توی ایینه اسانسور نگاهی به خودم انداختم…
توی ایینه فقط ی ادم که اخم توی چهرش نمایان بود میدیدم…
اصلا خندیدن هم یادم رفته بود…
خندیدن که هیچ…
لبخند زدن…
نمیدونم که این ادم شدم؟!
با کنج لبم پوزخندی زدم و با خودم گفتم:
از این یاشار جدیدم خوشم میاد…
دستی به موهام کشیدم که در اسانسور باز شد…

به طرف اشپز خونه رفتم و به یکی از خدمتکارا گفتم که قهوه ای برام بیارن…
که پشت سرم صدای تینا هم شنیدم که گفت:
برای منم ی قهوه ای ساده بیارین…

انگار هر جا میرفتم این عفریطه هم باید باشه!
لحظه ای یادم اومد که از این به بعد توی این عمارت و هر روز میخواد جلو چشم رژه بره…

نمیدونم چرا مسیح اوردش دبی؟
مسیحی که من ازش شناخت دارم ادمی نیست که اینقدر زود به کسی اعتماد کنه…
و اونو وارد زندگیش کنه و بزاره از مساعل زندگیش و کاراش سر در بیاره….

با صدای بزیش اسممو صدا زد..
-یاشار
ولی حتی سر برنگردونم و گفتم:
-هان؟
به سمت مبل قهوه ایی رنگی رفتم که حضور تینا هم پشت سرم حس میکردم…

-تو چرا اینطوری هستی؟
به سمتش چرخیدم و ی تای ابرومو بالا دادم و گفتم:

دقیقا من چطوری هستم؟؟؟

-چرا اینقدر خشک و خشن رفتار میکنی؟
نشستم روی مبل و انگشتامو توی هم قفل کردم ، بهش نگاه کردم و ریلکس بهش گفتم:

به ربطی نداره که من چطور هستم و چطور هستم!

کمی خودمو روی مبل مبل جلو بردم و با تن صدای بلند تری گفتم:

تو مواظب رفتار و کردار خودت باش که از حدت نگذری…افتاده؟

به سمت مبل رو به روی من رفت و نسشت و پاشو روی پاش گذاشت و با غیظ گفت:

باش،گرفتم…مواظب رفتارم هستم یاشار خان…

و بعد با صدای بلندی به خدمتکارا گفت:
پس این قهوه من چیشد؟

پوزخندی زدم و گفتم:
مخت ی جا دیگه داره سوت میکشه روی دیگران خالی میکنی؟
با صدای جدی تری گفتم:
فک نکن خانم خونه ای که به خدمتکارا دستور میدی..‌.

فقط سکوت کرده بود از چهره سرخ شده معلوم بود داره میسوزه…
چیزی نگفت میدونستم که داره با حرفای من اتیش میگیره…

بهروز صدا زدم که سریع خودشو از توی حیاط رسوند …
سرمو بلند کردم و بهش گفتم:
مسیح خان کجاست؟
بهروز همنطور که سرش پایین بود گفت:
اقا…
تینا: مسیح رفته سراغ اون دو تا دختر…ببینم به هوش اومدن یا نه؟
چشم چرخوندم سمتش و ابرو سمت چپمو بالا دادم و گفتم:
تو بهروزی؟
کسی از تو حرف خواست؟

به سرعت از جاش بلند شد و به سمت در رفت و به یکی از خدمتکارا گفت که قهوشو ببرن توی حیاط…

چه بهتر که گورشو از جلو چشام گم کرد…
دیگه داشت میرفت رو اعصابم…
جلو چشم نباشه که چش دیدنشو ندارم…

با صدای بهروز نگاهمو به سمتش برگدوندم
-اقا یاشار با من کاری ندارید؟

نیازی هست برم اقا مسیح صدا کنم؟
تیکه دادم به مبل و گفتم:
نه ،نیازی نیست….
منتظر میمونم تا خودش بیاد…
تو هم میتونی بری…

با اجازه زیر لبی گفت و رفت بیرون…

::::مسیح::::

کنار پنجره ایستاده بودم و تیکه ام به پنجره بود …
کمی از مشروب توی لیوان خوردم و لیوان روی میز کوچیک کنار پنجره گذاشتم…

و به سمت دختر میلاد رضایی رفتم…
که بیهوش روی تخت بود …
روی مبل کنار تخت نشستم…
و انگشتامو توی هم قفل کردم…

به چشم های بستش نگاه کردم که لحظه ای نگاهم رفت رفت روی لباش…

کلافه چشامو بستم و دستی به صورتم کشیدم…
و نگاهمو از چهرش گرفتم…

نگاهمو به سمت ماه که توی اسمون روشنایی خودشو به داخل اتاق میرسوند سوق دادم…

و زیر لب گفتم:
دلیل اینکه تو الان اینجایی و روی این تختی…
دلیلش…پدرته…
پدرت توی کارا و برنامه های من سرک کشید…
همه کارای منو بهم ریخت و ضرر بزرگی به من زد…

دستی به ته ریشم کشیدم …
و با صدا نفسمو بیرون دادم…
ادامه حرفم گفتم:
پدرت منو وارد بازی کرد…
منم باهاش بازی میکنم…
میخوام کیش و ماتش کنم…
میخوام داغ دیدن دخترشو روی دلش هک کنم…
نگاهمو از پنجره گرفتم و دوباره به چهرش چشم دوختم…

چهرش منو یاد کسی مینداخت که انگار میشناسمش…
انگار این چهره رو قبلا دیده باشم…
خیلی چهرش برام شبیه کسی بود که نمیدونستم اون کس کی؟
اصلا هر کی هست..
توی گذشته گم شده منه…
نفسمو بیرون دادم و از روی مبل بلند شدم…
وقتی که هر دو شما دختر عمو به شیخا با قیمت خیلی بالا فروختم…

اون موقع ضرری هم که پدرت به من زده صاف میشه!

