خشمگین و عصبانی با صدای بمش نعره میکشید….
_ تو به چه حقی دستای کثیفتو به کاترین زدی ؟
_ زده باشم که چی ؟ مگه چه نسبتی با تو داره ؟
چرا این آدم همچین میکرد ، قصد داشت بین من و گابریل تفرقه بندازه قصدش چی بود ؟
_ اول که مادرت زندگی مامانم رو نابود کرد اما من نمیزارم که بتونی زندگیم رو خراب کنی ، عوضی !
محکم تر دستش رو پیچوندم و به عقب کشیدمش ،
_ لطفاً !
نفس های بلند میکشید تا عصبانیتش فروکش کنه ، اما هر بار با هر حرف الکسیس جنون بهش دست میداد …
و بالاخره تا مشتی حوالش نکرد آروم نگرفت …
به فکر اینکه قراره با من چیکار کنه ، تمام بدنم به لرزه افتاد …
الکسیس در حالی که دستش رو روی لب های خونیش گذاشته بود ….قبل از اینکه حرفی بزنه …
گابریل لب زد:
_ حساب تو رو به موقع میرسم مرتیکه!
صورت عصبانیش رو به سمتم برگردوند و
چپ چپ نگام کرد ، محکم دستمو گرفت و کشون کشون به سمت کلبه ی چوبی که تقریبا چند قدمی ازمون فاصله داشت برد .…
تا حالا همچین کلبه ای رو ندیده بودم …
با چنگی درش رو باز کرد ، و محکم به داخل هلم داد ،
کلبه قدیمی و تاریک بود …
تاریکی که با نور ماه و ستاره ها روشن میشد …
سکوت…..
تاریکی….
وترس…
سکوت سردی همه ی فضا رو گرفته بود …
با صدای قدم هاش فهمیدم داره بهم نزدیک میشه ،
عصبانی غرید :
_ چرا بهت نزدیک شده ؟ اون عوضی چی داشت میگفت ؟
قدم به قدم نزدیکتر میومد …
مثل یک معتاد تنم به خارش افتاده بود و نیاز داشتم لمسم کنه…..
تنم می لرزید،حرفاش داغونم می کرد …
با بغض و بیچارگی گفتم:
_ چرا داری اذیتم میکنی ؟ میگم که هیچ کاری نکردم ! نزدیک بود بیفتم تو دره که نجاتم داد …. فقط همین ! …
صورتش دقیقا مقابل صورتم قرار گرفت ، نفس هاش تند و کوبنده به صورتم میخورد …
گیج از کارش بودم اما وقتی لب هاش قسمت بیشتر از گردنم رو گرفت و بین دندوناش مکید ؛ بی اختیار نالیدم :
_دردم میاد….وای!
گوشت گردنم اسیر دندان هاش شد و مثل یک گرگ وحشی تنم رو میگزید و زیر دندان های نیشش پوست حساسم رو بازی میداد …
بعد از چند دقیقه بیخیال گزیدن گردنم شد ، سرش رو بالا گرفت و مستقیم به چشمام خیره شد …
چشمای قرمز خمارش در تاریکی شب بیشتر می درخشید ،
با لحنی گرم و کشنده لب زد ؛
_ چرا اومدی اینجا ؟ اگر پیش من باشی جونت در خطره ! بهتره از اینجا بری و اینقدر هم با مردا نگردی !
انگار کسی قلبم رو خراش داده باشه ، با بهت گفتم :
_ منظورت چیه ؟
_ من و تو …شدنی نیستیم … نمیتونیم ، اگر من کنارت باشم بهت آسیب میرسونم …
بی تفاوت به حرفش اولین دکمه ی لباسم رو باز کردم و یقه ی مانتوم رو کنار زدم ،
بی توجه به نگاهش که روی قفسه ی سینم قفل شده بود ….
جای دندان های نیشش رو که به خوبی روی گردن سفید و ظریفم مشخص بود ، نشونش دادم …
کبود و سیاه ….
_ میبینی ؟ این جای دندون نیش توئه ! این باعث شد من رو از مرگ نجات بده ! تو باعث شدی ! اگر تو نبودی من مرده بودم ! چرا متوجه نیستی ؟ من …. من ، بدون تو میمیرم !
_ اما من نمیخوام جونت تو خطر بیفته ،
_ نمیفته ! تا تو هستی و من کنار توام چیزیم نمیشه !
دستم رو روی سرشونه های بلند و محکمش گذاشتم و ادامه دادم :
_ میشه ، همه چیز شدنیه !
