نفس عمیقی کشید، سری به تایید تکان داد و درب سمت خودش را باز کرد:

_ پس بفرمایید، کیمیا چکاپ داره، بعدش یه جایی هست بریم بهتون نشون بدم!

خوشحال از اینکه در معاینه‌ی کیمیا همراهم کرده بودند، به دنبالشان پیاده شدم:

_ چه جایی هست؟

کیمیا به جا وحید دستم را گرفته و نیشش را شل کرد:

_ یه جا که قراره داداشم دنیا رو زیر و رو کنه ام پیدات نکنه!

از حرفش خندیدم، هیچوقت فکرش را نمی‌کردم یک روز با کیمیا پشت برادرش را با حرف ببندیم و پنهانی از او کاری کنیم!

عروس و خواهرشوهر، علیه داماد دست به یکی کنند، قشنگ بود، برای من قشنگ بود!

وارد ساختمان پزشکان شدیم، به دنبال مطب کیمیا، انگار دکتر دیگری انتخاب کرده بود، وقتی پرسیدم هم، با چشم اشاره‌ای به وحید که سر در گوشی برده بود، کرد.

حالا یا میگفت جلوی وحید چیزی نگویم، یا منظورش این بود که وحید نگذاشته و خودش دکتر انتخاب کرده!

بهرحال چندان مهم هم نبود، همینکه وحید نمیفهمید من باردارم کافیست، چون محال است در این صورت به قباد نگوید!

حق هم دارد، باز هم و همیشه حق را به وحید میدهم، مرد عاقل و داناییست…

تصور کن من تنهایی چگونه فرزندم را بزرگ کنم؟ خدا میداند چگونه خواهد گذشت!

اصلا اگر بعدا شکمم برآمده شود و وحید ببیند، شاید بخاطر اینکه از او پنهان کرده‌ایم به قباد خبر دهد، نه؟

با باز شدن درب آسانسور افکار مالیخولیایی را کنار زده بیرون رفتیم، در مطب دکتر باز بود.

داخل که شدیم، هیچکس نبود، جز منشی!

بعد از صحبت‌های اولیه، کسب اجازه‌ی ورود گرفتند، هنوز چیزی از هیکل کیمیا مشخص نبود اما کمی تپل‌تر شده بود، انگار وحید خوب به خورد و خوراکش میرسید!