ناباورانه چند قدم جلو رفتم و از همونجا دیدم که با بی خیالی یه لیوان آب گذاشت تو ماکروفر و از تو کابینت برای خودش کافی میکس درآورد.
– از کی بیداری؟ عرضه نداشتی یه چایی دم کنی؟
– می گم بیا این در و باز کن عوضی.. چرا همه اش می خوای من و آزار بدی آخه؟
یه کم مکث کرد و با تعجب ساختگی زل زد بهم.
– این از اون حرفا بودا! الآن من دارم آزارت می دم.. یا خود احمقت که به جای تخت گرم و نرم شبت و رو زمین سفت صبح کردی؟
– احمق همه کس و کارته!
با خنده لیوان و از تو ماکروفر درآورد و حین ریختن محتویات کافی میکس تو آب در حال جوشش گفت:
– حرفای دیشبم و به هیچ جات نگرفتی نه؟
تمام بدنم می لرزید و به زور منقبض کردن عضلات و مشت کردن دستام داشتم کنترلش می کردم تا به رعشه تبدیل نشه ولی.. برای لرزش صدام هیچ کاری نمی تونستم بکنم:
– الآن که چی؟ دق و دلی چی و داری سر من خالی می کنی؟ کس و کار نداشته ات؟
صدای خنده اش بلند تر شد و من اینبار دندونام و محکم به هم فشار دادم از زور خشمی که با تک تک کاراش بهم وارد می کرد.
– مثلاً تو خیلی کس و کار داری که من از زور حسادت بخوام به خاطرش ازت انتقام بگیرم؟ دقیقاً به چی تو باید غبطه بخورم؟ کل ایل و تبارت یه دایی و زن دایی زپرتیه که از صد تا دشمن برات بدترن.. با یه مادری که.. فایده نبودنش برات خیلی بیشتر از بودنشه.
– خفه شو.. خفه شو دهنت و ببــــــــند!
حین جیغ های هیستریکم با قدم های بلند رفتم سمتش و مثل همیشه تنها کاری که ازم براومد مشت کوبیدن به بدن سفتش بود که می دونستم با این زور کم من هیچ تاثیری قرار نیست روش بذاره.
اونم انگار واقعاً داشت با من مثل یه عروسک.. یا مثل همون حیوونش بازی می کرد که بدون تلاش برای مهار ضربه هام فقط لیوانش و بالا گرفت و گفت:
– نکن ابله.. می ریزه روت!
با حس اینکه این مشت ها.. درست مثل بد و بیراه گفتن به کس و کار نداشته اش.. به قول خودش نه می تونست من و آروم کنه.. نه اون و عصبی یه کم فاصله گرفتم و ضربه ام و اینبار به نقطه ای وارد کردم.. که خوب می دونستم طرفم و زخمی می کنه و دیدن اون زخم هم.. حتی شده یه ذره دلم و خنک می کنه.

واسه همین.. بی اهمیت به عواقبش.. حین نفس نفس زدن غریدم:
– آره.. داری حسرت همین و می خوری. من حداقل یه مادری دارم که هفته ای یه بار برم ببینمش. تو چی؟ تو چی داری دقیقاً؟ مادری که مادر خودتم نیست و از سر ترحم به فرزندی قبولت کرده.. پونزده ساله که زیر خاکه.. تا الآن حتی استخوناشم پوسیده.. شاید اگه همین الآن سقط بشی و بمیری.. بتونی اون دنیا ببینیش.. چون جای جفتتون وسط جهنمه راحت همدیگه رو پیدا می کنید.. تو به خاطر بلایی که سر من آوردی.. اون هرزه هم به خاطر پرورش دادن یه جانی مثل تو که…
با ضربه محکمی که توی دهنم کوبونده شد از شدت دردی که کل صورتم و درگیر کرد لال شدم و یه دستم و چسبوندم به دیوار تا نیفتم و اون یکی رو چسبوندم به لبی که پاره شدنش و از خونی که بلافاصله دهنم و پر کرد تشخیص دادم.
از وسط حرفام دیدم چشماش پر از خون شد و فاصله رو کم کرد ولی عجیب بود که دیدن این صحنه جری ترم کرد تا ادامه بدم و اینم شد نتیجه اش..
هنوز یه نفس کامل نکشیده بودم که از پشت گردنم و تو مشتش گرفت و از جلو من و کوبوند به دیوار و یه طرف صورتم که بین دستش و دیوار سفت داشت له می شد و تا جایی که می تونست فشار داد.
صدای خش دار شده اش و از کنار گوشم شنیدم وقتی گفت:
– کثافت مگه بهت نگفته بودم اسم مادرم و به زبونت نمیاری؟ مگه نگفتم به گه خوردن میندازمت؟ دلت همین و می خواد آره؟ آرهههههه؟
آره دوم و جوری نعره کشید که تا چند لحظه با صدای سوتی که تو گوشم پخش شد نمی تونستم چیزی بشنوم.. چشمامم از شدت ترس بسته بودم و هیچی نمی دیدم..
ترس هم داشت.. بودن با یه آدم روانی بی تعادل زیر یه سقف.. با در بسته ای که توان باز کردنش و نداشتم به خودی خود ترسناک بود.. چه برسه به اینکه بخوام این وسط با حماقت این شرایط و برای خودم سخت تر کنم.
می دونستم این عصبانیت قرار نیست به این زودی ها تموم بشه.. نقطه ضعفش و پیدا کرده بودم.. ولی تبعات بعدش انقدر شدید بود که همون لحظه به غلط کردن بیفتم از اینکه تا این حد پیش رفتم و آتیش انداختم به جونش.. آتیشی که تهش دامن خودم و می گرفت.