سریع از جام بلند شدم تا به سمت آشپزخونه برم اما دستمو گرفت و مانع رفتنم شد نگاهش کردم و منتظر شدم تا بگه چه کاری داره کمی مکث کرد و گفت

_نمیخوای حرف بزنی خیلی وقته سکوت کردی؟

اهسته گفتم آخه چی بگم حرفی نیست که بزنم
دوباره منو روی پاش نشوند و گفت

_ بهم بگو که از من ناراحت نیستی و از بودنت اینجا راضی هستی
نمیخوام یه ادم وحشی باشم که به زور تورو اینجا نگه میداره

منو به هم می ریخت و دوباره از نو می ساخت
این آدم توانایی غیر قابل باوری در رام کردن و متقاعد کردن و راضی کردن من داشت
لبخند کم جونی زدم و گفتم

درسته الان ناراحت نیستم و خودم از این ضعفم شاکی و دلگیرم اما این هم نباید فراموش کنی چه من راضی باشم چه ناراضی بالاخره تو همون کارو می کنی که میخوای و من هیچ وقت توی تصمیمات دخلی ندارم!

طوری جوابشو داده بودم که هم قانعش کنم هم بفهمه که هنوزم نمیتونم رفتاراش درک کنم
به سمت آشپزخونه رفتم تا قهوه‌ای که ازم خواسته رو آماده کنم

برای فردا بیش از اندازه استرس داشتم کاش امشب پیش زنش می خوابید و من توی تنهایی به فردا و آینده ای که قرار بود داشته باشم فکر کنم.

دیگه حرفی بینمون زده نشد بعد از اینکه قهوه رو جلوی روش گذاشتم بدون صدا بدون حرف ازش فاصله گرفتم و پله ها رو بالا رفتم.

خودمو که به اتاقم رسوندم نفس حبس شده مو بیرون دادم و دوباره توی آینه به خودم خیره شدم.

فردا عروس میشدم و بله می گفتم خنده دار بود مگه نه؟
عروس میشدم و قرار نبود لباس عروسی بپوشم
عروس می شدم و قرار نبود هیچ کسی توی مراسمم باشه

عروس می شدم و همزمان هوویه زن دیگه ای!
کی فکرشو میکرد که عاقبت من این بشه ؟

کلافه موهامو باز کردم و چند باری میونشون چنگ زدم و روی تخت دراز کشیدم و چشمام و بستم و فقط آهسته زمزمه کردم

خدایا کمک کن بخوابم تا زودتر فردا بشه وگرنه از فکر و خیال دیوونه میشم

انگار برای اولین بار بود که خدا صدامو شنید خیلی زود به خواب رفتم خواب طولانی اما آرومی تجربه کردم
نه کابوس دیدم نه از خواب پریدم من حتی بیدار نشدم

با صدای هامون که انگار بالای سرم ایستاده بود با خمیازه ی بلندی چشم باز کردم و بهش خیره شدم به ساعت روی دیوار اشاره کرد و گفت

_ میدونی ساعت چنده مگه قرار نیست بریم محضر؟
مادرت منتظر چند بار بهت زنگ زده و خودم مجبور شدم جواب بدم

سراسیمه روی تخت نشستم و گفتم خب زودتر بیدارم می کردی
سری برام تکون داد و گفت

_خیلی خوشحالم که انقدر ذوق داری برای روز عقدمون !

بیخیال از روی تخت بلند شدم و به سمت دستشویی رفتم و گفتم چه ذوقی وقتی من و تو مادرم هستیم دیگه مگه قراره کار خاصی بکنیم؟
مثل همون صیغه است هیچ فرقی نمیکنه !

وارد دستشویی شدم و درشو بستم قلبم داشت تند میزد هر چقدر که سعی می کردم خودمو آروم و بی خیال نشون بدم قلبم داشت دستم رو می کرد این تپشا این هیجان بهم میگفت من اونقدر ها هم بیخیال نیستم

آبی به سر و صورتم زدم و بیرون اومدم خبری از هامون توی اتاق نبود نگاهی به کمد انداختم یکی از لباس هایی که تازه برام خریده بود بیرون کشیدم و جلوی آینه روی تنم گرفتم یه لباس کرمی رنگ بود پیراهن بلند که آستین هم داشتم میتونستم به عنوان مانتو هم بپوشم
ش همین خوب بود

مادرم همیشه میگفت یه دختر باید روز عقدش لباس سفید بپوشه وگرنه توی زندگیش بد شانسی میاره….

