_اشتباه میکنی عمادجان.. زن اگه عاشق بشه نمیتونه هیچ جوره حتی وانمود کنه که عشقش رو دوست نداره.. اینو یه زن داره بهت میگه.. اگه از چشمای یه زن حس کردی که دوستت نداره شک نکن از چشم ودلش افتادی!

باحرف بهار حس کردم یه چیزی ته دلم پاره شد و اومد صاف جلوی حلقم ایستاد و راه نفسم رو بست!
یاد نگاه های گلاویژ افتادم.. یاد نفرت سیاه توی چشماش..

_ضربه ی آخر و تیر خلاص رو صاف وسط قلبم زدی!
_چرا؟
_اینطور که توگفتی یعنی گلاویژ دیگه منو نمیخواد!

_گلاویژ هنوز بچه اس عماد.. اون هنوز نوزده سالشم کامل نشده و خیلی مونده که من وتو برسه!
درسته که توزندگیش سختی زیاد کشیده اما عقلش ورفتارهاش هنوز بچگونه اس..

من گلاویژ رو که می بینم یاد دختربچه های سیزده، چهارده ساله میوفتم که امروز عاشق میشن وفردا فارغ!
گلاویژم می شینه جلو روم و توی چشمام زل میزنه

و با تموم وجودش از نفرت حرف میزنه اما دوساعت بعدش می بینی که چشماش بخاطر گریه خون شده ومتورم!
نمیدونم میتونم منظورم رو بهت برسونم یانه، اما فکرمیکنم درک کردن گلاویژ واست آسون نباشه..

وخیلی ببخشید من فکرمیکنم علتش همین تفاوت سنی زیادتون باشه!
دلم گرفت.. حرفاش حق بود و جای هیچ بحثی نداشت.. چون واقعا حق با بهاره و تفاوت سنی من با گلاویژ خیلی جاها اذیتمون کرده و میکنه!

بدون حرف به روبه روم زل زده بودم وبا حسرت آهی کشیدم که بهار از سکوتم استفاده کردوادامه داد؛
_این حرفارو نزدم که ناراحتت کنم..!
_ناراحت نشدم.. واقعیت تلخه اما من قبولش دارم!

_واقعیت اینه، گلاویژ ازوقتی که تورو با چشم خودش کنار یه زن دیده کلا یه آدم دیگه شده! _یعنی چی؟ متوجه نمیشم!
_ببین عماد، گلاویژ یه عادت تلخ و نفرت انگیز داره که هیچوقت ازش خوشم نیومده

و هیچوقتم نتونستم عادت مسخره اش رو ازش ترک بدم چون توی ذاتشه.. اون عادتم اینه که اگه تصمیم بگیره یه چیزی رو ترک کنه یا واسه همیشه کنار بذاره واقعا این کارو میکنه!

ازوقتی که شناختمش همین بوده.. یکی از نمونه های کوچیکش رو واست مثال میزنم؛
گلاویژ عاشق میوه ی اناره.. اونقدر که اگر یک تشت پر از انار جلوش بذاری تا دونه ی آخرش رو میخوره!

اما به دلایلی که لازم نمیدونم توضیح بدم یک شبه از انار متنفرشد و بعداز اون دیگه لب بهش نزد..
الان حتی اگه زمین به آسمون برسه یک دونه انارهم نمیخوره!

یه کم مکث کرد و ادامه داد:
_امیدوارم با این مثال ته حرف من رو خونده باشی و گوشی دستت اومده باشه!
گوشی دستم بود.. بدجوری هم دستم بود!

_من بهش خیانت نکردم بهار.. اون زنی که گلاویژ بامن دید، ازطرف یکی از شرکت های همکار اومده بود واسه قرار داد.. وگرنه هیچ نسبتی بامن نداشت و خودمم اولین بار بودکه میدیدمش!

_اما وانمود کردی که اون زن دوستته و وارد یه رابطه ی دیگه شدی و متاسفانه اون بچه این رو باورش کرده.. اگه میخوای با گلاویژ ادامه بدی و فکرمیکنی میتونی یک باردیگه رابطه اتون رو از نو شروع کنی

باید بهت بگم عجله کن ودست بجنبون چون همین الانشم دیرشده!
_چیکار کنم؟ میشه خواهش کنم بهم کمک کنی؟

_کاری ازدست من برنمیاد.. همین چند دقیقه پیش واست از عادت مزخرفش گفتم..
توی این مورد تنها کسی که میتونه بهت کمک کنه فقط خودتی!

_اما من نمیتونم برم و صاف توچشماش نگاه کنم وبگم تو اشتباه کردی.. تو خطاکردی.. تودروغ گفتی و گند زدی به همه چیز و حالاهم تو بیا منو ببخش ودوباره برگرد!

نمیتونم این کارو بکنم غرورم این اجازه رو بهم نمیده!
یه کم نگاهم کرد و با مکث گفت:
_واقعا همه ی این کارهارو گلاویژ کرد؟؟

باحرص وپرتحکم اسمش رو صدا زدم ..
_بهار…! من دنبال مقصرنیستم و نمیخوام اتفاقات افتاده رو حتی برای یک ثانیه هم مرور کنم چون دیدگاهم عوض نمیشه

من فقط یک چیزی رو میدونم.. تموم این مدت سعی کردم گلاویژ رو اززندگیم حذف کنم ونشد.. فهمیدم از زندگیمم اگر حذف بشه از ذهنم وقلبم حذف نمیشه..

