یه جوری که انگار هول کرده باشه با دست پاچگی گفت:

_هان؟ من؟ وا؟ خب خودتون گفتین سرکار جدید رفتی دیگه!
با هول شدنش شکی به دلم افتاده بود به یقین تبدیل شد.. موشکافانه نگاهش کردم وگفتم:

_اونو که خودم میدونم.. اما مدل چهره شدنم رو از کجا فهمیدین؟ این مهمه!
نگاهشو ازمون گرفت و سعی کرد توی لفافه حرف رو بپیچونه گفت:

_ای بابا.. علم پیشرفت کرده خواهر.. خبرا زود میچرخه!
دیگه مطمئن شدم منبع خبریش از جانب کدوم جانوریه..
باهمون نگاه موشکافانه و چشم های ریز گردنمو کج کردم وگفتم:

_اونوقت این علم پیشرفت کرده ی شما که از قضا خبرهاروهم زود پخش میکنه از کدوم منبعی به شما خبر رسوند که من مدل چهره شدم؟

_ای بابا گلاویژجان دنبال زیر بغل مار میگردی؟ خب مدل چهره شدی عکس هات توی سایت اون مزون هست دیگه!
بهار_ کدوم عکس؟ کدوم مزون؟

گلاویژ هنوز به اون پایه نرسیده و تازه فردا اولین بارشه میخواد بره جلوی دوربین و عکاسی کنن ازش!

رضا_یعنی چی؟ یعنی هنوز مدل چهره نشدی؟
بهار_ رضا؟؟ حالت خوبه؟ فکرکنم داروهای گلاویژ اثرش رو روی تو گذاشته!! چه ربطی داره به شغلش؟

رضا_ نه والا حالم نیست شما منو گیج کردید.. یه بار میگین مدل شده یه بار میگین هنوز جلو دوربین نرفته.. خب اینا یعنی چی؟ آخرش شده یانشده؟

بهار اومد چیزی بگه دستشو گرفتم و قبل از اون خودم به حرف اومدم..
_آقا رضا.. من مدل چهره ی اون شرکت مزون هستم اما هنوز عکسی گرفته نشده که شما توی سایت اون مزون دیده باشی!

از طرف من هم خواهش میکنم به منبع خبریتون بگید گلاویژ گفته تو کارمن دخالت نکن و من رو کنکاش نکن به اون هیچ ربطی نداره من چیکار میکنم و چیکار نمیکنم!

رضا_ جاااان منبع خبری کیه؟ فکرمیکنم سوتفاهم شده.. اصلا ولش کن هرکاری میکنی بکن خواهرگلم ما بجز خوش بختی و پیشرفت روز افزونت آرزوی دیگه ای نداریم که..

دیگه دلم نمیخواست از اون بیشتر خجالت زده و دست پاچه بشه.. واسه همونم بیخیال حرصم شدم وبا آرامش ساختگی تشکری کردم.. دیگه موندنم اونجا جایز نبود..

_ممنونم.. انشاالله شماهم همیشه موفق باشید.. من حالم زیاد روبه رواه نیست.. اگه اجازه بدید من برم داخل استراحت کنم..
رضا که انگار بهترین خواسته ی دنیارو شنیده باشه، باخوشحالی تعظیم کرد وگفت؛

_حتما حتما.. شما بفرمایید.. انشاالله به زودی خوب بشی. شب بخیر.
کلید رو به در انداختم و رفتم داخل.. اونقدر بی جون بودم نمیتونستم پله هارو بالا برم

با اینکه ما طبقه ی اول بودیم ولی بازم از آسانسور استفاده کردم..
کفش هامو همونجا جلوی واحدمون درآوردم و واردخونه شدم..

دلم میخواست از دست عماد و فضولی هاش توی زندگیم حرص بخورم، غربزنم وحتی دلم میخواست بهش زنگ بزنم هرچی از دهنم درمیاد رو بارش کنم

تا دیگه تو زندگی من کنکاش نکنه اما حوصله نداشتم..
جون هیچی رو نداشتم.. حتی نای فکرکردن به اونم نداشتم..

فقط تونستم به سختی لباس هامو عوض کنم.. حس میکردم سردمه.. یه لرز مسخره ای توی تنم نشسته بود.. خودمو زیر چندتاپتو قایم کردم تا یه کم گرم بشم..

وقتی چشم هاموباز کردم حس کردم یه چیز تیز داره توی دستم میره.. چیزی شبیه سرُم!
بادیدن فضای بیمارستان شوکه شدم..
_یاخدا.. من کجام؟ چرا منو آوردین اینجا؟

مرد پرستاری که داشت سوزن لعنتی رو توی رگ دستم فرومیکرد لبخندی زد وگفت:
_به به.. مریض بی رگمون بالاخره به هوش اومد.. اغور بخیر!

_وا؟ بی رگ یعنی چی؟ آیییی دستمو سوراخ کردی چیکار میکنی ولش کن من خوبم!
مرد اومد چیزی بگه که دراتاق بازشد و بادیدن عماد وبهار دوباره شوکه شدم!

بهار_ وای گلا بیدارشدی؟ دورت بگردم توکه منو جون به سرکردی آخه!
بهت زده درحالی که هنوز نگاهم به عماد بود، با صدایی که از ته چاه در میومد گفتم:

_اینجا چه خبره؟
بهار اومد بغلم کنه که مرد پرستار اجازه نداد و با تایید گفت:
_اجازه ندارید بغل کنید خانوم اینجا اتاق ایزوله اس خواهش میکنم برای من دردسر درست نکنید!

