برگشت.. ازهمون دورهم میشد خشم توی صوتش رو تشخیص داد..
اومد نزدیک و باچشم های خواب آلوده گفت:
_بفرمایید؟

_سلام وقتتون بخیر.. عذرمیخوام مزاحمتون شدم.. من دنبال نامزدم میگردم..
حدس میزدم اینجا اومده باشه.. میخواستم ازشما بپرسم ممکنه کسی هنوز داخل باشه؟

بدون اینکه جواب سلامم رو بده با بدخلقی جواب داد:
_این وقت شب نامزدشما اینجا چیکار میکنه پسرجان؟! نه کسی داخل نیست..

ساعت ۱۲ به بعد هیچکس اجازه داخل موندن رو نداره!
باناراحتی سری به نشونه ی تایید تکون دادم وگفتم؛
_متشکرم.. شبتون بخیر.. خداحافظ

بدون اینکه منتظر جواب بشم راه برگشت رو پیش گرفتم.. هنوز دو قدم برنداشته بودم که صدای مرد بی اعصاب مانعم شد
_جووان!
برگشتم و بدون حرف منتظرشدم حرفش رو بزنه!

_امشب مراسم روضه برگزار شده بود.. مطمئنا دیگه کسی نمونده اما حیاط پشتی رو یه نگاه بنداز شاید کسی بود..
_ممنونم.. چطور میتونم برم داخل؟

_نمیتونی بری داخل.. ازکوچه پشت گرمابه که بیای میتونی از درپشتی داخل حیاط رو ببینی!

زیرلب تشکری کردم و باقدم های بلند خودمو به ماشین رسوندم و به کوچه ای که مرد گفته بود رفتم..
برعکس اونطرفی که من رفته بودم کوچه شلوغ بود..

از اونجایی که کوچه به مرور باریک تر میشد وممکن بود ماشین گیرکنه همون اول کوچه ماشین روپارک کردم وپیاده به طرف در پشتی حرم رفتم..

هرچه نزدیک ترمیشدم خلوت ترمیشد و درآخر هرچقدرداخل حیاط رو نگاه کردم هیچکس نبود..
موندنم دیگه بی فایده بود وباید برمیگشتم..

یه باردیگه با دقت گوشه کنارهارو نگاه کردم که چشمم به زنی افتاد که گوشه ترین قسمت پله ها نشته بود و چادر سفیدنمازی سرش بود!
بی اراده ضربان قلبم اوج گرفت..

نمیدونم چرا حس میکردم اون زن گلاویژه؟! همه ی درها بسته بود ونمیدونستم چطوری باید برم داخل..
باخودم گفتم اسمش رو صدا میزنم اگه گلاویژ باشه خودش میاد

باصدای بلند اسمش رو صدا زدم و درکمال ناباوری درست ترین حدس عمرم رو زده بودم!
خودش بود.. پیداش کرده بودم..
میدونم منی که ادعا میکردم ازش بدم میاد نباید این حرف رو بزنم اما..

اما این یک حقیقت تلخ بود که من دنبال دلم اومده بودم و گلاویژ رو از طریق قلبم پیدا کرده بودم..
باشنیدن صداش رشته ی افکارم پاره شد وبه خودم که اومدم دیدم پشت نرده ها و روبه روم ایستاده!

_تواینجا چیکار میکنی؟؟؟؟

به چشم هاش نگاه کردم.. اونقدر گریه کرده بود که به شدت متورم شده بود و به سختی باز نگهشون داشته بود..

_باتو هستم!!! اینجا چیکارمیکنی؟ اصلا ازکجا فهمیدی من اینجام؟
اخم هامو توهم کشیدم وبا بدخلقی گفتم:
_این سوال رو من باید از تو بپرسم!

میشه بفرمایید این وقت شب اینجا چیکارمیکنی؟
واسه چی گوشیتو خاموش کردی؟ هیچ معلومه داری چه غلطی میکنی؟

صدای مردی که یکی خادم های حرم بود مانع جواب دادنش شد..
_اینجا چه خبره؟ خانوم شما اینجا هستید؟ کی شمارو راه داده داخل؟

گلاویژ باصدایی که خستگی توش موج میزد به طرف مرد برگشت و بامعذرت خواهی گفت هنوز بیرون نرفته وهمون حرف باعث شد بدون معطلی بیرونش کنن..

عصبی وبا پرخاش توی صورتم توپید:
_خوب شد بیرونم انداختن؟ همین رو میخواستی؟
_مسخره بازی ها چیه درآوردی؟ میخواستی شب رو اینجا بمونی؟

_به توچه؟ واسه کجا بودن وکجا موندنم باید ازتو اجازه بگیرم؟ تورو سَنَنَه؟ پدرمی؟ برادرمی؟ شوهرمی؟ چیکارمی؟ هان‌‌؟
باحرص دندون قروچه ای کردم و گفتم:

_خیلی دوست داری باهات صنمی داشته باشم اما متاسفانه باید بگم هیچکدوم نیستم واگر امشب بهار ازم کمک نخواسته بود هم صد سال سیاه اینجا نمیومدم!