ماهان و مارال در حال قدم زدنی عاشقانه بودند و مهراد و ماکان هم مشغول بحث .

در این بین فقط غزال و زهرا بودند که بیکار نشسته و سختی های زندگی می‌گفتند .

ماکان که گرفتگی مهراد را متوجه شده بود ، با دیدن آن دو فکری به سرش زد :

مهراد میدونی چقد وقته روتو کم نکردم ؟

مهراد در حالی که گیج به ماکان خیره بود گفت : ها ؟!!!

ماکان در حالی که سعی داشت به چهره ی مهراد که حالا تبدیل به علامت تعجب شده بود نخندد ، با چشم اشاره ای به غزال کرد :

میای جرئت ، حقیقت ؟

مهراد که حالا منظور او را گرفته بود ، کری خواند : برو جوجه ، برو با بزرگ ترت بیااااا

تو میخوای رومو کم کنی ؟

همانطور که مشغول کل کل بودند به دختر ها نزدیکتر شدند …

قبل از اینکه مهراد چیزی بگوید ، ماکان پیشدستی کرد و رو به غزال توضیح داد : غزال خانوم ، میخوایم بازی کنیم البته اگه شما و خانم کریمی مشکلی نداشته باشید .‌

– چه بازی ؟

غزال بود که با کنجکاوی سئوال پرسید و اینبار مهراد جواب داد :

جرئت حقیقت .

زهرا : ما که هستیم .

غزال هم قبول کرد و دو به دو رو به روی هم نشستند .

درست لحظه ای که خواستند بطری را بچرخانند ، ماهان و مارال هم که مشتاق بازی ، به جمعشان اضافه شدند .

اولین بار که بطری چرخید ، روی غزال و ماکان توقف کرد و ماکان باید سئوال میپرسید :

– خب غزال خانوم جرئت یا حقیقت ؟

اومممم از اونجایی که میدونم احتمالا همتون حقیقت رو انتخاب میکنید و بازی بی‌مزه میشه ، جرئت رو انتخاب میکنم .

ماکان اولین چیزی را که به ذهنش رسید گفت : آخرین پیامکی که داشتید رو بلند بخونید .‌

غزال با یادآوری اینکه آخرین پیامش متعلق به ایرانسل بوده ، ریز خندید و پیامک را خواند :

مشترک گرامی ، بسته ی اینترنت شما رو به اتمام است .

برای خرید بسته های اینترنت …

بار دیگر بطری چرخانده شد و نفرات بعدی مهراد و زهرا بودند

زهرا پرسید :

جرئت یا حقیقت ؟

– حقیقت

تا حالا‌ شده از کسی متنفر باشید ولی نتونید چیزی بهش بگید ؟

جواب مهراد یه کلمه و آن هم رو به ماهان بود : آره ..

غزال برا عوض کردن بحث گفت :

خب دیگه ، الان فقط ماهان و مارال موندن پس نیاز نیست دوباره بطری بگرده ..

ماهان پرسید :

جرئت یا حقیقت ؟

مارال : حقیقت

بزرگترین دروغی که بهم گفتی رو تعریف کن .

مارال کمی فکر کرد و در آخر گفت :

یه بار زنگ زده بودی که قرار بود باهم بریم شمال

من از دستت ناراحت بودم ، الکی گفتم آنفولانزا گرفتم ‌

ماهان خواست چیزی بگوید که راننده اتوبوس داد زد : همه سوار شید .

مارال که اوضاع را خطری دید ، اول از همه پرید داخل اتوبوس و روی صندلی کنار پنجره نشست .

غزال و زهرا به محض نشستن ، دوباره مشغول صحبت در رابطه با رشته هایشان شدند ‌

غزال و زهرا اگر چه جانشان به هم وصل بود اما در این موضوع تفاوت زیادی با یکدیگر داشتند

غزال به هنرستان رفته بود و حالا در رشته گرافیک تحصیل میکرد

ولی زهرا از همان اول دبیرستان و رشته ی تجربی را انتخاب کرده بود

چیزی که باعث میشد آن دو در کنار هم احساس کامل بودن کنند ، این بود که هیچکدام سعی نداشتند سلیقه ی خود را به دیگری تحمیل کنند .

زهرا از عشق خود به رشته اش میگفت و غزال با دقت گوش میداد

و وقتی غزال راجع به احساسش موقع طراحی میگفت ، زهرا گوش جان میسپرد

میانه های صحبتشان ، غزال نالید :

وای دارم از تشنگی هلاک میشم زری

– صبر کن برم ببینم آب معدنی ، چیزی پیدا میکنم برات .

غزال بی حرف منتظر ماند و زهرا به سمت صندلی مهراد و ماکان که ردیف اول بودند رفت : ‌

ببخشید ، آب معدنی داریم ؟

مهراد با دست به پیشانی کوبید :

ای وای چند تا صندوق خریده بودیم ، یادمون رفت توضیع کنیم بین بچه ها بفرمایید بشینید حالا میارم

زهرا ممنونی گفت و رفت کنار غزال و نشست

– چیشد ؟ آب آوردی؟

داداشت گفت الان میاره .

– دیدی میگن آب نطلبیده مراده ؟ وصف حال توئه

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست ، گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند .

غزال با شنیدن بیت شعرش مورد علاقه اش ، زیر لب خواند :

از باغ می برند چراغانی ات کنند

تا کاج جشن های زمستانی ات کنند

پوشانده اند «صبح» تو را «ابرهای تار»

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند