ان که دیشب تنم را طواف داد که بود پس؟

مگر همین قباد نبود؟ بوسه‌ها؟ ان گرمای…

گرمایی نبود! از یاد بردم صداهای ذهنم را؟

پاهایش را از تخت پایین گذاشت:

_ قباد؟

نیم نگاهی به سمتم انداخت:

_ بله؟

دیشب نگفته بود جانم؟ اب دهانم را قورت دادم و کمی به سمتش خم شدم:

_ چیشد قباد؟ دیشب…

_ دیشب چی؟ مگه خودت همینو نمیخواستی!

ابروهایم بالا پرید:

_ من؟

در حالی که شلوارش را میپوشید خونسرد نگاهی به سویم انداخت:

_ پس کی؟ من بودم از رفع نیاز همسر و شرع و تبعیض قائل نشدن میگفتم؟ گفتی برات کم گذاشتم؟ خب…خرجیتو که میدم، یه سکسه که بیا، میخوای هر هفته بیام بکنمت برابر شه؟

قلبم داشت به سینه‌ام چنگ می‌انداخت و مغزم داشت قلب دیوانه را سرزنش میکرد!

دستم را روی سینه‌ام گذاشتم:

_ اما…دیشب گفتی، گفتی برات مهم بودم…همیشه…

از جا برخاست و پیرهنش را از روی تاج تخت برداشت:

_ گفتم بودی…همیشه بودی، نگفتم هستی!

اب دهانی که قورت داده نمیشد را با چنگ زدن گلویم سعی کردم پایین دهم، اما نشد انگار…

چیزی میان گلویم گیر کرده بود که میخواستم بیرونش بکشم اما نمیشد…

اشک به چشمانم هجوم اورد و صدای در من را به خودم اورد…

رفته بود، رفته بود و بار دیگر قلبم ترک برداشت…رفته بود و بار دیگر زخم زد به این تن عاشق…