هر دو توی ی اتاق جدا بودن چون میدونستم اگه به هوش بیان خیلی جیغ جیغ میکنن…

به سمت اسانسور رفتم و دکمه هم کف زدم…

با ، باز شدن در اسانسور سر خدمتکارارو دیدم و صداش زدم…
سریع خودشو بهم رسوند و گفت:
_بله اقا؟
-این کیلد های اتاق اون دو تا دخترست…برو توی اتاقشون پنجره هارو قفل کن…
ابرو بالا دادم و گفتم:
گرفتی چی گفتم؟
-بله..اقا…چشم الان میرم

به سمت سالن پذیرایی رفتم که یاشار و شیخ محمود دیدم که اونم اومده…

به سمتشون رفتم …
که شیخ بلند شد و با نیش بازش…باهام دست داد…
دست داد و سلام کردم…
-اسلام علیکم…
-اسلام علیکم و برحمت الله…
-کیف حالک شیخ محمود؟
(حالت چطوره شیخ محمود)

_انا بخیر..(من خوبم)

به سمت مبل رفتم و نشستم و شیخم نشست…
قبل از اینکه شیخ حرفی بزنه من اول گفتم:
-شیخ محمود مفاجئ اَذهب علی الموضوع الرعیسی …

(شیخ محمود بدون مقدمه میرم روی اصل مطلب)

هنوز حرفم تموم نشده بود که صدای جیغ و داد دختری از طبقه بالا به گوشم رسید…

فهمیدم که دخترا به هوش اومدن…نگاهی به بهروز کردم و
با قیافه جدی گفتم:
برو دخترا رو بیار…
-چشم قربان…

ببخشید اقای رضایی ولی خودتون این بازی شروع کردید …
من هیچ دشمنی از شما نداشتم حتی شناختی هم نداشتم ازتون…

تا اینکه شروع بازی با من کردید…
بازی به نفع من تموم میشه و شما هم کیش و مات میشن..

بعد چند دقیقه بهروز دخترا اورد…

رو به روی ما به زانو نشوندشون…بلند شدم و به سمتشون رفتم…
با نیش باز رو بهشون گفتم:

به به دختر خانما..
خوب خوابیدن؟
کمی خودمو سمتشون خم کردم و لبخندمو محو کردم و جدی گفتم:
از الان زندگی جدیدتون شروع میشه!
اون دو تا دختر مات و متحیر مونده بودن و فقط به من زل زده بودن…و گوششون حرفای منو میشنید فقط…

نگاهمو به سمت دختر میلاد رضایی چرخوندم…ولی لحظه ای نگاهم روی چشمای ابی رنگش ثابت موند…
پلکی زدم و با جدیدت بهش گفتم:
برای تو یکی زندگی زیبا تری شروع میشه!…

“هانا”

(چند دقیقه قبل)

پلک هام خیلی سنگینی میکرد برام گه چشمامو باز کنم…
چشامو روی هم فشردم و باز کردم…

اتاق تقریبا تاریک بود…
نگاهمو دور تا دور اتاق چرخوندم…
متیحر شدم!
اینجا دیگه کجا بود؟
گیج و منگ بودم…
اینجا دیگه کجاست…
لحظه ای بعد تمام اتفاق های دیشب مثل یک فیلم از جلوی چشم رخنه کشید…

چشام تا ته باز شد …
مث برق گرفته ها سریع پتو کنار زدم و از تخت بلند شدم…
به سمت در رفتم و دستگیره رو فشردم…
ولی در قفل بود!
با دست محکم به در کوبیدم و از ته گلو فریاد زدم …
کی این در لعنتی بسته؟
منو کجا اوردین؟
پشت بند با دست به در میکوبیدم…
قلبم تند میزد و کمی ترس توی دلم بود…
نمیدونستم کجام؟!
کی هستن این ادما؟
چرا منو اوردن اینجا؟
اینقدر داد زده بودم که گلوم داشت دیگه میسوخت و دهنم خشک شده بود…
از شدت محکم کوبیدن به در دستم سرخ شده بود و گز گز میکرد…
استرس….ترس…نگرانی…
لحظه ای امونم نمیداد…
با دست و پا به در میکوبیدم…
ولی نگار کسی توی این خراب شده نبود…
صدامو نمشنید…
چند دقیقه بعد صدای نامفهوم دختری به گوشم رسید…
لحظه انگار قبلم ایستاد
با خودم گفتم:
نکنه شبنم!
نزدیک در شدم و صداشو گوش دادم…با شگفت از در فاصله گرفتم..
اره خوش بود…شبنم بود…
اونم اورده بودن …ولی توی ی اتاق دیگه…
دوباره شروع به داد فریاد کردم…
و اسم شبنمو صدا میزدم‌…