گلاویژ ازدیدگاه من هنوزم همون آدم دروغگوییه که مهم ترین راز زندگیش رو ازمن مخفی کرد و منو باخاک یکسانم کرد..

اما متاسفانه قلب زبون آدم حالیش نمیشه و دل من هم درمقابل تموم این حقایق خودشو زده به نفهمی.. نشستم باخودم فکر کردم و طبق شرایط روحیم به این نتیجه رسیدم

که حتی اگر میفهمیدم گلاویژ قبل ازمن دوبارهم ازدواج کرده بازم دل لعنتیم اونو میخواست!
حالا که دارم خودم با زبون خودم اعتراف میکنم

ازت میخوام دیگه نبش قبرنکنی و دنبال مقصر نگردی!
تنها یک خواهش ازت دارم که کمکم کنی از این حال وروز و وضعیت بیرون بیام!

_داری اشتباه میکنی عماد.. بااین حرفایی که زدی هیچوقت از این حال وروز بیروت نمیای هیچ، بیشترخودتو نابود میکنی.. والبته درکنارش گلاویژ!

توبا این افکارت ودیدگاهی که نسبت به گلاویژ داری، اشتباه ترین تصمیم رو گرفتی و فقط واسه اینکه از این اوضاع خارج بشی میخوای

ضربه ی محکم تری به خودت و رابطه ی عاطفیت بزنی‌!
یه رابطه وقتی قشنگه که دل دو طرف از هم صاف و شبیه آینه باشه..

وقتی ته دلت هنوزم گلاویژ رو مقصر میدونی و فکرمیکنی دختر دروغگو و فریبکاری هستش

وبدون شک گوشه ی ذهنت هرلحظه به این فکرمیکنی که ممکنه بازم بهت دروغ بگه چرا میخوای به رابطه ای که پر از کینه اس ادامه بدی؟

باپاک کردن صورت مسئله میخوای مسئله رو حل کنی؟
_اینطورا هم که فکرمیکنی نیست.. یعنی به این شدت که فکرکردی نیست و به مرور زمان درست میشه.. میدونم دارم چیکار میکنم!

_مشکل همینجاست که نمیدونی داری چیکار میکنی!
تواول باید مشکل افکارت رو درست کنی و کینه هایی که از اون دختر به دل بردی رو ازدلت پاک کنی!

توآدم عاقلی هستی و بافکرکردن به نتیجه های خوبی میرسی..
برو باخودت فکرهاتوبکن.. هروقت به این نتیجه رسیدی که گلاویژ بی گناهه

و ته دلت مطمئن شدی که حتی ازگل هم پاک تره اونوقت بیا و راجع به درست شدن رابطه تون حرف بزنیم!
_من عاشق معصومیت توی چشم هاش شدم بهار..

خوب میدونم پاک ومعصومه.. من هیچوقت درباره ی گلاویژ فکر بدنکردم.. حتی وقتی اون عکس هارو دیدم و همه ی شواهد علیه گلاویژ بود!!

نه تنها زبونم بلکه بند بند وجودم میگفت اشتباه کردی عماد، گلاویژ اون دختری نبود که فکرمیکردی اما ته دلم.. توی خلوت خودم و دلم..

هیچوقت نتونستم باورش کنم و یه چیزی ته قلبم مانع قبول کردن اون عکس ها میشد…!
الانم هیچکدوم از حرفام به ناپاک بودن گلاویژ ختم نمیشد..

هیچوقتم بهش فکرنکردم.. منظورمن از حرف ها ودیدگاهم نبست به گلاویژ، دروغ گفتن و پنهانکاریش بود.. فقط همین‌!

اومد حرف بزنه که گوشیش زنگ خورد و عکس گلاویژ روی صفحه ی گوشیش افتاد..
حتی دلم برای اون لبخندهای قشنگ توی عکس هاشم تنگ شده بود..

_گلاویژه.. حتما ترسیده.. اگه میشه بریم سمت خونه صحبت هامون طولانی شد اونم ازتنهایی میترسه!
پشت بندحرفش تماس رو وصل کرد..

من هم بدون حرف خیابون رو دور زدم و به طرف خونشون حرکت کردم..
_جانم گلا؟ خوبی؟
نمیدونم چی گفت که بهار نیم نگاهی به من انداخت وبا مکث گفت:

_نه متاسفانه نیومد.. دارم برمیگردم خونه!
…….
_خیلی خب دارم میام.. خرس گنده شدی هنوز مثل بچه ها میترسی.. کسی در زد بازنکن من خودم کلید دارم..
…..

_باشه خداحافظ..!
گوشی رو قطع کرد که گفتم:
_ترسیده بود؟
_اوهوم.. هیچوقت واست سوال نشده بود که دلیل این همه ترس گلاویژ از تنهایی وصدای درواسه چیه؟

_چرا.. واسه همین میگم دروغگوی خوبیه.. چون هردفعه ازش پرسیدم به بهترین شکل دروغ تحویلم داد و گولم زد..
هنوز حرفم تموم نشده بود که حرف خودمو به خودم پس داد وگفت:

_تاحالا نشده وواست پیش نیومده ترس از دست دادن مجبورت کنه دروغ بگی؟ توی اطرافیانت هم ندیدی یه نفر واسه فرار از گذشته یا ترسیدن از گذشته اش مجبور بشه ناخواسته دروغ بگه؟