باغ سیب داشتند. اما بی برگ و درخت بود، درواقع داشت جوانه میزد شاخه‌هایش، میشد تک و توک شکوفه‌هایی هم دید، اما برهنگی باغ زیادی در چشم میزد.
هوا هم دو سویه شده بود، گاهی سرد، گاهی سوزناک، گاهی گرم و مرطوب.
بهار بود و در روایتی کوردی، شنیده بودم به این فصل میگفتند، «بەهاره شێته» کە یعنی بهار دیوانه!
پتوی مسافرتی را بیشتر به بازوهایم پیچیدم، گاهی احساس سرما میکردم، نمیخواستم ریسک کنم!
با اینکه اینجا همه چیزش عالی بود، اما باز هم آنتن ضعیفی که امکان برقراری تماس نداشت هم سخت بود. تنها بودن سخت بود، کسی نبود که بنشینی و سر غیبت کردن را با او باز کنی!
کاش کیمیا هم بود، نه؟
حس غریبی داشتم اینجا، طوری که گاهی میخواستم برگردم، زمان برگردد…اشتباهاتم را جبران کنم، اما حالا با خود میگویم، چه خوب بود که اشتباه کردم، یاد گرفتم، دیدم!
روی تنه قطع شده‌ی درختی که نزدیک رودخانه‌ی کوچک و روستایی بود نشستم. بیشتر به جوی آب شباهت داشت تا رودخانه، بزرگ و چشمگیر نبود اما صدای گذر آب لذتبخشش میکرد.
_ سردتون میشه اینجا…برگردین پیش خاتون!
نگاهم به سمت صدا چرخید، تازه چشمم به قسمتی از باغ افتاد، ردیفی درخت بودند، که به طرز جالبی قدشان فرق داشت.
مشخصا همه از یک نوع درخت بود اما اینکه اولینش از سمت چپ بلند قدتر از بقیه بود و به راست که می‌امد کوتاه‌تر میشدند.
و در انتها، او بود که داشت نهال کوچکی را کنار اخرین درخت میکاشت، اواخر اسفند بود، نناسب درخت‌کاری!
_ چه درختیه؟
حتی سر بلند نکرد نگاهم کند:
_ گیلاس، برگردین خونه.
بابا حالا که چند نفر از بیکاری دارن این رمان خیلی ساده رودنبال میکنن قدرشو بدون نه اینکه انقدر کش بده و چرت و پرت بنویس تا همه خسته بشن و رها کنن.این چرا باید رفته باشه تو باغ یه آدم مذهبی .این حورا خیلی پررو تشریف داره رفته خونه مردم بعد میمیره بخاطر حرف صاحبخونه حرمتشو نگه داره یه شال سرش باندازه چقدر بی ادب و قدرنشناس.
من یه نظری دارم بیاید خودمون ادامه ی حورا رو بنویسیم نه؟
نظرتون چیه؟
شاید ما بتونیم بهتر از یه نویسنده ی حرفه ای عمل کنیم.
بابا لامصب این همه هیت داریم میدیم بهت این همه داریم میگیم داستانت رو داری بد پیش میبری و بسیار بی محتوا ست ولی کو گوش شنوا.
خلاصه که نویسنده انقدر که از حورا نوشتی دیگه حالم بد شد.
آقا یه سوال ، مگه قباد و حورا شخصیت های اصلی نیستن؟
پس چرا داری اینجوری پیش میبریش؟؟؟؟؟
خب پدصگ مادر***ه خار**ه ک*** درست بنویس دیگه اه…….. .
دقیقا”۱۰پارت قلمش گیرکرده رو جمله برگرد خونه محمدبه حورا ونگاه نکردنش تواگه نگاه کردن برات مهم بود خوب وامیستادی خونه تا قباد هی نگات کنه وای وای غش نکنی تن لشت خورا حالا ازنگاه نکردن
چقد قلمت بد شده !!!
یعنی قبلا اینجوری بود من تا اینجا خوندم ؟
از خودم تعجب میکنم
اگه حورا بخواد عاشق این تحفه سه و چمیدونم غیرتی بشه و چادر بزن و نمیدونم چی دیگه کلا نمیخونمش
بین توصیف حشرات و بزی ها و تپه ها و نگاه نکردن پسر ملا
یکمم داستانتو پیش ببر
علاوه بر داستان قلمت هم روز به روز بیشتر پسرفت میکنه
برادر کوچیکم از تو بهتر انشا مینویسه
خیلی مسخرس مردی که انقد مومنه که حتی مستقیم بهش نگاه نمیکنه تنهایی بیاد پیشش سر صحبتو باهاش باز کنه اونم درباره اینکه نگران یخ زدنشه
چقدر پر محتوا😐😐
برگرد خونه گیر آوردی نویسنده؟😐
کل این پارت نگاهم نمی‌کرد برگرد خونه😐😐
🤣 😂
میشه از زبون قباد بره جلو خیلی زودتر به نتیجه می‌رسیم بعد من از زبون قباد رمان راحت تر میفهمم حورا قضیه باز میکنه ولی قباد میره سر اصل مطلب البته نمیدونم نویسنده توی ذهنش چیه ولی حس میکنم قرار نیست حالا حالا ها تموم بشه
قضیه لاله مونده پیدا کردن حورا مونده مادر قباد خاله قباد ما باید شرمندگیشونو ببینیم قضیه اون که مزاحم حورا شد مونده میشه به من بگید بین این‌همه قضیه آیا نیاز به محمد هم بود بیاریش وسط ما گناه داریم از بس بلا تکلیفیم
هر وقت درختا و رورخونه ها سبزه و حشرات روستا داستانشون تموم شد به امید خدا نوبت به ایل و طایفه قباد هم میرسه این چ کصشری بود نوشته؟ گیر اورده خودش رو ؟ چهار خط هم سر جمع ننوشته بعد نشسته درمورد جاذبه های گردشگری روستا و زبان کوردی زر زده
سرمو کجا بکوبم در مورد ترتیب رنگ و قد و هورمون جیبرلین درختا هم نوشته
قشنگ درکت میکنم نمیدونم نویسنده ما رو چی گیر آورده شبکه مستند نیست که رمانِ
چه بی محتوا میشه این مثلا رمان وقتی از زبون حورای بی مصرفه. حالام میخواد رو این پسره کلید کنه نویسنده لابد.اصلا نمیدونم چرا این رمان و دنبال میکنم وقتی هیچ پیشرفتی نمیکنه به خدا انگار خولم.