دیگه واقعا نزدیک بود سکته کنم از شوک های پیاپی که بهم وارد میشد!
_توروخدا یکی بهم اینجا چه خبره اتاق ایزوله واسه چی؟ اصلا واسه چی اومدم اینجا؟

پرستار بازهم اومد دهن باز کنه وحرفی بزنه وباز بهار خانوم نذاشت..
بهار_اجازه بدید من توضیح میدم!

پرستار_ پس من میرم و ازشما هم خواهش میکنم تا مسئول بخش نیومده نهایتا پنج دقیقه ی دیگه اتاق روترک کنید که واسه من هم شر نشه!

عماد که انگار کلافه بود با بی حوصلگی به پرستار گفت:
_ باشه چشم.. متوجه شدیم نیاز به تکرار نیست.. شما بفرمایید ماهم پنج دقیقه دیگه میریم!

پرستار رفت ومن با اخم وبه عماد خیره شدم که بهار گفت:
_خداروشکر به خیر گذشت اون شب که از دکتر برگشتیم، تشخیص اشتباه داده بودن

واز اونجایی که تموم بدنت رو عفونت گرفته بوده وخبرنداشتیم، آمپول ودارویی که اون شب واست تزریق کردن با عفونت بدنت تداخل پیدا میکنه!

اون شبم توخواب حالت بد شد و به تشنج افتادی.. و بخاطر همه چیز از عماد ممنونم.. اگه عماد نبود معلوم نبود الان چه خاکی توسرم شده بود

چون وقتی رسوندیمت بیمارستان دکترا گفتن سپتی سمی شده و یه جورایی خداتورو بهمون پس داد!
_سپتی سمی چیه؟ چرا میگی اون روز؟ مگه چندروز گذشته؟

_سه روز خواب بودی و سپتی سمی هم یعنی عفونت وارد خون شده!
_وای سه روز؟؟؟ خاک به سرم کنن کارم چی میشه؟ عفونت واسه چی؟

همزمان که سوال میپرسیدم اومدم ازجام بلندشم که حس کردم نمیتونم و سرم گیج میره!
عماد به طرفم اومد و اومد منو بگیره که فورا عقب کشیدم وبا بدخلقی گفتم:

_به من دست نزن هرچی میکشم از دست تو میکشم..
_به من چه؟ مگه من گفتم بدنت عفونت کنه؟
_آره! هربلایی سرمن میاد مقصرش تویی! اصلا تواینجا چیکار میکنی؟

بهار_ گلاویژ!!! زشته! عماد تموم این سه شب رو بدون اینکه حتی نیم ساعت چشم روی هم بذاره توی بیمارستان بوده.. جای تشکر…
عماد توحرف بهارپرید وگفت:

_اشکال نداره ولش کن بهار.. من واسه تشکر کاری نکردم ونیاز به تشکر ندارم!
حس کردم دوباره حالت تهوع اون روز داره میاد سراغم..

دستمو به حالت چنگ روی گلوم گذاشتم و گفتم؛
_وای حالم بده الان بالا میارم..
عماد که انگار هول شده باشه گفت:

_من میرم پرستار رو صدا کنم…
دستمو به نشونه ی ایستادن گرفتم وگفتم:
_نه نمیخوام.. نیازی نیست..
_اگه حالت تهوع داشته باشی علائم خوبی نیست!

بهار بدون اینکه حرفی بزنه فورا اتاق رو ترک کرد!
حالا دیگه باعماد تنها شده بودم..
چشم هامو ریز کردم و یه کم نگاهش کردم..

یاد اون زنیکه ای که همراهش بود افتادم..
_راستش رو بگو اینجا چیکار میکنی؟ دوست دخترت میدونه اینجایی؟

کلافه دستی به صورتش کشید و بادلخوری گفت:
_تواین حالت هم نمیخوای دست از چرت وپرت گفتن برداری؟

_من حالم خوبه! اصلا ای کاش می مردم تا دیگه چشمم تورو نبینه!
دلخورتراز قبل پرسید:

_اینقدر دیدن من عذاب آوره که مرگ رو ترجیح میدی؟
_حتی از اونی که فکرش روهم بکنی بدتر!
_متاسفم.. کاری ازدست من برنمیاد واست انجام بدم!

_مهم نیست.. خودم میدونم چیکار کنم دیگه نبینمت! نگفتی‌؟ عشقت خبرداره اومدی اینجا یاخودم برم بهش بگم؟

پوزخندی زد وبا همون لحن دلخور درحالی که هنوز رد پوزخند روی لبش بود گفت:
_متاسفانه عشقم خبرداره و الانم جلو روم وایستاده داره از نفرتش واسم حرف میزنه..

باز هنگ کردم.. این الان چی گفت؟ نگاهی به اطرافم انداختم.. کسی جزمن توی اتاق نبود! یعنی بامن بود؟ هنوز لود نشده بودم که

دوتا خانوم پرستار جدید باهمون پرستار قبلی اومدن داخل و پشت سرشونم بهار اومد..
یکی از پرستارهای خانوم که انگار بداخلاق بود گفت؛

_بقیه بیرون باشن و پشت بند حرفش اومد سراغ من و دستش رو زیرچشمم گذاشت و پلکم رو یه کم به طرف پایین کشید و باهمون لحن بداخلاقش پرسید:

_حالت تهوع داری؟
یه جوری حرف میزد که آدم مجبور میشد ازش حساب ببره واگه حالت تهوع هم داشته باشه به اجبار بگه خوبم!

_نه.. یعنی یه کم داشتم اما الان خوبم…!
یکی دیگشون که قد نسبتا کوتاهی داشت، زن بداخلاقه رو که فکرمیکردم پرستار باشه، دکتر خطاب کرد و پرونده ای رو به دستش داد