مدتی گذشت، دقیق چقدر بود را نمیدانم، اما شاید ده دقیقه!

با صدای قدم‌هایی که نزدیک میشد سر به عقب چرخاندم، با دیدن قباد بدنم یخ بود، یخ‌تر شد!

شوکه راست ایستادم و نگاه از او گرفتم، سرش پایین بود و ظاهرا نگاهم را ندیده بود.

_ بیا تو، سرده…

دستوری گفته بود، اما سعی کردم اهمیت ندهم:

_ نه زیاد، خوبم…

_ گفتم بیا تو، کیمیا منتظر توعه!

اخم کردم:

_ جای زنی که از زندگی زناشوییش خوشبختی ندیده اونجا نیست، کیمیا درک میکنه!

_ خوشبختی ندیدی یا زدی خرابش کردی؟

عصبی غریدم:

_ نمیخوام تو روزی که برای کیمیا مهمه بحث کنم، قباد! پس بی زحمت ادامه نده!

نزدیکتر شدنش را حس کردم، بیشتر رو گرفتم و به حوض خیره شدم:

_ من رفتم خواستگاری لاله؟ من رفتم دست لاله رو گرفتم اوردم گذاشتم جلوت؟ اره؟

عصبی خندیدم:

_ نکه تو هم خیلی ناراضی بودی، همون شب اول خوب مزه‌ش کردی که دیگه نگات به من نیوفتاد!

_ چیه از چی بدت میاد؟ فکر کردی بری خواستگاری بیاریش، بچه میخواستی دیگه، لک‌لک که نمیاره، با مراحلش آشنایی!

زیرلبی از حرص غریدم:

_ بله سه سال آشنا بودم باهاش، جالبه که لاله همون شب اول تخمش سبز شد!

بازویم که اسیر دستش شد و بدنم را عقب کشید وحشت زده هینی کشیدم و برای نیوفتادنم از لبه‌ی حوض، دستم را به زمین گرفتم:

_ چیکار میکنی روانی؟