تمام سعی‌ام را کردم که تا رسیدن به خانه هیچ صحبتی با او نداشته باشم، او هم همانطور عصبی رانندگی‌اش را میکرد و به من کاملا بی توجه بود.

سعی کردم چشم ببندم و خودم را به خواب بزنم که مبادا دلش بخواهد من را برای چیزی بازخواست کند! با توقف ماشین بود که گوشه‌ی چشمم را گشودم و با دیدن در خانه نیم خیز شدم تا درب را بگشایم که صدایم زد:

_ بشین باهات حرف دارم!

دستم روی دستیگره متوقف شد و منتظر گوش به او دادم:

_ گفتم بشین سر جات!

زیر لب غرید، و کاملا منظورش این بود که تکیه بدهم و آماده‌ی خارج شدن نباشم!

ناچارا نفس عمیق و کلافه‌ای کشیدم و دست به سینه شدم:

_ میخوای درس بخونی، بخون، میخوای کار کنی؟ بکن، البته اونم شرایط خودشو داره، اما فکر خونه گرفتن و طلاق و این چیزارو از کله‌ت بیرون کن حورا، میخواستی بچه‌مو ببینی، میبینی و تا اخر هم بیخ ریشش میمونی!

سری به تایید تکان دادم و خیره‌اش شدم:

_ نظر لاله هم همینه؟ اینکه با وجود زن اولت، بشه زن عقدیت و بچه‌تو به دنیا بیاره و من مثل یه ادم اضافی جلو چشمش باشم؟

با سکوتش پوزخندی زدم:

_ حتی اختیار خونه‌ت هم از دستت پریده قباد، داری از زن صیغه‌ایت و خاله‌زنکا دستور میگیری و خودت بیخبری! البته حق داری منم خیلی گولشـ…

_ خفه شو!

صدایم در گلو خفه شد و او با رگ پیشانی ورم کرده خیره‌ام شد:

_ خفه شو حورا، انقدر سعی نکن با من یکی به دو کنی!

انگشتش را به سمتم گرفت:

_ خوب میدونی بخوام لج کنم خوب میکنم حورا، سه سال به ساز تو رقصیدم، به خواست تو لاله‌رو گرفتم، حالا هم بشین عاقبت تصمیمای سرخودتو ببین!

با حرص خیره‌اش شدم و گفتم:

_ بالاخره اون روز که بخوای از اینجا بندازیم بیرون میاد قباد، اما مودم قبل از تو میرم…نمیذارم بیشتر از این تحقیر شم!

به سمت در برگشتم و خواستم بازش کنم که صدایش دوباره متوقفم کرد:

_ این خیالو به گور میبری حورا، با خواستگار جور کردن و نقشه کشیدن نمیتونی به جایی برسی!

گیج به سمتش برگشتم، چه میگفت و چه میشنیدم؟ با دهان باز خیره‌اش شدم:

_ خواستگار جور کردن؟ چرندیات چیه که میگی؟

پوزخندی زد، سوییچ را از ماشین کند و درحالی که دستی را میخواباند گفت:

_ برو خودتو سیاه کن، به همین خیال باش، از الان راه افتادی پسر جور میکنی، بعد فاز غرور و کسب و کار گرفتی؟ که چی؟ اره درس میخونم میرم سر کار رو پا خودم وایسم، بعدش جدا میشم و میرم با یکی دیگه میریزم رو هم؟

بغضی که به گلویم فشار اورد را سعی کردم با قورت دادن فرو دهم، اما لرزش چانه‌ام که دست خودم نبود!

کمی به سمتش خم شدم و با تمام خشمی که در نگاهم داشتم به اویی که با اخم نگاهم میکرد خیره شدم:

_ برو ببین باز کی برای بهم زدن زندگی من نقشه کشیده که اومدی باز منو مقصر میبینی، پیداش کردی مشتاقم بدونم، حتما بهم بگو!

در را گشودم اما با یادآوری چیزی سر به سمتش چرخانده ادامه دادم:

_ و یه چیز دیگه، خیالت راحت، تا به دنیا اومدن بچه‌ت و دیدن اون بی گناه‌ِ معصومی که مادرش لاله‌س میمونم، اما کافیه دیگه روی خوش از من نمیبینی قباد خان، تا بوده سعی کردم خوب باشم، دیگه نیستم!

و بدون معطلی پیاده شدم که از دردی که در بخیه‌هایم پیچید کمی خم شده دست به زخمم گرفتم. نفسم را با هوف بلندی بیرون دادم.

کیمیا از دور به سمتم آمد و زیر بازویم را گرفت، با کمکش داخل رفتم، در ورودی خانه، کیمیا شرمنده ام کرد و برای باز کردن بند کفش‌هایم خم شد، همان لحظه لاله با شکمی که کمی برامده شده بود و در لباس تنگی خودنمایی میکرد در راهرو ظاهر شد:

_ عه وا کیمیا چیکار میکنی؟

کیمیا کمک کرد کفشم را در بیاورم و دوباره زیر بازویم را گرفت:

_ هیچی لاله‌جون تو چیکار میکنی؟

لاله پوزخندی زد و خیره‌ی من شد:

_ به به، میبینم زیبای خفته برگشته!

ابرو بالا دادم:

_ نترس لاله‌جان، با یه عمل کیست آدم که نمیمیره!

چشمانش را درشت کرد و با خنده گفت:

_ ای بابا، کیست داشتی؟ برای همین پس نتونستی بچه بیاری نه؟ بمیرم برای قبادم که سه سال به پات سوخت!

چشم در کاسه چرخاندم و با لبخند در حالی که به سمت پله‌ها میرفتیم گفتم:

_ سه سال بود لاله‌جان، انشالله ازین به بعدو می‌سازیم!

سکوت کرد و کیمیا هم زیر زیرکی خندید، از پله‌ها بالا رفتیم و به سمت اتاقم حرکت کردیم:

_ دلم خنک شد، همیشه اینجوری باش حورا، همچین حال ادم جا میاد وقتی پررو میشی!

به آرامی خندیدم:

_ قبلا که چندان خوشت نمیومدا!

مصلحتی اخم کرد و تشر زد:

_ حرف نباشه عروس، راه بیفت ببینم، بگیر یخواب پا نمیشی…

بلندتر خندیدم که باز هم درد کمی در بخیه‌هایم پیچید، روی تخت دراز کشیدم و او هم با گفتن اینکه داروهایم را می‌آورد تنهایم گذاشت…