«گابریل»
تا به حال دختری به لجبازی کاترین ندیده بودم …
چرا درک نمیکرد ؟ چرا نمیفهمید اینطوری به صلاحشه ! چرا نمیفهمید وقتی اون کوچکترین دردی داره من … من نابود میشم …
چرا متوجه اشتباهش نبود ؟
دستای ظریفش رو روی سرشونه هام قرار داد که برای لحظه ای از خود بی خود شدم اما فورا
حرف باربارا تو ذهنم اکو شد ….
“سعی کن ازش دوری کنی ، چون هر لحظه ای که با تو هست خطر اونو تهدید میکنه چرا که از نظر خدایان آسمان و جنگل اینکه یه گرگینه با ومپایر باشه جرمه و مرتکب گناه بزرگی شده و در واقع قانون رو نقض کرده”
قدمی عقب رفتم و کلافه چنگی به موهام زدم …
_ نه …. نه نمیشه ! به نفع خودته که نشه ! پس برو….
«راوی»
هکتور عصبانی تر از همیشه بانگ کشید :
_ شما ها کدوم گوری هستین ؟ لعنت بهش ! لعنت ؛
لوییس و امیلی فورا به سمت پذیرایی حرکت کردند ، مارتا هم در حالی که به خدمتکار ها میگفت که چه غذایی رو برای فردا حاضر کنند ، دست از کار کشید و او هم با عجله و هراسان به پذیرایی رفت …
هکتور روی مبل نشست و مشت محکمی روی میز کوبید :
_ لعنتیا ، عرضه یه کارم ندارن که درست انجام بدن ….
صورتش تماماً از شدت عصبانیت سراسر خون شده بود .…
_ لعنت به این شانس ؛
هر سه نفرشان کنجکاو بودند که بدانند چه مسئله ای است که انقدر اعصاب هکتور را به هم ریخته ….
لوییس قدمی جلو برداشت تا دهان باز کند و دلیلش را جویا شود…
هکتور با صدایی بلند به طرزی که همه ی اهالی باخبر شوند فریاد زد …
_ من باید یه دو هفته ای عمارت رو ترک کنم….یه کار رو نتونستن درست انجام بدن ، بازم پیش انسانها مکانمون لو رفته …باید برم بالای سرشون ..
مارتا نگران بود اما میدانست هکتور بارها و بارها این کار را انجام داده … اما بازهم برای همسرش و پدر بچه هایش نگران بود بی اراده به سمت هکتور قدم برداشت و بازویش را چنگ زد و محکم به خود فشرد ..
_ هکتور عزیزم ، تو نرو ، بزار خودشون انجامش بدن ، اگر اتفاقی برات بیفته م…
عصبانیت هکتور با دیدن چهره ی نگران همسرش در یک لحظه فرو کش کرد ….
بوسه ای روی پیشانی همسرش نشاند
_ مجبورم … اگر نرم جون شما و همه ی قبیلمون تو خطر میفته … بهت قول میدم که برمیگردم اما اگر بر حسب اتفاقی برنگشتم ، مردی به اسم ساواش شما رو راهنماییتون میکنه که کجا برید و چیکار کنید …. برمیگردم….
مارتا بی اراده اشکی از دیدگانش جاری شد و به پایین چکید ، و محکم خود را به سمت آغوش هکتور کشاند ….
_ هکتور…. هکتور میدونی که اگر اتفاقی برات بیفته من زنده نمیمونم … نرو …لط
_ هیشش ! آروم… برمیگردم …
مارتا خود را کنار کشید و اشکش را با پشت دست پاک کرد …
نگاه ترسناکش را بین لوییس و امیلی گذراند ….
_ کاترین خودسر ، کدوم گوری تشریف دارن ؟
پارت نذاشتی؟🥺💞🥺💞🥺
هنوز ننوشتم ، بخاطر یک سری مشکلات ممکنه پارت بعدی رو دیر بزارم ،❤️
آها باشه آجی😘
خواهش خوشگلم❤️😍
امشب پارت میزاری؟
نه گلم ، پارتا تموم شدن باید دوباره بنویسم❤️
اوکی گلم❤😘
مرسی❤️😘
عالیه مگه میشه ولش کرد
عالیییییییییی از وقتی پیدا کردم رمانتو ول کنش نیستم همش میرم از اول میخونم تا باز پارت بزاری
مرسی مرسی مرسیییییییییییییییییییییییی
عاشقشممممممممممممممممممم