با ایستادن اتوبوس ، غزال و زهرا اولین نفراتی بودند که پیاده شدند

غزال چشم دوخته بود به این کویر غم انگیز .دانه ، دانه ی این شن ها انگار یاد آور گذشته بودند

چه تانک ها از رویشان رد شده بود ، چه مین ها در دلشان منفجر شده بود .

این خاک حرمت داشت .

نخل هایی که سر نداشت …

غزال فکر کرد اگر در آن زمان بود به جنگ میرفت ؟

یا از ترس جانش به بیرون مرز ها مهاجرت میکرد ؟

آیا آنقدر جسارت داشت که با دست خالی به دل دشمن بزند ؟

جرئتش را داشت نارنجک به کمر ببندد ، زیر تانک رفته و یک تنه ، محافظت کند از هزاران نفر ؟

کسی چه میدانست ؟

صدای روحانی کاروان به گوشش خورد :

این شهیدان دعا داشتند؛ ادعا نداشتند

نیایش داشتند؛ نمایش نداشتند

حیا داشتند؛ ریا نداشتند

رسم داشتند؛ اسم نداشتند

گمنام آمدند ، گمنام ماندند ، گمنام رفتند …

سیل اشک هایشان جاری شد

غزال نگاهی به گروهشان کرد ، بی شک اگر باز هم جنگ میشد این جوانان آماده تر از چهل سال پیش بودند . این نسل جوان ، آماده تر ، روشن تر و پخته تر شده بود …

غزال با تکان های دستی بیدار شد و با دیدن مهراد که بالا سرش ایستاده گفت :

چیشده ؟؟؟

– هیچی عزیزم ، دیگه رسیدیم گفتم بیدارت کنم .

غزال سرش را پایین انداخت ، از نظرش خودش بیشتر از مهراد مقصر بود . هرچند رفتار مهراد تا حدودی اشتباه بود ولی او حق نداشت اینطور بچگانه رفتار کند ‌

مهراد ، دست زیر چانه اش گذاشت و سرش را بالا گرفت

با دیدن پرده اشک نازکی که روی چشمانش بود گرفته شد

برایش دردناک بود ، خواهرش به ندرت کمی گریه میکرد ولی در این مدت هربار غزال را دیده بود ، نم اشک را در چشمان کودکانه اش میدید . بوسه پرمهری روی پیشانی اش نشاند :

متاسفم ، نباید انقد تند میرفتم .‌

غزال تصمیمش را گرفته بود ، این ضعف و حرف نزدن ها تا کی ؟

در این مدت همه را اذیت کرده بود

این روز ها غزال وحشی درونش گم شده بود ، این رام شدن را دوست نداشت ، اصلا دوست نداشت .

لب زد :

داداش ، لطفا امشب با ماهان تو اتاق باشید کارتون دارم .

– چیکار داری ؟

باید باهاتون صحبت کنم

مهراد کمی تردید داشت ولی با این حال قبول کرد : باشه ساعت نه منتظرم .

::::::::::::::: دو ساعت بعد

غزال چند ضربه به در زد و ماهان به سرعت در را باز کرد

کنجکاو بود این دختر کوچولو چه میخواهد بگوید که اینطور بال بال میزند .

غزال روی مبل ، رو به روی برادرانش نشست :

برعکس همیشه ، ایندفعه میدونم از کجا شروع کنم . اول اینکه ازتون معذرت میخوام ، بابت تموم رفتار های اشتباهم تو این مدت

بالاخره آدم گاهی اوقات به افراد دوست داشتنی زندگیش ، ناخواسته آسیب میزنه ‌ .

منم تو این مدت نیاز داشتم که این اتفاقات رو هضم کنم و الان اینجام بابت عذر تقصیر .

حلال کنید اگه تو این مدت کمی و کاستی دیدین ‌…

حرف هایش را زد و از اتاق بیرون رفت .‌ به حیاط هتل رفت و کمی قدم زد ، این تنهایی را دوست داشت

تنهایی بعد از موفقیت .

در حس و حال خودش بود که با کسی سینه به سینه شد و‌ جیغ بنفشی از ترس کشید

صدای آشنایی نگران زمزمه کرد :

غزال خانوم منم ، نترسید .

غزال همانطور که نفس نفس میزد گفت : برادر من ، یه اهمی اوهومی ، چیزی .

– بخدا ندیدمتون . راستی ، این وقت شب خطرناکه تنها اومدین بیرون

نه مشکلی پیش نمیاد ، در ضمن اگرم پیش بیاد خودم میتونم حلش کنم

ماکان ناخواسته لبخندی زد این دختر رام نشدنی بود

مطمئن بود این لجبازی و یکدندگی اش روزی بلای جانش خواهد شد

غزال با اجازه ای گفت و از کنارش رد شد و دوباره وارد هتل شد .

تا وارد اتاق شد زهرا جلویش را گرفت :

وای غزال چیشد ؟ گفتی بهشون !

وای خدا مرگت بده یه حرفی بزن دق مرگ شدم !؟! ….

غزال با حوصله رو به رویش نشست و مو به مو جریان را برایش تعریف کرد . همه چیز بجز دیدارش با ماکان را ، موضوع آنقدری برایش بی ارزش بود که حتی نخواهد درباره اش فکر کند .

از نظرش همه چیز درست شده و به حالت عادی برگشته بود

شاید وقت آن بود اتفاقات تازه ای برایش رقم بخورد و برگ جدیدی از زندگی اش باز شود .

قطعا دختری مثل غزال زندگی آرام و نرمالی نخواهد داشت .

:::::::::::# سه سال بعد :

از زبان غزال :

سه سال از اون روز ها میگذشت و من با خانواده جدیدم خو گرفته بودم ‌دو روز یک بار به مامان آسیه و بابا فرهاد سر میزدم .

زندگیم حسابی عوض شده بود ، همه چیزم عوض شده بود

توی هنرستان و در رشته ی گرافیک درسمو ادامه دادم علاقه ام توی موسیقی رو ادامه دادم و حالا به طرز ماهرانه ای گیتار میزدم

علاقه و تلاش شدیدم به گرافیک باعث شد همون سال اول دانشگاه دولتی قبول شم . خوشحال بودم که نسبت به همسن و سال هام یه سال زودتر دیپلم گرفته بودم و این رو یه جور پیشرفت میدونستم .