از استرس کمی رنگ پریده شده بود

با دیدن غزال با عجله به سمتش رفت

قبل از اینکه فرصت کند چیزی بگوید ، غزال پرسید :

شیری یا روباه ؟

بی معطلی جواب داد : یه شیر که مثل سگ ترسیده …

قهقهه غزال مثل همیشه توجه همه را جلب کرد که اینبار مهراد ، عصبی به سمتشان آمد و بازوی غزال را گرفت :

– غزال هزار بار بهت گفتم وقتی بیرونیم انقد بلند و با عشوه نخند

غزال در حالی که سعی داشت بازویش را از حصار دستان مهراد آزاد کند گفت :

چی میگی مهراد توهم داری ؟

من کجا با عشوه خندیدم ؟؟؟؟؟

همان لحظه ماهان سر رسید و با دیدن بازوی گرفتار غزال ، اخم هایش در هم شد :

ول کن دستشو شکوندی مهراد .‌

مهراد عصبی از دخالت ماهان گفت :

به تو چه ؟ خواهرمه …

ماهان خواست چیزی بگوید که سد اشک های غزال بی اجازه اش شکست و قطره های اشک ، صورت بی نقصش را خیس کرد .

مهراد رهایش کرد ولی قبل از اینکه بتواند چیزی بگوید ، غزال به سرعت دوید و از چشمشان دور شد .

زهرا قبل از اینکه بخواهد دنبالش برود ، حرفی را که روی دلش سنگینی میکرد به زبان آورد :

آقا مهراد ، قطعا میدونید که غزال خیلی دیر می‌بخشه ، مگه نه ؟

حرفش را زد و آن دو را با یکدیگر تنها گذاشت .

غزال خارج از دیدش بود ، نتوانست پیدایش کند .

با نگرانی به سمت مهراد ، ماهان و ماکانی که انگار تازه به جمعشان اضافه شده بود رفت :

غزال نیست

ماهان بهت زده گفت : یعنی چی نیست ؟

این را گفت و بی هوا یقه ی مهراد را چسبید که داد زهرا بلند شد :

بسه دیگه ، میفهمید ؟ غزال ..

گلوله اشکی روی گونه اش چکید و باقی حرفش را خورد

هرکدام به سمتی رفتند

ماکان عصبی اطراف را میگشت که خرابه ای ، چشمش را گرفت

کمی سرک کشید و غزال را در حالی دید که زانوهایش را جمع کرده و بی صدا اشک می‌ریخت

نه ناله ای و نه گلایه ای

چه مظلومانه و صد البته غریبانه

غزال هم او را دید ، پسری که در پی این غزال گریز پا آمده و پیدایش کرده بود ، به راستی شکارچی خوبی بود .

حرفی نزد ، میترسید کلمه ای بگوید و بغضش بشکند

سکوت کرد ، مثل تمام این مدت سکوت کرد و غم هایش را فرو خورد

ماکان کمی نزدیک تر شد :

غزال خانوم ، میشه بلند شید بریم ؟

مهراد خیلی نگرانه

کنترل نیشخندش دست خودش نبود

به راستی ، چه کسی منتظرش بود

اصلا او که بود ؟

متعلق به چه کسانی بود ؟

افکار به سرش هجوم آورده بودند

این غم ها برایش زیاد بود ، سرجمع چند سالش بود ؟

چه چیز ها که تجربه نکرده بود

عقده هایش را در رینگ بوکس خالی کرده بود .

ماکان دوباره پرید وسط افکارش :

ببخشید ، میشه یه حرفی بزنید ؟

یا حداقل بلند شید ؟ نگرانن همه

عصبی خواست بگوید : بخدا همه ی اینا رو یه دور گفتی

دلم بخواد بلند میشم ، اصلا تو چیکاره حسنی ؟

خواست بگوید اما پشیمان شد

شاید بهتر بود سکوت میکرد ، گاهی وقت ها سکوت بهترین چیز بود

این تکه از آهنگ به ذهنش هجوم آورد :

بهترین کار سکوته و سکوت یعنی قهر

پشت سر ماکان به راه افتاد مهراد با دیدنش به سمتشان آمد :

خدا خیرت بده ماکان

بعد نگاهش را خیره خواهر کوچولویش کرد ، قبول داشت خیلی تند رفته ، او حق نداشت غزالش را برنجاند . غزال را به آغوش کشید اما با حس بدن کمی سردش جا خورد

غزال سکوت کرده بود ، خسته از این کشمکش ها …

زهرا از پشت سر بغلش کرد :

کجا بودی خواهری ؟

غزال با خنده گفت : تو که منو میشناسی ، غیب میشم یهو .‌

بعد هم بی توجه به مهراد وارد اتوبوس شد

برادرش خیلی خوب میدانست غزال به این راحتی ها کوتاه نمی آید

ماکان همچو غزال سکوت اختیار کرده و ماهان سوار ماشین شد

همینکه مهراد سوار اتوبوس شد ، مرضیه به سمتش حمله ور شد :

آقای معینی ، شما به چه حقی اینطوری با من صحبت میکنید ؟

مهراد هاج و واج به مرضیه نگاه میکرد و مرضیه هم توپ پری داشت

با عصبانیت پیام مهراد را نشانش داد

مهراد ده باری پیام را خواند :

بخدا من همچین چیزی ننوشتم ، نمیدونم اینو کی فرستاده

مهراد در حال توجیه بود و غزال و زهرا ریز ریز میخندیدند

در همین حین زهرا هندزفری اش را در آورد و یکی را در گوش خود گذاشت و دیگری را به غزال داد :

دوباره با اون دستات ، منو نوازشم کن

دلِ من خونه بیا مست و خرابش هم کن

بیا منو بساز دوباره من با تو خوشم چون

دوباره با اومدنت همه جا رو روشن کن

ما که این حرفا رو نداریم ، بگو مشکلت چیه

بگو آخه دلیلِ اون اشکای خوشگلت چیه؟

بگو توو دلت کیه ، من اصا کاری ندارم

بدونم کسیو میخوای ، میکنم ولت دیگه

دیگه اصلا ، نمونده نایی که بخوام بکنم بحث من

دیگه پژمرده شدم رسما ، خسته ام…