سمت مبل بردتم و بدن يخ زده ام و روي مبل گذاشت. بهش فرصت ندادم از جاش تكون بخوره و سريع سرم و روي قلبش گذاشتم.

آخ كه صداي قلبش كه اين طور محكم و سالم مي كوبيد از تمام لالايي هايي كه شنيده بودم شيرين تر بود.

دستم و بند يقه لباسش كردم و به بدنم اجازه دادم تا به تن مثل كوهش تكيه كنه. وقتي بي حس بودنم و ديد، سريع دستش و پشت كمرم گذاشت.

از حس گرماي دست مردونه اش روي تيرك كمرم، بين خواب و بيداري لبخند زدم. چشمام بدون اجازه كم كم روي هم مي افتاد و حس مي كردم حداقل ديگه حس نا امني نمي كنم.

دست مردونه اش روي انگشتاي ظريفم نشست تا يقه اش و از حصار دستم آزاد كنه. با اراده خودم دستم و برداشتم و دست هامون و جايگزين يقه اش كردم.

من چم شده بود؟! هامون زن داشت! اون عاشق گيتي بود كه با وجود شرايطش مثل ملكه ها ازش نگه داري مي كرد و مراقبش بود.

چرا امنيت و آرامش مني كه يه دختر بي كس و بدبخت بودم بايد آغوش يه مرد زن دار مي شد؟! حكمت خدا چي بود كه كنار هامون حس مي كردم تمام دنيا رو حريفم؟!

– ساغر خوبي؟!
چونه ام از شدت بغض لرزيد و بي اختيار محكم تر دستش و گرفتم. دست كوچولوم و بين دست گرم خودش گرفت و با محبت فشار داد.

– ساغر يه چيزي بگو! خوبي؟! مي خواي ببرمت دكتر يا زنگ بزنم اورژانس؟!

دست آزادم و دور گردنش حلقه كردم و با صداي لرزوني گفتم: سردمه، بغلم كن.

محكم تر بغلم كرد و دستش و به نرمي از توي دستم درآورد. كف دستش و روي كتفم كشيد و صورتم و به سينه خودش چسبوند.

– آروم باش عزيز دلم. آروم باش كوچولوي من. من همينجام، تنهات نمي ذارم.

چشمام و باز كردم و خيره به چشماش كه لبريز از خشم و نگراني بود، زمزمه كردم: خوابم مياد.

موهام و از توي صورتم كنار زد و با لحني آرامش بخش تر از هزارتا مورفين جواب داد: بخواب عزيزم، بخواب.

چشمام و بستم و با آرامشي كه عطر تنش مي داد، كم كم چشمام سنگين شد.

بعد از چند دقيقه فهميدم كه بدنم و روي مبل گذاشت و قبل از سردم بشه، جسمي شبيه پتو روي تنم كشيده شد كه عين بچه ها بغلش كردم.

بوسه اي درست روي گونه ام نشست و دلم مي خواست چشمام و باز كنم تا ببينم صاحب اين لباي گرم هامونه يا تمام چيزايي كه ديدم و شنيدم توهمه؟!

كاش اگه خوابه هيچ وقت بيدار نشم. بيدار نشم تا هامون بازم توي خوب بهم بگه «كوچولوي من» و همين طور با محبت بغلم كنه.

***

گیتی طرفم اومد که چشمام گشاد شد و دستام و به حالت دفاع از خودم جلوم نگه داشتم.
– نیا جلو! اون چاقو چیه دستت؟ بندازش! لعنتی می‌گم بندازش.

ولی گیتی همون جور با اون چاقو تیز و برنده سمتم می‌اومد و با خشم نگاهم می‌کرد… انگار من حقی که مال اون بوده رو خورده بودم!

هامون عقب ایستاده بود و فقط نگاهمون می‌کرد صورتش بدون حس و سرد بود.

حواسم که به هامون پرت شد گیتی از این حواس پرتیم استفاده کرد و چاقو رو توی قلبم فرو کرد و فریادم با جیغ گیتی همراه شد.

با وحشت از خواب پریدم و با نفس نفس خیره شدم به هامونی که با نگرانی نگاهم می‌کرد… چه اتفاقی افتاده بود؟ چند تا پاک زدم تا سر گیجه ام کم تر شد و متوجه شدم که خواب دیدم!

هامون سریع لیوان آبی برام ریخت و دستم داد که تشکری کردم و لا جرعه سر کشید

خواستم حرفی بزنم که صدای مادر گیتی مثل چاقو کشید روی اعصابم.

– هه خوبه والا دختره یتیم و آوردی اینجا، اون هرزه هم به زنت صدمه رسونده الانم کلی هواش و داری ‌!
يتيم بودم، مامانم بي توجه به اينكه به خاطرش تمام زندگيم و تباه كرده بودم رفته بود دنبال خوشي خودش و خونه يه مرد زن دار شده بود سر پناهم.

هر چيزي بودم؛ اما هرزه… نه من هرزه نبودم. من هامون و دوست داشتم اما هيچ وقت تلاش نكردم تا از گيتي جداش كنم.

خانواده ام هيچ وقت بهم محبت نكردن اما من مي فهميدم محبت چيه. مي فهميدم گيتي و دوست داره. دلم نمي خواست جلوي دوست داشتن خالصانه هامون وايسم تا از گيتي بگيرمش.

مي تونستم به هزارتا بهونه از جمله مشكل گيتي براي راه رفتن پاي هامون و به تخت باز كنم و به خاطر از دست دادن دخترونگيم خودم و بهش قالب كنم؛ اما نكردم.

چي داري ميگي ساغر؟! حواست هست به خاطر يه كلمه اي نيستي داري چه فكر و خيالايي مي كني؟!

از شدت خجالت بابت افكار خودم، سرم و پايين انداختم و لبم و گاز گرفتم. دلم نمي خواست هامون گونه هاي سرخم و ببينه مجبور شم براش توضيح بدم كه چرا اين طور شده.

– ساغر با گيتي چي كار داشته؟! جز اين بوده كه هميشه از تويي كه مادرشي بيشتر مراقبش بوده و هر چيزي كه خواسته اولين نفر دوييده كه كم و كسري نداشته باشه؟!

– داره اين همه پول مي گيره كه همين كارا رو بكنه نه اينكه پا روي پا بندازه و واسه داماد من تور پهن كنه.

من واسه هامون تور پهن نكرده بودم. دست خودم نبود كه بعد از كلي بدبختي نسبت به كسي كه بهم سر پناه داده بود حس پيدا كرده بودم.