داشت سطل شیر را درون قابلمه‌ی قلع میریخت، برای پختن، ظاهرا شیر خام بود و تاره از گاو دوشیده بودند:

_ مش حسن…

به سمتم نگاهی انداخت، لبخند زد و سلام داد:

_ سلام دخترم، خوش اومدی…بیا شیر تازه گرفتم، بجوشون بخور!

با لبخند تشکر کردم:

_ ممنون، میگم…من باید یه خبر به وحید بدم، پیامک نمیشه زد از بس انتن قطع و وصل میشه، تماس هم که کلا رو حالت رومینگه…شما میتونی بهش یه خبر برسونی؟

سری به تایید تکان داد، سطل را کنار گذاشت و دستانش را به شلوار کهنه و گشادش کشید، انگار که شلوار کار باشد:

_ خودم که اخر عمری چش درست حسابی ندارم، بنویس برام هرچی میخوای، میدم محمد بره بهش خبر بده!

لحظه‌ای لب گزیدم، بنویسم او هم میخواند برای وحید پس، شاید حتی پیامک میکرد، در هر صورت…میفهمید دردم چیست!

اما چاره‌ای نداشتم، نمیشد که به مش حسن بگویم نمیخواهم پسرش بفهمد!

لبخندی زدم:

_ نمیشه خودم بیام همراهتون؟

دستی به پس گردنش کشید:

_ به وحید قول دادم دخترم، گفت نذارم از روستا دور شی، تو جاده خطره هر اتفاقی ممکنه بیوفته!

ناچار سر به تایید تکان دادم، بیچاره هم هرچه وحید میگفت را انجام میداد، بعدا اتفاقی می‌افتاد خودش را مقصر میدانست:

_ باشه پس مینویسم میدم بهتون…

سری تکان داد و سطلش را برداشت و رفت.