقم شده….

توی خونه گشت میزدم 

هامون کلاس داشته توی دانشگاه بود و من خوب به گیتی رسیده بودم و از بیکاری و بی حوصلگی گوشه به گوشه خونه گشت میزدم 

حیاط بزرگی داشت توی حیاط چرخیده بودم و الان توی خونه اتاق و تا همه جا رو سرک می کشیدم 

حالا که قرار بود زن این آدم بشم حالا که قرار بود واقعاً قدم کنه و با هم یه زندگی جدید و شروع کنیم باید از خونش سر در می آوردم یا نه همه چیز توی این خونه طوری بود که حس بدی بهم میداد 

کل خونه پر بود از عکس های کیتی 

روی دیوار ها

روی کنسول روی میزا

روی دیوار راه پله همه عکس های کیتی بود 

عکسای عروسیشون عکسای خنده هاشو و من توی این خونه چیکاره بودم 

دلم براش میسوخت دختر بیچاره با اون همه زیبایی و عشقی که داشته توی خونه گوشه تخت افتاده بود

 اما با این حال این دلیل نمیشه که من حسادت نکنم 

میشد کاش می تونستم این عکسا رو جمع کنم و همه رو توی اتاق خواب گیتی بزارم 

حداقل اون اتاق پر باشه از خاطراتش 

نه اینکه کل خونه برای من آینه دق بشه که بفهمند من زندونم من هوای این زنم و من هیچ ارزشی ندارم

توی اتاقی که یک کتابخانه بزرگ داشتم یه میز و صندلی با پرده های بلند سرمه ای رنگ کنار پنجره ایستادم و به بیرون نگاه کردم 

این اتاقو دوست داشتم اتاق کار و کتابخانه هامون بود 

بیشتر اوقات  اینجا می گذروند کتاب های زیادی داشت از پنجره دل کندم و کنار کتابخونه ایستادم 

نگاهی به کتاب انداختم اما با صدای پایی که انگار از روی پله ها شنیدم  کتاب از دستم افتاد 

من اشتباه کرده بودم هیچ کسی تو این خونه نبود در رفتم و وقتی نگاهی به سالن انداختم هیچ کسی نبود 

با اینکه تقریبا مطمئن بودم خطای شنیداری اما باز تپش قلب موج گرفته بود و استرس همه جونم گرفته بود 

به سمت پله ها رفتم هیچ خبری از هیچ کسی نبود

با اینکه تقریبا مطمئن بودم خطای شنیداری 

اما باز تپش قلب موج گرفته بود و استرس همه جونم گرفته بود 

به سمت پله ها رفتم هیچ خبری از هیچ کسی نبود 

مطمئناً اشتباه کرده بودم 

بیخیال همه چیز شدم و روی مبل نشستم 

من از این خونه می ترسیدم 

با صدای زنگ تلفن خونه که دم دستم بود سریع جواب دادم و صدای هامون باعث شد کمی از ترسم کم بشه 

حالت خوبه چیزی نیاز داری دارم میام بخرم 

مشکلی که پیش نیومده ن

میدونم صدام چی داشت که اون مشکوک پرسید 

صدات چرا میلرزه با دودلی زمزمه کردم اینجا یه جوریه 

همه چی سر و صداهایی میاد من خیلی میترسم 

حتی نخواست آرومم کنه فقط گفت دارم میام خونه راجبش حرف میزنی 

همین ترس من ناراحتی من برای این آدم هیچ اهمیتی نداشت 

اون فقط و فقط به خواسته های خودش فکر می کرد

 نیم ساعتی تا اومدنش طول کشید وقتی وارد خونه شد من هنوز روی مبل نشسته بودم

 کیف و کفش او کنار دیوار گذاشت و نزدیکم شد گفت

 چه اتفاقی افتاده 

که اشاره کردم و گفتم وقتی توی کتابخونه بودم احساس کردم کسی داره روی پله ها راه می رهه

 اما وقتی نگاهی انداختم هیچ کس نبود نگاهش را به سمت پله ها داد و گفت اشتباه کردی که میخواد روی پله ها راه بره میرم به سر بزنم ناهار آماده کن خیلی گرسنه جلوی دیدم که دور شد به سمت آشپزخونه رفتم و با خودم زمزمه کردم بدبختی داره انگار همه چیز دست به دست هم داده