چشم هام رو باز کردم و خودمو روی تخت ، توی اتاقم دیدم .‌

خاطرات دیشب تو ذهنم تداعی میشد

در همون حال در اتاق باز شد و مامان اومد داخل ، بخاطر دیشب باهام سرسنگین بود

با بعض گفتم : مامان بخاطر یه مشت آدمی که تازه از راه رسیدن ، باهام قهر میکنی ؟

طبق معمول طاقت نیاورد و تو آغوش کشیدم : من بخاطر کسی باهات قهر نیستم ، من ناراحتم که چرا دختر من ، غزال من ، باید اونجوری صحبت کنه ؟

حوصله بحث نداشتم و حرفای مامان رو در ظاهر قبول کردم ولی خودم کاملا راضی و خوشحال از کاری که کردم ، ذره ای پشیمونی تو وجودم نبود .

با بیرون رفتن مامان از اتاقم ، رفتم تو حموم و یه آبی به دست و صورتم زدم و موهای بلندم رو‌ شونه کردم ولی نبستمشون .

سرکی کشیدم توی سالن ، مامان رفته بود بیرون .

رفتم توی اتاق مهراد …

با دیدنم لبخندی زد و سلام داد

جوابش رو دادم و با کمی تعلل گفتم :

داداشی ، میگم میشه منو ببری باشگاه ؟

با شنیدن این حرف چنان به سمتم برگشت که حس کردم مهره های گردنش شکست : تو با این حالت میخوای بری باشگاه ؟

– خب آره .!.؟

بچه تو دیشب افت فشار داشتی

نباید کار سنگین بکنی ، حالا میخوای بری بوکس کار کنی؟

دلگیر از بلندی و خشم توی صداش بغ کرده ، عقب گرد کردم و از اتاق بیرون رفتم .

شلوار لی و هودی پوشیدم و بعد از برداشتن گوشی و کیف ورزشیم

از اتاق بیرون رفتم .

مهراد ، در حالی که داشت صبحونه میخورد با تعجب گفت : شال کلاه کردی ، به سلامتی جایی میخوای بری؟

– دارم میرم باشگاه ، خداحافظ داداش

داشتم تاکسی اینترنتی میگرفتم که گوشی از دستم کشیده شد و مهراد از لای دندان های کلیک شده غرید :

خیلی لجبازی غزال ، خیلی ..

صبر کن یه لقمه غذا کوفت کنم ، خودم میبرمت ‌ .

با لبخند پیروزمندانه ای نگاش کردم :

نوش جان کن عشقم .

#از زبان مارال

داشتم آماده میشدم برم بیمارستان که مامان ، خشن وارد اتاق شد و درو کوبید به دیوار

ترسیده از جا پریدم ولی قبل از اینکه دهنمو باز کنم ، داد عصبی مامان تو اتاق پیچید :

– مارال ، من باید از دهن این و اون بشنوم چه اتفاقی افتاده ؟

با فک افتاده گفتم : وا مامان چت شده ؟ چه اتفاقی ؟

– زن عموت زنگ زد همه چیزو گفت پس الکی نقش بازی نکن .

گفت ۱۵ سال پیش بچش نمرده و دیشب خونشون بودن و خیلی چیزای دیگه که من مطمئنم تو از تک تکشون خبر داشتی ولی هیچی به من نگفتی

مامان من …

داد زد : مرض و مامان ، درد و مامان ، حناق و مامان .

خب دختره ی احمق ، کی از مادر به آدم نزدیک تره ‌ ؟؟!..

خسته از شلوغ بازی هاش ، مثل خودش داد زدم : آره مامان ، ازت پنهون کردم . پنهون کردم چون اصلا پتانسیل نداشتم بازم بخوام باهات بحث کنم .

پتانسیل دعواهای همیشگی مون رو نداشتم .

بی حرف و بدون توجه به صدا زدن های مامان از خونه زدم بیرون و سوار ماشینم شدم .

بغضم شکست ، سرم رو گذاشتم روی فرمون .