حاضر و آماده پایین رفتم بدون اینکه به گیتی سر بزنم
نمی‌خواستم منو اینطور آماده ببینه… خجالت میکشیدم خجالت میکشیدم بفهمه دارم میرم زنه شوهرش بشم

پایین که رسیدم هامون و کنار پنجره دیدم
کت و شلوار پوشیده بود کراوات بسته بود به خودش رسیده بود با صدای کفشم به سمتم چرخید و نگاهی به سر تا پام انداخت

نزدیکم شد و من سرمو پایین انداختم منو به آغوش کشید و سرم و روی سینه اش گذاشت و گفت

_ خیلی خوشگل شدی اما قرار نیست این لباس و بپوشی

متعجب ابروهامو بالا دادم و گفتم
پس قراره چی بپوشم !

دستمو گرفت و من و از خونه بیرون برد و گفت
_ خودت میفهمی بهتره که زودتر راه بیفتیم خیلی کار داریم

از حرفاش سر در نمی آوردم سوار ماشین شدم و سریع ماشین و روشن کرد و بدون حرفی راه افتاد .
مقصد ما کجا بود نمیدونم اما این آدم خیلی مشکوک به نظر می رسید

وقتی جلوی سالن آرایشی ماشین و متوقف کرد با چشمای گرد شده بهش نگاه کردم و گفتم

الان ما اینجا چیکار میکنیم ؟

به سالن اشاره کرد و گفت
کاری که همه عروسا میکنن میری اونجا آرایش می کنی به خودت می رسی و من میام دنبالت

خنده کنان گفتم دیوونه شدی که ما وقت قبل نگرفتیم
همین جوری که اینجا ها آدم و راه نمیدن
میدونی چقدر سالنه بزرگ و مشهوریه اینجا بدون وقت قبلی اصلا امکان نداره…

دستمو تو دستش گرفت و گفت
_ همه چیز از قبل آماده شده و فقط کافیه بری پایین

کلافه بودم واقعاً از این که اینطور مشکوک باهام حرف میزد به هم ریختم رو بهش گفتم
تو که انتظار نداری من برم آرایش کنم و موهام و درست کنم و مثل عروس بشم بعد با این لباس بیام بیرون بیخیال هامون
هم اینجوری خوبه عقدمون ساده است

اخمی کرد و گفت
_ من که گفتم همه چیز از قبل آماده شده پس برو پایین فقط کافیه بگی کی هستی
از ماشین پیاده شدم و اون بعد از اینکه مطمئن شد من وارد سالن شدم از اونجا دور شد

نمیدونستم چی باید بگم وارد اونجا شدم توی پذیرشش یه دختر جوان که خیلی به خودش رسیده بودم معلوم بود هزار تا عمل جورواجور روی صورتش انجام داده پشت میز نشسته بود

بهش نزدیک شدم و گفتم
وقت قبلی دارم نگاهی به من کرد و گفت
_اسمتون خانوم

نمیدونستم اسمم و چی گفته اسممو چی نوشته پس گفتم
فاخر هستم آقای فاخر برام وقت گرفتن نگاهی به لپ تاپ انداخت و گفت

_ بله درسته خانم ساغر
ساغر فاخر بفرمایید

وقتی راهنماییم کرد به یکی از اتاق هایی که وی آی پی بود و خصوصی واقعا دیگه از تعجب داشتم شاخ در می آوردم یه لباس عروس و بی انداز زیبا اونجا از رخت آویز آویزان بود نگاهم روی اون لباس جا مونده بود که خانم سی ۴۰ ساله ای وارد اتاق شده در و بست و گفت
_خوش اومدی عروسک
وای لباست خیلی خوشگله هر کسی که اینو دیده چشمشو گرفته و برای همین تو این اتاق گذاشتیمش تا کسی از روش کپی نکنه چون همسرتون گفتن این لباس خیلی مخصوصه و از خارج از کشور اومده

شوکه بودم هامون کی وقت داشت این چیزارو برنامه‌ریزی کنه اونم بدون اینکه به من چیزی بگه
چطور اینکارو کرده بود و من خبر نداشتم
حس خوشایندی همه وجودمو داشت می گرفت
دیگه داشتم احساس می کردم واقعا یه عروس واقعی ام

چقدر برام لذت بخش بود وقتی من روی صندلی نشوند و شروع کرد
به انجام دادن کاراش چشمام بستم صورت هامون از جلوی چشمام کنار نمی رفت
الان که این همه برام سورپرایز آماده کرده بود دیگه نمی تونستم بگم ازش دلخورم یا عصبی اون هر کاری که از دستش برمی‌آمد برای اینکه من ازدواج خوبی داشته باشم انجام داده بود تا آرزوهام آرزو های دخترونم توی دلم نمونه واقعا ازش ممنون بودم