گوشیم زنگ میخورد ، اولش بی اهمیت بودم ولی با تماس های پی در پی ، کلافه شدم و بی توجه به اسم روی صفحه جواب دادم :

بله بفرمایید .‌

صدای شوک زده ی ماهان تو گوشم پیچید : چیشده مارال ؟ گریه کردی ؟

داد زدم : آره گریه کردم به تو چه ؟

ولم کنید ، هرکی بهم میرسه میخواد مچمو بگیره

گوشی رو روش قطع کردم و سریع به راه افتادم که دیرم نشه

از وقتی بابا تو اون تصادف لعنتی رفت ، همه چیزمو از دست دادم

شاید بابا ، تنها کسی بود که واقعا دوسم داشت و حال دام براش مهم بود . تو این دنیا یه حامی داشتم ، که اونم ازم گرفته شد .

بعد از رفتن بابا ، من موندم و مادری که هفت سال تموم جلوم سنگ انداخت و کاری کرد که هرشب با گریه خوابم ببره .

دست بردم و موسیقی بیکلام و غم انگیزی رو پخش کردم .‌

ناخودآگاه شروع کردم به بلند حرف زدن :

خدایا ، مگه من چه گناهی داشتم که توی ده سالگی بابامو ازم گرفته بودی؟ خدایا مگه من چیکارت کردم که هفت سال برا رسیدن به عشقم عذابم دادی و درست شب خواستگاری …

خدایا ، خودت بگو این عذاب ها ، به جبران کدوم گناهه؟

همیشه با وجود همه ی درد هام گفتم : این نیز بگذرد

ولی با گفتن این سه کلمه ، کل زندگیم گذشت .

کدوم احمقی میگه چیزی به اسم تقدیر و شانس وجود نداره ؟

بخدا چرت میگه .‌

سرنوشت هممون از قبل نوشته شده و ما فقط به دنیا میایم که این فیلمنامه رو بازی کنیم .

درست مثل بازیگری که هیچ اختیاری رو دیالوگ هاش نداره .

به خودم اومدم و دیدم رسیدم جلو بیمارستان .

به محض پیاده شدن ، دستم کشیده شد و شوت شدم تو یه ماشین دیگه انقدر سریع اتفاق افتاد که هیچ‌ اختیاری از خودم نداشتم

با دیدن ماهان ، حرف تو دهنم ماسید

با عصبانیت غرید : چته تو ؟ میدونی چقدر زهره ترک شدم با این مدل حرف زدنت ؟ میدونی تا مرز سکته رفتم ؟؟؟

وقتی نگاهش به چشم های اشکیم افتاد ، ساکت شد و تو یه حرکت ناگهانی ، تن بی جونم رو به آغوش کشید و دستش رو نوازش وار روی ستون فقراتم کشید

ناخودآگاه اشک هام شدت‌ گرفت که با لحن دستوری گفت : گریه نکن

خودمم دلم نمیخواست اشک هام بباره ، این ضعف رو دوست نداشتم

خواستم اشک هامو پاک کنم که داغی لب هاشو رو پیشونیم حس کردم

با صدایی آروم ، ولی مملو از اقتدار گفت : اصلا خوشم نمیاد گریه کنی

سرمو انداختم پایین که با لحن ملایم تری ادامه داد : کی اشک خانوم منو در آورده ؟

:

:

:

قضیه رو که براش تعریف کردم ، خودش هم تو بهت رفت : مامان نگفته بود میخواد زنگ بزنه

ولی برام عجیبه تو بخاطر همین حرفا بهم ریختی ؟

– مهم نیست دیگه . برای گریه هم باید بهت بگم که بخاطر این موضوع نبود و اتفاق های این مدت همش رو هم جمع شد و نتیجش شد این ..

خواستم پیاده بشم که دستمو گرفت :

کجا میری ؟

– وا ، خو برم سر کارم دیگه ‌…

نه ، بشین امروز باید بریم یه جای دیگه

– کجا ؟

پیش غزال …

نویسنده : ترنج